«Η επιλόχειος κατάθλιψη κατέστρεψε τον πρώτο χρόνο με το μωρό μου»

«Η επιλόχειος κατάθλιψη κατέστρεψε τον πρώτο χρόνο με το μωρό μου»

Μια γυναίκα, η οποία πάλεψε με την επιλόχειο κατάθλιψη επί έναν ολόκληρο χρόνο, μιλάει για την εμπειρία της έτσι ώστε να δώσει κουράγιο και σε άλλες μαμάδες, υπενθυμίζοντάς τους ότι πρέπει να ζητάνε βοήθεια.

«Ο γιος μου γίνεται 2 ετών αυτή την εβδομάδα και όταν το λέω στους γύρω μου, όλοι μου εύχονται καλό κουράγιο, καθώς πρόκειται για την πιο δύσκολη ηλικία. Ωστόσο, εγώ είμαι πολύ ενθουσιασμένη για όσα πρόκειται να έρθουν, για όσα θα τον δω να μαθαίνει φέτος, για τις νέες του λέξεις και φράσεις και τα ενδιαφέροντά του.

Είμαι σίγουρη ότι θα έχει τεράστια διαφορά με πέρυσι. Όλοι κάποτε μου έλεγαν ότι ''ο πρώτος χρόνος με το μωρό είναι ο πιο δύσκολος και ο πιο ευτυχισμένος'', αλλά στην περίπτωσή μου δεν ισχύει αυτό.

Ήταν δύσκολος. Τελεία και παύλα. Ένιωθα μόνη και αβοήθητη, παρόλο που προσπαθούσα να το κρύψω με ψεύτικα χαμόγελα.

Μια μητέρα μού είχε πει τότε ότι αυτή θα ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου, αλλά δεν ένιωθα έτσι. Για να είμαι ειλικρινής τις περισσότερες φορές δεν ένιωθα τίποτα.

Νόμιζα ότι όταν θα γύριζα στη δουλειά μετά την άδεια μητρότητας, θα αισθανόμουν ξανά ο εαυτός μου. Θα έβρισκα ξανά τους ρυθμούς μου και όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Έκανα λάθος.

Ένιωθα δυστυχισμένη. Πενθούσα αυτό που ήμουν κάποτε και τη ζωή πριν από τον γιο μου. Καταλαβαίνω πόσο εγωιστικό ακούγεται, αλλά ήταν η αλήθεια. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου και πόσο θα αλλάξει μετά το παιδί, αλλά τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει επαρκώς γι' αυτό.

Επειδή, όμως, πραγματικά λαχταρούσες να αποκτήσεις ένα μωράκι, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι ευτυχισμένη. Διαφορετικά, νιώθεις απαίσιος άνθρωπος.

Προσπάθησα να βρω χαρά σε πράγματα που με έκαναν να χαμογελάσω, αλλά το μόνο που ήθελα πραγματικά ήταν να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ. Δεν ήταν όλες οι μέρες δύσκολες. Υπήρχαν στιγμές με το αγοράκι μου που πλημμύριζαν την καρδιά μου με αγάπη, αλλά τις περισσότερες, δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Τελικά, τα ψεύτικα χαμόγελα δεν ξεγέλασαν κανέναν και ειδικά, τον σύζυγό μου, ο οποίος μια μέρα μου είπε ότι του έλειπε η γυναίκα του. 

Ζήτησα βοήθεια και ξεπέρασα αυτό που τώρα ξέρω ότι ήταν επιλόχειος κατάθλιψη. Δεν μπορώ ακόμα όμως να ξεχάσω πόσο πολύ με διέλυσε ο πρώτος χρόνος με το παιδί μου.

Πλέον νιώθω δυνατή και μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή με το αγοράκι μου. Η καθημερινότητά μου είναι χαοτική, αλλά επιτέλους είμαι χαρούμενη.»

Πηγή: honey.nine.com.au

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Γραφτείτε στο Newsletter μας

Διαγωνισμοί, δώρα και τα πάντα για το παιδί και την οικογένεια!

v