Πέρασαν τόσα χρόνια που ξεχάσαμε να δείχνουμε ο ένας στον άλλο πόσο αγαπιόμαστε

Πέρασαν τόσα χρόνια που ξεχάσαμε να δείχνουμε ο ένας στον άλλο πόσο αγαπιόμαστε

Ξαφνιάστηκα πολύ όταν άκουσα τον άντρα μου να «παραπονιέται» ότι δεν του γράφω πια ερωτικά ραβασάκια όπως έκανα παλιότερα. Ειλικρινά απόρησα γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι του έδειχνα πόσο πολύ τον νοιάζομαι μέσα από τη φροντίδα των παιδιών μας, αλλά και των όσων κάνω καθημερινά στο σπίτι.

Τον Ιούνιο κλείσαμε 10 χρόνια μαζί. Κάθε μέρα είναι γεμάτη! Στην τελική, μεγαλώνουμε 5 παιδιά που το καθένα έχει πολύ διαφορετικές ανάγκες και χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Μας κρατούν όλη μέρα στο πόδι και εκείνα που είναι πολύ μικρά στην ηλικία και την νύχτα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος για να τον αφιερώσουμε στη σχέση μας και πολλές φορές έχω νιώσει πώς ο γάμος μας έχει μπει στον αυτόματο πιλότο. Και οι δυο όμως ξέρουμε πόσο πολύ αγαπιόμαστε - απλώς η κούραση και οι καθημερινές υποχρεώσεις μπαίνουν πολλές φορές εμπόδιο στα πλάνα μας. Μπορεί να συμβεί στον καθένα, σωστά;

Μας παραμέλησα πολύ ωστόσο. Θυμάμαι τότε που δεν είχαν γεννηθεί τα δυο μικρότερα παιδιά μας. Κάθε μέρα ήταν κουραστική όμως έκανα πράγματα για μας. Του έγραφα σημειώματα ή του ανακοίνωνα πως απόψε θα βγαίναμε ραντεβού... μέσα στο σπίτι, μόλις κοιμούνταν τα παιδιά.

Κάπου μέσα στα χρόνια ξεχάσαμε αυτές τις μικρές χειρονομίες, που απ' ότι φαίνεται ήταν πολύ σημαντικές και για τους δυο μας.

Αυτό το μικρό του «παράπονο» με ξύπνησε! Θέλω να διεκδικήσω ξανά τον άντρα μου. Έχω αρχίσει να ψάχνω τρόπους σχεδόν καθημερινά για να τον κάνω να νιώσει ξεχωριστός - γιατί πραγματικά το αξίζει.

Του έγραψα ένα ραβασάκι, στο οποίο του έλεγα πόσο πολύ τον αγαπώ και τον εκτιμώ και πώς ακόμα λιώνω με το χαμόγελό του.

Άρχισα να του στέλνω μηνύματα στη δουλειά και να του αγοράζω τα αγαπημένα του πατατάκια. Να κάνω δηλαδή μικρές χειρονομίες που να δείχνουν πόσο πολύ τον νοιάζομαι.

Βγαίνουμε πάλι ραντεβού για φαγητό... στο σπίτι. Κι ας είναι ξύπνια τα παιδιά. Δεν μας πειράζει καθόλου. Μάλιστα, με βοηθούν στο μαγείρεμα και περνάμε πάρα πολύ όμορφα. Κάποια πρωινά με τον άντρα μου, φροντίζουμε να πίνουμε τον καφέ μας στο κρεβάτι πριν ξεκινήσει η μέρα μας και ορισμένα βράδια βάζουμε τα παιδιά νωρίτερα για ύπνο ώστε να δούμε μια ταινία με ησυχία.

Είναι εκπληκτικό πώς λίγη παραπάνω προσπάθεια έχει κάνει την σχέση μας ακόμα καλύτερη. Δεν είμαστε συγκάτοικοι αλλά ζευγάρι και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είμαστε και οι δύο πολύ πιο ευτυχισμένοι όταν αφιερώνουμε λίγο χρόνο ο ένας στον άλλον.

Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com

v