Τις προάλλες που ήμασταν στο σουπερμάρκετ, συναντήσαμε τυχαία την παλιά της δασκάλα, η οποία μεταξύ άλλων μας είπε ότι μοιάζουμε πολύ - κάτι που με κάνει να φουσκώνω από περηφάνια. Το είχα συνειδητοποιήσει κι εγώ πριν μερικές μέρες που κάναμε βόλτα στα μαγαζιά. Ήταν από τις καλύτερες εξόδους που έχουμε κάνει μαζί και μας έφερε ακόμα πιο κοντά.
Συνήθως, όταν ρωτάω την κόρη μου τι της αρέσει να κάνουμε μαζί, μου απαντάει ζωγραφική και χειροτεχνίες. Το καλοκαίρι, όμως, μου ζήτησε να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά και να κάτσουμε σε καφετέρια όπως κάνουν «οι μεγάλοι». Όπως ήταν φυσικό, δέχτηκα με μεγάλη χαρά και έτσι ξεκινήσαμε για το εμπορικό κέντρο της γειτονιάς μας.
Η χαρά της έκανε το πρόσωπό της να ακτινοβολεί και κάθε τόσο με κοίταζε και μου έσκαγε το πιο όμορφο χαμόγελο. Παλιότερα, συνήθιζε να μου κρατάει το χέρι όταν βρισκόμασταν έξω, όμως, αυτή τη φορά δεν το έκανε. Στεκόταν δίπλα μου με ωριμότητα και χάρη, χάζευε τις βιτρίνες και μου μιλούσε περί ανέμων και υδάτων.
Δεν άργησα να ανακαλύψω ότι με την Έλενα είχαμε κοινό γούστο στα ρούχα, στα παπούτσια και στις τσάντες. Ακόμα και στα είδη σπιτιού οι γνώμες μας συμφωνούσαν απόλυτα! Αυτό, όμως, που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι δεν μοιάζουμε μόνο εμφανισιακά ή στα γούστα, αλλά και στο στυλ και στον χαρακτήρα.
Ένιωθα πως έχω βγει βόλτα με τον μικρό μου κλώνο! Κάποια στιγμή, γύρω στο μεσημεράκι, κάναμε μια στάση για να ξεκουραστούμε. Πριν τον καφέ, της πρότεινα να τσιμπήσουμε κάτι απλό - ένα κρουασάν που είναι και η αγαπημένη μας λιχουδιά! Η κόρη μου κατενθουσιάστηκε και ανέλαβε να πάει να μας αγοράσει, γιατί όπως μου είπε, έχουν βγει κάτι «πόπες» γεύσεις που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσω!
Την έβλεπα να έρχεται προς το μέρος μου χαμογελώντας. Περπατούσε με αργά και σταθερά βήματα, κρατώντας στα χεράκια της δυο χρωματιστές συσκευασίες. Πού πήγε άραγε εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έπαιρνε φόρα και έπεφτε στην αγκαλιά μου;
«Διάλεξε πρώτη!» μου είπε παρουσιάζοντας μου τα κρουασάν. Το ένα ήταν Folie Red Velvet (με κόκκινη ζύμη απ’ έξω και γέμιση κρέμα λευκή σοκολάτα μέσα) και το άλλο Folie Black Velvet (με ζύμη κακάο απ' έξω και γέμιση κρέμα φουντουκιού μέσα). Αναρωτιόμουν αν θα επιλέγαμε την ίδια γεύση και έτσι διάλεξα το δεύτερο με τη σοκολάτα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, εκείνη ήθελε το Red velvet!
«Ίσως τελικά να μην είναι ο κλώνος μου!» σκέφτηκα, μέχρι που και οι δυο μας ανοίξαμε τη συσκευασία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: κρατήσαμε το σακουλάκι όρθιο με τον αέρα μαζεμένο στην πάνω μεριά και, με μια απότομη κίνηση του ελεύθερου χεριού, ακούστηκε ένα δυνατό «μπαμ» και το σακουλάκι άνοιξε με θόρυβο!
Γελάσαμε πολύ και της εξήγησα πως, όταν ήμουν μικρή, άνοιγα τα κρουασάν μου πάντα με αυτόν τον τρόπο! Η κόρη μου, πάλι, μου εξήγησε «ότι τα κρουασάν Folie Red και Black Velvet έχουν τις πιο κουλ συσκευασίες και πως οι συμμαθητές της τα τρώνε σαν τρελοί». Κάτι που βρήκα πολύ λογικό, αφού η γεύση τους ήταν ασύγκριτη και απολαυστικότατη. Αμέσως μετά, η κόρη μου μού εκμυστηρεύθηκε ότι είμαι «η πιο κουλ μαμά του κόσμου». Μου έδειξε μάλιστα πώς να χρησιμοποιώ το Tik Tok και χαζέψαμε ωραία προφίλ.
Το τέλος της τέλειας αυτής εξόδου μας βρήκε να πίνουμε το αγαπημένο μας ρόφημα στην καφετέρια της γειτονιάς, συζητώντας για όσα θα φέρει η νέα χρονιά. Περάσαμε πολύ όμορφα και από εδώ και στο εξής θα επιδιώκω να βγαίνουμε πιο συχνά δυο μας.
Μεγαλώνοντας, εμείς τα κορίτσια, μοιάζουμε περισσότερο στη μαμά μας και αυτό με αγχώνει γιατί δεν θέλω να μου μοιάσει στα άσχημα... Εκεί, προτιμώ να διαφέρουμε, όπως και στη γεύση που προτιμάμε για το κρουασάν μας!
