Οι γονείς μου δεν μου έκρυψαν ποτέ ότι έχω αυτισμό και τους ευγνωμονώ

Οι γονείς μου δεν μου έκρυψαν ποτέ ότι έχω αυτισμό και τους ευγνωμονώ

Για τους γονείς με παιδιά που αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών μαθησιακά προβλήματα, όπως ο αυτισμός, δεν είναι πάντα εύκολο να τους εξηγήσουν τι τους συμβαίνει. Καμιά φορά, όμως, όπως στην περίπτωση της Halley Moss, αξίζει να βρίσκεις την κατάλληλη στιγμή, να μιλάς ανοιχτά με το παιδί για αυτό που βιώνει και να το προσκαλείς να πάρει ενεργό μέρος στην αντιμετώπισή του – να νιώσει ότι η λύση περνάει και από τα χέρια του.

Όταν οι γονείς μου μού αποκάλυψαν ότι έχω αυτισμό, αποδείχτηκε μια από τις πιο απελευθερωτικές στιγμές της ζωής μου. Ξαφνικά, το ότι ένιωθα και ήμουν διαφορετική από τα άλλα παιδιά δεν ήταν απλώς ιδέα μου, αλλά κάτι χειροπιαστό που συνέβαινε για κάποιο λόγο. Μονομιάς, ένιωσα πολύ καλύτερα.

Και οι γονείς μου υποθέτω, αφού το να βρουν την κατάλληλη στιγμή γι’ αυτήν την κουβέντα τους βασάνισε αρκετά γιατί ήθελαν να είμαι σε θέση να κατανοήσω τι μου συμβαίνει και να νιώσω πιο συνειδητοποιημένη και άρα δυνατότερη.

Ειδικά όταν μιλάμε για μαθησιακές δυσκολίες, ένα παιδί υποπτεύεται ούτως ή άλλως πως κάτι δεν πάει καλά και δεν ωφελεί να το αφήνουμε στο σκοτάδι. Αν θεωρήσει πως για ότι δεν μπορεί να κάνει όπως τα άλλα παιδιά ευθύνεται εκείνο, η ζημιά μπορεί να είναι ανυπολόγιστη.

Εγώ πάλι, δεν είχα καταλάβει τίποτα. Είχα την εντύπωση ότι οι άλλοι γύρω μου είναι οι «παράξενοι» και εγώ η «κανονική». Με λίγα λόγια, η αποκάλυψη των γονιών μου ότι έχω αυτισμό, ξεκαθάρισε πολλά πράγματα που τα αντιλαμβανόμουν αλλιώς.

Αυτό συνέβη όταν ήμουν 9. Τότε αποφάσισαν οι γονείς μου να μου εξηγήσουν γιατί διαφέρω σε κάποια πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μία σωστή ηλικία για κάτι τέτοιο. Εξαρτάται από το κάθε παιδί και τον τρόπο που οι γονείς έχουν βρει για να του το πούνε. Οι δικοί μου με παρομοίασαν με τον Χάρι Πότερ που «είναι διαφορετικός επειδή έχει μαγικές δυνάμεις, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου κακό». Και με προέτρεψαν να εστιάσω σε όσα κάνω καλά, στις «δυνάμεις» μου αντί για τις αδυναμίες μου.

Μετά από εκείνη την πρώτη συζήτηση, η δουλειά των γονιών μου έγινε ευκολότερη. Ένιωσα πιο δυνατή και μπορούσα πια να συνεργαστώ μαζί τους κάθε φορά που εφάρμοζαν κάποια μέθοδο που θα με βοηθούσε να κατανοήσω εις βάθος τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω και να δουλέψω πάνω και στα δύο.

Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί με τέτοιου είδους δυσκολίες να ξέρει τι αντιμετωπίζει και πώς. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό, που εγώ το έμαθα κατά την εφηβεία μου, είναι να μάθει να επικοινωνεί αυτό που έχει στους άλλους, ώστε να κατανοούν κάποια πράγματα που μπορεί να τους φανούν περίεργα.

Έχοντας πλήρη επίγνωση του εαυτού του πριν ακόμη ενηλικιωθεί, θα βγει στον κόσμο πολύ πιο έτοιμο να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Γιατί είναι δεδομένο ότι οι γονείς του δεν θα είναι πάντα εκεί να το κάνουν για εκείνο.

Πηγή: insider.com

v