Αγαπητή μου πεθερούλα,
Ξέρεις πόσο σε αγαπώ και σε εκτιμώ, αλλά και πόσο αγαπώ τον γιόκα σου. Παρ’ όλ’ αυτά είναι κάποια πράγματα που πρέπει να σου πω για να τα βγάλω επιτέλους από μέσα μου.
Πρώτα πρώτα, συγχαρητήρια γιατί μεγάλωσες έναν υπέροχο άνθρωπο, γεμάτο καλοσύνη για τους άλλους και σεβασμό για τις γυναίκες. Ο άντρας μου (και γιος σου) είναι ένας εξαιρετικός σύντροφος κι ένας απίθανος πατέρας δύο εξίσου απίθανων κοριτσιών. Έχει μια καρδιά από μάλαμα και χαίρεται όσο τίποτε άλλο να μας κάνει όλες ευτυχισμένες.
Και τι στραβό έχει τότε, θα μου πεις. Δεν θα το έλεγα και στραβό, αλλά το ότι μεγάλωσε δίπλα στη μαμά του είχε μερικές αρνητικές συνέπειες στη διαμόρφωσή του – δεν προετοιμάστηκε και τόσο καλά για την ενήλικη ζωή, ειδικά τη ζωή του οικογενειάρχη.
Για παράδειγμα, δεν έμαθε ποτέ του να μαγειρεύει, έστω κι ένα τηγανητό αυγό. Κατά συνέπεια, έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου τη σίτισή μας παρ’ ότι έχω μια χρονοβόρα δουλειά και δύο μικρά παιδιά με τις δικές τους ιδιαιτερότητες το καθένα. Όχι ότι ο πατέρας τους δεν έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει. Αλλά και η μαγειρική δεν είναι κάτι που μαθαίνεις μέσα σε μια μέρα, σαν την πασιέντζα. Ειδικά όταν μαγειρεύεις για άλλους (δύο εκ των οποίων παιδιά), θέλει μια σχετική προϋπηρεσία και μια αντίληψη που αποκτιέται μόνο αν έχεις μαγειρέψει για τον εαυτό σου, έστω.
Το ίδιο, σε μικρότερο βαθμό ισχύει και για την καθαριότητα του σπιτιού. Όταν έχεις μάθει ότι τα σπίτια καθαρίζονται ως διά μαγείας από μια καλή νεράιδα που λέγεται «μαμά», δεν πορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο όταν αποκτήσεις το δικό σου σπίτι. Μάντεψε, λοιπόν, ποια είναι η καλή νεράιδα στο σπίτι μας.
Προσπάθησε να βοηθήσει δε λέω, αλλά η ιδέα του να σφουγγαρίσει κατευθείαν χωρίς σκούπισμα για να τα πάρει όλα με το νερό δεν απέδωσε το αποτέλεσμα που ήλπιζε και έκανε εμένα τούρκο απ’ τα νεύρα μου. Μην πω για τις πιο δύσκολες δουλειές ή για το πλύσιμο των πιάτων που πρέπει να ξαναπλύνω τα μισά. Θέλει βέβαια να τα κάνει, αλλά δεν μαθαίνει κιόλας. Για την ακρίβεια, δεν θέλει να μάθει γιατί ο σωστός τρόπος είναι χρονοβόρος.
Βλέπεις, μεγαλώνοντας δίπλα σου έγινε, τρυφερός και αγαπησιάρης, έγινε όμως και καλοπερασάκιας. Την θέλει τη βολή του, πως να το κάνουμε, και έχει «προγραμματιστεί» να αποφεύγει ό,τι τον κουράζει ή τον δυσκολεύει.
Α, ναι, έχει μάθει από πάνω να τρώει και συγκεκριμένα φαγητά και δεν μπορεί χωρίς αυτά. Οπότε, η μαγειρική γίνεται ακόμη πιο επώδυνη για μένα που πρέπει να αγγίξω τις δικές σου ικανότητες για να ικανοποιηθεί ο λετεπίλεπτος ουρανίσκος του. Δεν γκρινιάζει ποτέ, βέβαια, αλλά όλο και πετάγεται σε σένα για ταπεράκια, ενώ στο σπίτι το φαΐ που περισσεύει χαλάει και πετιέται.
Μην με παρεξηγήσεις, τον λατρεύω τον γιο σου και δεν θα τον άλλαζα για κανέναν στον κόσμο. Αλλά αν ποτέ κάνω γιο, θα κοιτάξω να τον κανακέψω λιγότερο, να του μάθω να είναι αυτάρκης και να τον ενθαρρύνω να μείνει και λίγο μόνος του πριν νοικοκυρευτεί.
Για να μη μου στείλει κι εμένα γράμμα η μέλουσα νύφη μου!
Με αγάπη,
Η νύφη σου.
