Αγαπητή αναγνώστρια,
Κάθε μεμονωμένη αντίδραση και συμπεριφορά των παιδιών, δεν μπορεί να ερμηνευτεί αν δε ληφθούν άλλα σημαντικά στοιχεία υπόψη. Τα στοιχεία αυτά είναι η αναπτυξιακά φάση στην οποία βρίσκεται το παιδί, η συνολική εικόνα της λειτουργικότητάς τους, και το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται, δηλαδή το περιβάλλον.
Από όσα μπορώ να καταλάβω από το ερώτημά σας, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να σας ανησυχεί ή παραξενεύει στην συμπεριφορά της. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας προτιμούν το μοναχικό παιχνίδι, ακόμη και αν περιβάλλονται από άλλα παιδιά ή ενήλικες. Ιδιαίτερα τα πρώτα παιδιά, εφόσον δεν βρίσκονται σε καθημερινή αλληλεπίδραση με αδερφάκι ή άλλο παιδί, μπορεί να αισθάνονται απειλητική την είσοδο κάποιου άλλου παιδιού στον προσωπικό τους χώρο, δηλαδή στο παιχνίδι τους. Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να μάθουν να συνεργάζονται και επιπλέον καθώς μεγαλώνουν κατακτούν περισσότερες κοινωνικές δεξιότητες που βοηθούν να κάνουν σημαντικές αλλαγές .
Επομένως, εάν δεν υπάρχει κάτι άλλο να σας ανησυχεί, συνεχίζετε να είστε παρούσα όταν χρειάζεται να ανατρέξει σε εσάς για να νιώσει ασφαλής, και ταυτόχρονα τη φροντίζετε για να ανοιχτεί ξανά προς τα έξω! Σιγά σιγά και με διαφορετική απόσταση, αν νιώθει ασφαλής, θα μπορέσει να πλησιάσει για να μοιραστεί, στο δικό της χρόνο. Δεν χρειάζεται πίεση. Φροντίζετε παράλληλα να περνάτε κι εσείς καλά με τις σχέσεις σας, έτσι ώστε να της δίνετε πρακτικά την εικόνα ότι οι σχέσεις είναι όμορφες και μας προχωράνε μπροστά!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
