Oι περιπέτειες μιας μάνας που τρέχει και δεν φτάνει με τον μικρό της γιο

Όταν το παιδί σου ως δια μαγείας αποφασίζει να παίξει μόνο του, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το κοιτάξεις με περηφάνια...και πλήρη ακινησία. Κολλημένη στον τοίχο...σαν νίντζα!

Ταυτιστείτε ελεύθερα...Όσες μεγαλώνετε νήπια, ξέρετε! Όσες έχετε μεγαλύτερα, θυμάστε! Κι όσες δεν έχετε φτάσει ακόμη εκεί θα μας θυμηθείτε!

Δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί η ώρα του θηλασμού, πρέπει να συνδυάζεται με πείραγμα στην μύτη, τον αφαλό, τα μαλλιά μου!

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να γίνεις μητέρα τα έχεις λίγο πιο απλά τα πράγματα στο μυαλό σου. Πόσο δύσκολο είναι να πας με το μικρό σου μια βόλτα στο πάρκο! Είναι κυρίες μου, είναι...για τον απλούστατο λόγο ότι δεν παίζουμε σε διαφήμιση.

Μπορεί ανά φάσεις να προτιμάει τον μπαμπά στα παιχνίδια, αλλά μάνα είναι μόνο μία! Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!

Το κρυφτό με τα μικρά είναι από τα πιο αστεία παιχνίδια που θα παίξεις σαν γονιός. Πάντα θα ξέρεις που βρίσκεται το βλασταράκι σου επειδή θα στο έχει βροντοφωνάξει με πάθος!

Το είχε πει και η Κική Δημουλά: «όταν μιλάει η αταξία, η τάξη να σωπαίνει!». Μόνο όσοι έχουν μικρά παιδιά μπορούν να το νιώσουν!

Κάποια στιγμή θα χάσεις την υπομονή σου και είναι φυσιολογικό, δεν υπήρξες μοναχός στο Θιβέτ! Ωστόσο, οι τύψεις που θα νιώσεις μετά είναι βασανιστικές...

Τα νήπια έχουν αστείρευτη ενέργεια...ειδικά τα πρωινά. Εσύ από την άλλη με το ζόρι θυμίζεις ανθρώπινη ύπαρξη!

Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό: όταν βρίσκουμε (μετά κόπων και βασάνων) μερικές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης, δεν ξέρουμε πώς να τις αξιοποιήσουμε και τί να πρωτοκάνουμε. Μέχρι να καταλήξουμε κάπου...το μικρό μας έχει ξυπνήσει για τα καλά!