«Πήγα στο σπίτι μιας φίλης μου και έβαλα τα δάχτυλά μου στον τοίχο για να δω αν έχει σκόνη.
Μπήκα στο δωμάτιό της για να δω αν είναι ακατάστατο.
Μπήκα στο μπάνιο για να δω αν το καλάθι με τ’ άπλυτα είναι γεμάτο με βρώμικα ρούχα και μετά μπήκα στην κουζίνα για να δω αν ο νεροχύτης της ήταν γεμάτος πιάτα.
Παρατήρησα τι φόραγε και πρόσεξα τα μαλλιά της για να δω αν είχε λουστεί.
Στην πραγματικότητα δεν έκανα τίποτα απ’ αυτά. Όχι μόνο γιατί δεν είμαι περίεργη αλλά και γιατί τίποτα από αυτά τα πράγματα δεν με νοιάζει όταν πάω να δω μια φίλη μου.
Όχι μόνο εγώ αλλά και οποιαδήποτε φίλη σου. Δεν μας νοιάζουν τα παιχνίδια που είναι πεταμένα στο πάτωμα, τα πιάτα στον νεροχύτη ή τα ρούχα που δεν έχουν πλυθεί. Δεν σε κρίνουμε αν δεν έχεις λουστεί. Τα μαλλιά σου δεν δείχνουν τι άνθρωπος είσαι.
Θα μπορούσες να ανοίξεις την πόρτα φορώντας μια παλιά βερμούδα του άντρα σου και τα μαλλιά σου να έχουν φρουτόκρεμα. Δεν με νοιάζει γιατί εγώ θα δω μόνο εσένα.
Δεν με νοιάζουν τα πιάτα, με νοιάζεις εσύ.
Θέλω να μάθω πώς είσαι, αν έχεις κουραστεί, αν νιώθεις ευτυχισμένη ή αν χρειάζεσαι καφέ.
Νοιάζομαι για σένα. Δεν με ενδιαφέρει αν έχεις μαζέψει τα παιχνίδια των παιδιών από το πάτωμα ή αν έχεις μαζέψει την μπουγάδα από την απλώστρα. Θέλω να μάθω αν χρειάζεσαι μια αγκαλιά ή έναν φίλο για να του πεις πόσο έχεις κουραστεί ή αν θες απλά να γελάσεις.
Δεν σε χαρακτηρίζουν τα πιάτα σου, ούτε τα ρούχα που περιμένουν να πλυθούν. Δεν σε χαρακτηρίζει το παλιό φανελάκι που φοράς ούτε ο πρόχειρος κότσος που έχεις πιάσει τα μαλλιά σου. Σε αγαπάω και σαν φίλη σου, δεν νοιάζομαι για το σπίτι σου, νοιάζομαι για σένα. Το σπίτι σου δεν θα καθορίσει ποια είσαι, εσύ θα καθορίσεις ποια είσαι.»
Πηγή: Thestircafemom.com
