«Ακόμη και σήμερα όταν αναφέρομαι σε αυτήν την ιστορία αισθάνομαι φόβο, λύπη και κυρίως θυμό. Η εφιαλτική ανάμνηση του συμβάντος, θα με στοιχειώνει μέχρι να γεράσω. Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω ότι άφησα την φροντίδα της 3 μηνών κόρης μου σε μια γυναίκα που εμπιστευόμουν, η οποία με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο: μου είπε ψέματα για τον τραυματισμό της κόρης μου.
Με τον σύζυγό μου έχουμε 3 υπέροχες κόρες. Η πρώτη είναι 7 χρονών, η δεύτερη 5 και η τρίτη τώρα είναι 2 χρονών. Για να τα βγάλουμε πέρα, χρειάζεται να δουλεύουμε και οι δύο και δυστυχώς, δεν έχουμε καμία βοήθεια από τους γονείς μας καθώς οι δικοί του δεν ζουν και οι δικοί μου μένουν στην επαρχία.
Πριν ακόμα γεννηθεί η μικρότερη κόρη μας, αποφασίσαμε να βρούμε μια γυναίκα να αναλάβει την φροντίδα των παιδιών, τις ώρες που θα λείπαμε απ’ το σπίτι. Δεν βρίσκαμε όμως μια νταντά που να μας εμπνέει εμπιστοσύνη. Είχαμε απογοητευτεί, μέχρι που η γειτόνισσα μας προσφέρθηκε να μας βοηθήσει.
Ήταν μητέρα δύο παιδιών στο λύκειο και φαινόταν ότι είχε εμπειρία. Επιπλέον, ήταν γνωστή στην γειτονιά και όλοι είχαν να πουν ένα καλό λόγο για κείνη. Ανέλαβε τα κορίτσια μας και μας βοήθησε πάρα πολύ. Όταν γεννήθηκε η μικρότερη, με χαρά προσφέρθηκε να συνεχίσει να φροντίζει και τις τρεις τους.
Κάποια στιγμή χρειάστηκε να λείψουμε τρεις μέρες με τον άντρα μου για ένα συνέδριο-είμαστε καθηγητές πανεπιστημίου-, οπότε αφήσαμε τα παιδιά μαζί με την νταντά. Όταν γυρίσαμε, κατάλαβα αμέσως ότι κάτι είχε συμβεί. Η μικρότερη κόρη μου που ήταν τότε 3 μηνών είχε ένα χτύπημα στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού. Αμέσως ρώτησα την νταντά τι συνέβη. Με καθησύχασε ότι δεν ήταν τίποτα και πρόσθεσε ότι μάλλον ένα από τα κορίτσια χτύπησε το μωρό κατά λάθος.
Το μωρό κοιμόταν συνέχεια και ανησύχησα. Ο παιδίατρος με ενημέρωσε ότι εφόσον δεν κάνει εμετούς και δεν κλαίει, είναι καλά. Ωστόσο το μητρικό μου ένστικτο ‘’κλωτσούσε’’! Ήταν βέβαιο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι μεγάλες μου κόρες, η Άννα και η Μαρία ήταν και αυτές διαφορετικές: ήσυχες και φοβισμένες. Τις ρωτούσα συνεχώς τι συνέβη, όμως, καμιά τους δεν έλεγε τίποτα.
Δύο ημέρες μετά, αφότου είχαμε επιστρέψει, η 7χρονη Άννα άρχισε να μας διηγείται ιστορίες για το πως πέρασαν το σαββατοκύριακο που λείπαμε. Σε μία από αυτές η μικρότερη αδερφή της καθόταν στην αλλαξιέρα ότι η νταντά την έσπρωξε και την έριξε κάτω. Πάγωσα όταν το άκουσα. Πίεσα την Άννα να μου πει περισσότερα, άρχισε να κομπιάζει μέχρι που ξέσπασε σε κλάματα και μου είπε ότι το μωρό είχε κάνει και εμετό και έκλαιγε ασταμάτητα.
Την πήγα στον γιατρό και προσευχόμουν το παιδί μου να είναι καλά και να μην έχει πάθει κάποια μόνιμη βλάβη. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.
Δεν έμαθα ποτέ αν την έριξε επίτηδες-δεν θέλω να το πιστεύω- ή αν της έφυγε από τα χέρια. Ξέρω, όμως, ότι αυτή η γυναίκα που εμπιστευόμουν τόσο μου είπε ψέματα για την υγεία του παιδιού μου. Θα μπορούσε να είχε πάθει κάτι σοβαρό ή ακόμα και να είχε απειληθεί η ζωή της και εμείς να μην είχαμε κάνει τίποτα…Και αυτό δεν πρόκειται να της το συγχωρήσω!»
Πηγή: scarymommy.com
