Έχω πει πολλές φορές «μισό λεπτό» ενώ ο γιος μου περίμενε να του δώσω σημασία

Έχω πει πολλές φορές «μισό λεπτό» ενώ ο γιος μου περίμενε να του δώσω σημασία

«Μισό λεπτό»: δυο λέξεις που ακούει πολύ συχνά ο 3χρονος γιος μου. Δυο λέξεις που νιώθω ότι στερούν από μένα το παιδί μου κι από εκείνον την μαμά του. Δυο λέξεις που θέλω να πετάξω μια για πάντα από το λεξιλόγιό μου.

«Μαμά, μπορείς να με βοηθήσεις;».

Μισό λεπτό γιατί αλλάζω την πάνα της μικρής σου αδερφής.

«Μαμά, μπορείς να παίξεις μαζί μου;».

Μισό λεπτό γιατί μαγειρεύω.

«Μαμά, μπορείς να δεις αυτό το βιβλίο μαζί μου;»

Μισό λεπτό γιατί πρέπει να πλύνω τα πιάτα

«Μαμά, θα κάτσεις λίγο μαζί μου;».

Μισό λεπτό γιατί λίγο χρόνο για μένα. 

Περνάνε όλα τα «μισό λεπτό» που του έχω πει και νιώθω σαν να βλέπω τον γιο μου νa μεγαλώνει από μακριά. Τον βλέπω να κάθεται στο τραπέζι με τις πλαστελίνες του και να σχηματίζει χρωματιστές φιγούρες. Τον βλέπω να παίζει μόνος με τον σκύλο μας επειδή η μαμά του είναι απασχολημένη με την μικρή του αδερφή. 

Τον ακούω ενώ μαγειρεύω να μετράει μέχρι το 20 μόνος του. Δεν ήξερα καν ότι μπορούσε να μετρήσει μέχρι το 20 και είμαι σίγουρη ότι ήθελε να μου δείξει ότι μπορεί, αλλά εγώ του είπα σε «μισό λεπτό». 

Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δεν του αφιέρωσα εκείνο το μισό λεπτό που μου ζητούσε με τόση λαχτάρα. Νιώθω ότι σε εκείνα τα μισά λεπτά που με περίμενε να του δώσω σημασία, μεγάλωσε χωρίς να είμαι δίπλα του και δυστυχώς, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. 

Εκείνος μεγαλώνει γρήγορα κι εγώ δεν έχω ποτέ χρόνο. Γιατί; Για να έχω καθαρά πιάτα ή τακτοποιημένο σπίτι. Εκείνος, όμως, δεν θα θυμάται ούτε τα πιάτα ούτε το σπίτι - θα θυμάται ότι η μαμά του ήταν πάντα απασχολημένη και δεν έβρισκε ούτε μισό λεπτό να ασχοληθεί μαζί του. 

Οι λερωμένες πάνες της αδελφής του και τα πιάτα στο νεροχύτη δεν θα πάνε πουθενά. Μπορούν να περιμένουν μισό λεπτό. Ο γιος μου, όμως, που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν μοναχοπαίδι και είχε όλη την προσοχή μου, δεν πρέπει να περιμένει. Όσο περισσότερο του λέω «μισό λεπτό», τόσο λιγοστεύει και ο χρόνος που τον βλέπω να μεγαλώνει. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, οι ενοχές μου ήταν συντριπτικές αλλά ο γιος μου ήταν επιεικής απέναντί μου.

Ήταν έτοιμος να δεχτεί τα επόμενα λεπτά που του αφιέρωσα, εκφράζοντας την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του. Από δω και μπρος, θα του αφιερώνω όλα τα «μισά λεπτά» που μπορώ - που μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου - και δεν θα λείψω λεπτό από δίπλα του. Θα είμαι εκεί για να μην χάσω ούτε μια στιγμή καθώς μεγαλώνει. Ακόμα κι αν χρειαστεί να λείψω, όμως, θα φροντίσω να ξέρει ότι τον αγαπώ όπως ξέρω ότι με αγαπά κι εκείνος. 

Πηγή: herviewfromhome.com

v