Δαγκώνουν
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα νήπια δαγκώνουν για δύο λόγους: είτε για να εξερευνήσουν το περιβάλλον με όλες τις αισθήσεις είτε για να εκφράσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Στην πρώτη περίπτωση, το κάνουν επειδή δεν αντιλαμβάνονται ακόμα τους κινδύνους του να ερχόμαστε σε επαφή με τα πάντα μέσω του στόματός μας. Στη δεύτερη, είναι φυσιολογικό από τη στιγμή που δεν έχουν άλλο τρόπο να δηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους να καταφύγουν σε κάτι που σε μας μοιάζει πρωτόγονο. Όπως και να’ χει, είναι κάτι περαστικό, αλλά χρειάζεται κι εμείς να βρούμε τρόπους να το περιορίσουμε.
Βάζουν αντικείμενα στη μύτη και τ’ αυτιά τους
Παράλληλα με τον κόσμο γύρω τους, τα μικρά μας νιώθουν την ανάγκη να ανακαλύψουν και το σώμα τους. Τι πιο συναρπαστικό, λοιπόν, να παίζουν με τη μύτη και τα αυτιά τους είτε με τα χέρια τους είτε βάζοντας κάποιο αντικείμενο μέσα. Αν και η ίδια η συμπεριφορά είναι απολύτως φυσιολογική, είναι αλήθεια ότι κρύβει κινδύνους που καλό είναι να αποφύγουμε. Ένας τρόπος είναι να μην αφήνουμε πολύ μικρά αντικείμενα στα χέρια του για πολύ ώρα ή χωρίς επίβλεψη. Ένας άλλος, είναι να του λέμε συνέχεια ότι μπορεί να χτυπήσει κα να χρειαστεί να πάμε στον γιατρό.
Ξεγυμνώνονται
Σε μας μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο να κυκλοφορούμε όπως μας γέννησε η μαμά μας, για τα παιδιά όμως είναι απολύτως φυσιολογικό, από τη στιγμή που δεν αντιλαμβάνονται ακόμη τις κοινωνικές νόρμες και τους κανόνες των μεγάλων. Για εκείνα, δεν τίθεται κανένα θέμα «σεμνότητας» ή «ευπρέπειας» ούτε διαχωρίζουν τον ιδιωτικό χώρο απ’ τον δημόσιο – αν δεν αντέχουν άλλο τα ρούχα τους απλώς τα βγάζουν. Επιπλέον, μπορεί να είναι και μια απόπειρα να επιβάλλουν τη θέλησή τους, μια πρώιμη διεκδίκηση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας τους.
Χτυπάνε το κεφάλι τους
Ένας από τους περίεργους τρόπους που χρησιμοποιοπούν τα νήπια για να ηρεμούν είναι και να χτυπάνε κάπου το κεφάλι τους – συνήθως, το κάνουν στα κάγκελα της κούνιας πριν τον ύπνο. Είναι μια συμπεριφορά που σε μας τους γονείς μοιάζει ανησυχητική, αλλά θεωρείται φυσιολογική μέχρι μια ηλικία – περίπου στα 3. Το θέμα είναι να μη γίνεται με έντονο τρόπο και προκαλεί πόνο ή μώλωπες. Σε τέτοια περίπτωση, καλό είναι να συμβουλευτούμε τον παιδίατρό μας.
Έχουν φανταστικούς φίλους
Μπορεί να μην το θυμόμαστε τώρα, αλλά κι εμείς όταν ήμασταν πολύ μικρά είχαμε πιθανότατα έναν φανταστικό φίλο – ειδικά όσοι είμαστε μοναχοπαίδια. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να ανησυχούμε ότι το παιδί μας έχει κάποιο θέμα με την κοινωνικοποίηση αν το δούμε να μιλάει στον αέρα ή να κάνει κανονική συζήτηση με κάποιο λούτρινο ζωάκι. Πολλές φορές, ο φανταστικός φίλος διώχνει τον φόβο σε στιγμές που το παιδί νιώθει να απειλείται και πέρα απ’ το ότι του προσφέρει την αίσθηση ότι δεν είναι ποτέ μόνο του, ενισχύει την δημιουργικότητα και την φαντασία του.
Θέλουν να διαβάζουμε το ίδιο παραμύθι ξανά και ξανά
Πόσες φορές δεν έχουμε αποκοιμηθεί μαζί με το μικρό μας διαβάζοντας την ίδια ιστορία για 100η φορά, κυριολεκτικά. Σε βαθμό, που πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν συμβαίνει κάτι με το παιδί και δεν ξεκολλάει από το ίδιο βιβλίο – ότι ίσως δεν εξελίσσεται. Κι όμως, αυτή η επανάληψη είναι ζωτικής σημασίας για ένα νηπιο που μόλις τώρα αντιλαμβάνεται αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα. Εκεί που εμείς βλέπουμε το ίδιο πράγμα, το παιδί μπορεί να ανακαλύπτει μια καινούργια λέξη ή μια άλλη έννοια κάθε φορά που το διαβάζουμε.
Διώχνουν τη γιαγιά
Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο για έναν γονιό να βλέπει τη γιαγιά – που μπορεί να είναι και η μητέρα του – να πασχίζει να πλησιάσει το εγγόνι της και εκείνο να την αποφεύγει. Αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι μέχρι να εξοικειωθεί ένα παιδί με τα άτομα πέριξ της άμεσης οικογένειας θέλει τον χρόνο του – ο οποίος διαφέρει σε κάθε παιδί. Επιπλέον, είναι πολύ νωρίς για να εκτιμήσει τα χατίρια που του κάνει η γιαγιά, αλλά όχι τόσο νωρίς για να της αρνείται πεισματικά τις αγκαλιές και τα χάδια του. Ιδίως αν έχει ήδη δείξει αδυναμία στον παππού.
