«Ήμουν 16 και καθόμουν στο κρεβάτι κλαίγοντας στην αγκαλιά της αδελφής μου. Στα χέρια μου κρατούσα ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Ήμουν τρελά ερωτευμένη με ένα αγόρι που βγαίναμε για έναν χρόνο αλλά δεν είχα προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ετοιμαζόμουν να φύγω για σπουδές και αν κάνω όλα όσα κάνουν οι έφηβοι, αλλά εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως όσα είχα προγραμματίσει μέχρι τότε, θα άλλαζαν οριστικά.
Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα η μητέρα μου ανήσυχη. Ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει, και ψέλλισα φοβισμένη πως είμαι έγκυος. Με κοίταξε με απογοήτευση και ντροπή και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Έπειτα μπήκε στο δωμάτιο ο πατριός μου και άρχισε να φωνάζει πως πρέπει να κάνω έκτρωση επειδή είμαι κάτω από 18.
Ωστόσο, ήξερα πολύ καλά πως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ήμουν αρκετά μεγάλη για να αποφασίσω μόνη μου, και τελικά αποφάσισα να κρατήσω το μωρό. Όταν πήγα για τον πρώτο μου υπέρηχο και άκουσα την καρδούλα του ήξερα, ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση.
Οι γονείς μου, όμως, είχαν αντίθετη άποψη. Μου είπαν πως αν κρατούσα το μωρό θα έπρεπε να φύγω από το σπίτι, πράγμα που έκανα αμέσως και πήγα να ζήσω με την οικογένεια του φίλου μου. Τότε πήγαινα στο λύκειο, αλλά δυστυχώς το σταμάτησα… Οι συμμαθητές μου με κακολογούσαν πίσω από την πλάτη μου ενώ ένα παιδί μου είπε να κάνω έκτρωση όσο είναι καιρός για να σώσω το αγέννητο παιδί μου από τη μιζέρια του να μεγαλώνει με εμένα ως μαμά. Οι φίλοι μου με απαρνήθηκαν. Κανείς δεν ήθελε να κάνει παρέα με μια έγκυο!
Μέχρι να γεννήσω, έκανα διαδικτυακά μαθήματα και δούλευα σε ένα φαστφουντάδικο για να μαζέψω χρήματα. Στις 13 Νοεμβρίου έφερα στον κόσμο το κοριτσάκι μου, την Ella. Ομολογώ πως ήμουν τρομοκρατημένη, αλλά η νοσοκόμα μου με φρόντισε και με καθησύχασε. Είχε γίνει κι εκείνη μαμά στην εφηβεία της, και μου έδωσε πολύ χρήσιμες συμβουλές. «Ξέρω ότι θα τα καταφέρεις. Βλέπω κάτι πολύ ξεχωριστό σε σένα» μου είπε κι αμέσως ένιωσα πως έχω τον έλεγχο.
Τη στιγμή που κράτησα για πρώτη φορά την μικρή μου Ella στην αγκαλιά μου, ήμουν σίγουρη πως έκανα το σωστό και δεν με ένοιαζε τι λέει ο κόσμος για μένα. Ήξερα ότι θα γίνω μια καλή μαμά για τον θησαυρό μου.
Παρόλο που το 40% των εφήβων μαμάδων δεν αποφοιτά από το σχολείο, εγώ το τελειωσα 6 μήνες νωρίτερα και έγινα η πρώτη σε ολόκληρη την οικογένειά μου που πήρε απολυτήριο λυκείου! Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω και να κάνω αξιοπρεπή δουλειά για να μεγαλώσω το παιδί μου!
Στα 18, άρχισα να δουλεύω σε ένα νοσοκομείο το πρωί, και σερβιτόρα τα απογεύματα. Έπειτα, γράφτηκα στο πανεπιστήμιο, στη Σχολή Νοσηλευτικής, και έβαλα τα δυνατά μου να την τελειώσω και να κάνω περήφανη την κόρη μου. Κι αυτό και έκανα! Ήταν δύσκολο και εξαντλητικό να είσαι μαμά που δουλεύει και σπουδάζει παράλληλα, αλλά το είχα βάλει στόχο και έπρεπε να το καταφέρω.
Κι όσο πάσχιζα να τελειώσω τη σχολή χωρίς να λείψει τίποτα στην κόρη μου, ανακάλυψα πως ο μπαμπάς της με απατούσε. Στην αρχή ήθελα να πεθάνω! Ωστόσο έμεινα δυνατή. Βρήκα ένα μικρό διαμέρισμα, πήρα την Ella και φύγαμε από το σπίτι του. Στα 21, κι έπειτα από άπειρα αιτήματα για δουλειά, μου πρόσφεραν τη θέση των ονείρων μου σε ένα στο τμήμα Παιδιατρικής. Συχνά γονείς αλλά και συνάδελφοι μου έλεγαν: Εσύ είσαι ακόμα μωρό, πώς μπορείς να φροντίσεις αυτά τα μωρά; Δεν ήξεραν, ότι μεγάλωνα και ένα μωρό στο σπίτι.
Κάποια στιγμή, χρειάστηκα λεφτά για να αποπληρώσω το πανεπιστήμιο. Ζήτησα από την μητέρα μου με την οποία δεν είχαμε πολλά πολλά από τότε που με έδιωξε, αλλά μου αρνήθηκε τη βοήθειά της. Μου είπε πως δεν την ένοιαζε καθόλου αν θα τελειώσω το Πανεπιστήμιο ή τι θα κάνω στη ζωή μου… Ευτυχώς, με βοήθησε μία θεία μου και όλα πήγαν καλά.
Τα επόμενα δύο χρόνια η ζωή μου ήταν σε απόλυτη ρουτίνα: Δούλευα, φρόντιζα την Ella, πήγαινα στη Σχολή και έκανα βάρδιες στο νοσοκομείο. Ήμουν εξαντλημένη και ένιωθα ηττημένη. Συχνά αναρωτιόμουν αν αξίζει τον κόπο. Δεν τα παράτησα, όμως. Συνέχισα να προσπαθώ. Τον Σεπτέμβριο του 2019 αποφοίτησα, λαμβάνοντας το Πτυχίο μου με έπαινο. Περπατούσα στην σκηνή, στην απονομή, κλαίγοντας με λυγμούς, γνωρίζοντας ότι νίκησα τα στατιστικά. Ήξερα, ότι μπορούσα πλέον να δώσω στην κόρη μου τη ζωή που της αξίζει.
Το ότι έγινα έφηβη μαμά, μου έδωσε ώθηση να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Έβαλα τα δυνατά μου και νίκησα. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, δε θα άλλαζα τίποτα: ούτε τα ξενύχτια, ούτε τα δάκρυα που έχυσα, ούτε τις ατέλειωτες ώρες διαβάσματος. Για την κόρη μου, θα τα ξανάκανα όλα από την αρχή!»
Ελεύθερη μετάφραση απο lovewhatmatters.com
