Άμεση εφαρμογή της επίπτωσης
Το πιο σημαντικό στην θετική πειθαρχία είναι ο γονιός να κάνει αυτό που λέει και μάλιστα άμεσα. Εάν για παράδειγμα έχετε προειδοποιήσει το παιδί πως αν δεν μαζέψει τα παιχνίδια του θα τα κρύψετε για μία εβδομάδα, θα πρέπει να εφαρμόσετε την «υπόσχεσή» σας χωρίς χρονοτριβές και διαπραγματεύσεις. Εάν το παιδί κλάψει ή σας υποσχεθεί πως αυτή ήταν η τελευταία φορά που δεν συγύρισε το δωμάτιό του, μην υποκύψετε. Κάντε αυτό που πρέπει με ψυχραιμία και χωρίς φωνές.
Μπορεί ενδόμυχα να στεναχωριέστε που βλέπετε το παιδί σας να κλαίει, αλλά τα φαινόμενα απατούν: εκείνη τη στιγμή, το παιδί μαθαίνει πως οι κανόνες υπάρχουν για να τηρούνται, πως οι γονείς του είναι συνεπείς και την επόμενη φορά θα κάνει αυτό που πρέπει χωρίς να χρειαστεί να φωνάξετε ή να το τιμωρήσετε, και χωρίς εκείνο να κλάψει.
Κρίνουμε την κατάσταση και ποτέ το πρόσωπο
Δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ευγενικό να βάζουμε στους ανθρώπους ταμπέλες εξαιτίας μιας πράξης τους. Οι άστοχοι και άκομψοι χαρακτηρισμοί πληγώνουν τον συνομιλητή μας και πλήττουν την αυτοπεποίθησή του. Φανταστείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα, όταν αυτό συμβαίνει σε παιδιά.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να κατανοήσετε την θετική πειθαρχία, είναι το εξής: έστω ότι το παιδί σπάει κατά λάθος ένα ποτήρι. Εάν εκείνη τη στιγμή του πείτε «Είσαι πολύ απρόσεκτος! Πότε επιτέλους θα μάθεις να κρατάς το ποτήρι και με τα δύο χέρια!», και μάλιστα με θυμωμένη φωνή, νιώθει πως δεν είναι αποδεκτό, πως δεν το αγαπάτε όταν κάνει ζημιές και ασυνείδητα πιστεύει πως είναι όντως απρόσεκτο.
Αντίθετα, πείτε το με ήρεμη και σταθερή φωνή «Έσπασες το ποτήρι από απροσεξία. Την επόμενη φορά δοκίμασε να το κρατάς και με τα δύο χεράκια σου για να μην πέσει». Και στις δύο περιπτώσεις κάνετε μια υπόδειξη και προσπαθείτε να του διδάξετε πώς να κρατάει το ποτήρι. Η διαφορά είναι πως στην πρώτη περίπτωση το πληγώνετε με αποτέλεσμα να νιώθει άχρηστο, ενώ στη δεύτερη εστιάζει μόνο στην πράξη του και προσπαθεί να βελτιωθεί.
Με λίγα λόγια, αντί να πείτε στο παιδί «με στενοχωρείς», πείτε του ήρεμα «η πράξη που έκανες με στενοχωρεί».
Τηρείτε ένα σταθερό και απλό σύστημα αξιών
Ένα παιδί, για να μεγαλώσει ήρεμο και χαρούμενο, χρειάζεται όρια και ασφάλεια. Ωστόσο, όσο πιο απλοί και ξεκάθαροι είναι οι κανόνες που θέτετε, τόσο πιο εύκολο είναι για εκείνο να τους ακολουθεί και να τους υπακούει. Ένα σταθερό και απλό σύστημα αξιών, βασισμένο στον μεταξύ σας σεβασμό και αλληλεγγύη, θα το βοηθήσει να μεγαλώσει με τα σωστά όρια χωρίς να χρειάζεται να φωνάζετε ή να εκνευρίζεστε επειδή δεν σας ακούει.
Για παράδειγμα ο κανόνας «ακούμε με προσοχή ο ένας τον άλλον» είναι ξεκάθαρος, βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και τηρείται από ολόκληρη την οικογένεια. Όταν το παιδί προσπαθεί να σας πει κάτι, το ακούστε το με προσοχή και κατανόηση. Το ίδιο θα κάνει κι εκείνο όταν θα του ζητήσετε να φορέσει τα παπούτσια του για το σχολείο.
Τηρείτε πρώτα εσείς οι ίδιοι τους κανόνες
Τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν, και όχι αυτό που τους λέμε! Τηρείστε πρώτοι τους κανόνες που βάζετε και δώστε στα παιδιά σας το καλύτερο μάθημα με τις πράξεις σας. Εάν, για παράδειγμα, πρέπει να μαζεύει τα παιχνίδια του πριν κοιμηθεί, πρώτοι εσείς θα πρέπει να συγυρίζετε το σπίτι πριν την ώρα του ύπνου. Έτσι, το παράδειγμά σας θα γίνει σταδιακά συνήθεια και τρόπος ζωής και για το παιδί σας.
Επικοινωνία και διάλογος!
Το κλειδί για όλες τις ουσιαστικές και αρμονικές σχέσεις, είναι η καλή επικοινωνία. Μην διστάσετε να εξηγήσετε στο παιδί την σημασία ενός κανόνα. Μην του επιβάλλετε απλά τι πρέπει να κάνει, αλλά εξηγήστε του με απλά λόγια γιατί πρέπει να το κάνει και ποια θα είναι τα οφέλη της πράξης του. Όσο μεγαλώνει, η επικοινωνία σας θα βελτιώνεται όλο και περισσότερο και το παιδί θα μπορεί να συμμετέχει στην δημιουργία των οικογενειακών κανόνων.
Έτσι, όχι μόνο απομακρύνεστε από φωνές και τιμωρίες, αλλά παράλληλα χτίζετε με το παιδί σας μία σχέση βαθιά, ουσιαστική και δίκαιη που θα κρατήσει για πάντα.
