Άννα: Άγχος, ανασφάλεια και οικονομικά προβλήματα
Το σενάριο του να έχεις ένα όμορφο σπίτι με κήπο και 5-6 κουτσούβελα να τρέχουν γύρω γύρω μοιάζει ονειρικό. Για την ακρίβεια, θα ήθελα πολύ να είναι κάπως έτσι η ζωή μου, γιατί αγαπώ πολύ τα παιδιά και πάντα ήθελα να κάνω πάνω από τρία.
Μεγαλώνοντας, όμως, η πραγματικότητα με προσγείωσε απότομα. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βλέπω συνομήλικές μου να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με στενοχωρεί και με απογοητεύει.
Καλώς ή κακώς, ζούμε σε μία εποχή (και μία χώρα) που όλα ακριβαίνουν, η ποιότητα της ζωής είναι χαμηλή και η κοινωνική πρόνοια σχεδόν ανύπαρκτη. Η σκέψη ότι θα έχω ένα ή δύο παιδιά και θα πρέπει να δουλεύω όλη μέρα για να τους εξασφαλίσω μία στέγη και τροφή, μου φαίνεται φρικτή.
Εάν κάνω παιδιά, θέλω να είμαι σίγουρη ότι θα είμαι δίπλα τους για όσο με χρειάζονται προσφέροντάς τους ποιότητα, ασφάλεια και φυσικά, τη μαμά τους δίπλα τους! Κι αυτό δεν μπορώ να τους το παρέχω…
Μαρία: «Σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί»
Με ρωτάνε διαρκώς πότε θα κάνω παιδί, υπενθυμίζοντάς μου πως τα χρόνια περνάνε και ειλικρινά απορώ πώς είναι δυνατόν να με ρωτάνε κάτι τέτοιο! Τα τελευταία δύο χρόνια ζούμε υπό την απειλή ενός επικίνδυνου ιού που μας έκλεισε στα σπίτια μας και μας στέρησε τις αγκαλιές και τα φιλιά.
Η κλιματική αλλαγή, με την οποία δε μοιάζει να ασχολείται κανείς σοβαρά, κρούει ήδη τον κώδωνα με τους ειδικούς να κάνουν λόγο για ξηρασία, φωτιές, πλημμύρες, λειψυδρία, έλλειψη τροφίμων, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς!
Να με συγχωρείτε, αλλά δεν θέλω να φέρω ένα παιδί σ’ αυτό τον κόσμο. Δεν θέλω να υποφέρει, να ζει μονίμως μέσα στο φόβο ή χωρίς ποιότητα. Αρκεί να ρίξω μια ματιά στους τίτλους των εφημερίδων και πείθομαι κατευθείαν ότι αυτός o κόσμος απέχει πολύ από αυτόν που θέλω να ζήσουν τα δικά μου παιδιά.
Στέλλα: «Μην γεννήσεις κοριτσάκι»
Εγώ παιδιά σ’ αυτόν τον κόσμο δεν θέλω να φέρω. Και ειδικά κορίτσια…Παρά τις θεωρίες για το πόσο έχει εξελιχθεί ο κόσμος μας και πως η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο όπως παλιά, οι ειδήσεις που φτάνουν στ’ αυτιά μας «φωνάζουν» το ακριβώς αντίθετο: 9 γυναικοκτονίες μέσα σε 8 μηνες μόνο στην Ελλάδα!
Αν κάνω κορίτσι, το πιθανότερο είναι πως θα φοβάμαι διαρκώς αν είναι ασφαλές, με ποιον θα μπλέξει κι αν τελικά θα την σκοτώσει κανείς επειδή τον απέρριψε. Την τελευταία διετία ακούμε διαρκώς για παρενοχλήσεις, βιασμούς, απειλές, δολοφονίες, sex trafficking, και ένα σωρό άλλα εγκλήματα που διαπράττουν κυρίως άντρες σε γυναίκες.
Όχι, δεν θέλω η κόρη μου να κυκλοφορεί με το κλειδί στο χέρι μήπως της επιτεθεί κανείς. Δεν θέλω να σκέφτεται τι θα φορέσει μήπως της πουν πως προκαλεί. Ούτε θέλω να βιώσει τον σεξισμό και τον ρατσισμό που λίγο ή πολύ βιώνουμε όλες καθημερινά!
Αν κάνω παιδί, θέλω να μην με νοιάζει αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Θέλω να ξέρω ότι θα ζήσει ελεύθερο κι ευτυχισμένο, ανεξάρτητα από το φύλλο του. Μέχρι τότε, επιλέγω να μην κάνω καθόλου παιδιά!
Εν κατακλείδι…
Κάθε άνθρωπος κάνει τις δικές του επιλογές και όλες είναι σεβαστές. Το αν μία γυναίκα θα κάνει παιδιά ή όχι είναι αποκλειστικά δικό της θέμα και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την κρίνει. Οι μαρτυρίες των παραπάνω γυναικών είναι κάτι παραπάνω από κατανοητές, αφού όλες, μανάδες ή μη, διατυπώνουμε τις ίδιες σκέψεις.Ωστόσο, κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα και μειονεκτήματα. Η χώρα μας πέρασε πολέμους, δικτατορίες, εμφυλίους και μεγάλες οικονομικές κρίσεις. Οι άνθρωποι, όμως, πάντα συνέχιζαν να κάνουν παιδιά ελπίζοντας σε έναν καλύτερο κόσμο. Εξάλλου, το μέλλον μας είναι η νέα γενιά που θα πάρει την ανθρωπότητα στα χέρια της και θα την προχωρήσει ένα βήμα πιο μπροστά. Αρκεί να της δώσουμε την ευκαιρία και να την εμπιστευτούμε.
