Δυστυχώς, όμως, δεν είναι όλοι οι νονοί έτσι... Για του λόγου το αληθές, διαβάστε στην προσωπική ιστορία μια αναγνώστριας μας που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της:
«Είχα την ατυχία να μας παντρέψει και να βαφτίσει το παιδί μας ένας άνθρωπος που τελικά φάνηκε ανάξιος των προσδοκιών μας. Όταν τον διαλέξαμε για κουμπάρο μας, συμφωνήσαμε πως, από δω και μπρος, θα είναι μέλος της οικογένειάς μας. Δώσαμε τα χέρια και δεσμευτήκαμε πως, ό,τι κι αν συμβεί, θα βασιζόμαστε ο ένας στον άλλον και θα υπάρχουμε ενεργά ο ένας στη ζωή του άλλου.
Λίγους μήνες μετά τον γάμο ήρθε στον κόσμο το πρώτο μας παιδί και ακολούθησαν τα βαφτίσια. Τον πρώτο καιρό ήταν ένας υπέροχος νονός που επισκεπτόταν τακτικά το βαφτιστήρι του και περνούσε ώρες παίζοντας με χαρά μαζί τους. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ.
Καταλαβαίνω ότι τον είχε απορροφήσει η δουλειά του και η εργένικη ζωή που έχει επιλέξει, αλλά δεν κατανοώ τη στάση του απέναντι στον γιο μας. Ο μικρός είναι πλέον 8 ετών και βλέπει τον νονό του κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, όπου έρχεται φορτωμένος δώρα. Ωστόσο, όταν τον επιλέξαμε να βαφτίσει το παιδί μας, είχαμε κάτι άλλο στο μυαλό μας...
Δεν ζητούσαμε κάποιον να του φέρνει δεκάδες δώρα τα Χριστούγεννα και πανάκριβα αθλητικά παπούτσια το Πάσχα. Ούτε κάποιον να του δίνει φακελάκια με χρήματα για χαρτζιλίκι. Αυτό που επιθυμούσαμε ήταν να έχει μια στενή σχέση με το παιδί μας - μια σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας, ώστε ο νονός να συμβουλεύει και να καθοδηγεί το βαφτιστήρι του σε όλα τα στάδια της ζωής του.
Ο νονός, είναι ο πρώτος άνθρωπος στη ζωή του παιδιού που το νοιάζεται χωρίς να έχουνε συγγενική σχέση αίματος. Είναι αυτός που του μαθαίνει πως μπορούν να μας αγαπούν και να νοιάζονται κι άλλοι άνθρωποι εκτός από τους συγγενείς μας. Αυτός που το παιδί περνάει καλά μαζί του, του λέει τα μυστικά του και τον έχει δίπλα του στα δύσκολα.
Ο νονός είναι ο πνευματικός γονιός που διαπαιδαγωγεί το παιδί, το εμπλουτίζει με εμπειρίες, συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, το συμβουλεύει και το νοιάζεται σαν πραγματικός γονιός.
Όταν του ζητήσαμε να βαφτίσει τον γιο μας, του ζήτησα ένα και μόνο πράγμα: να χτίσει μαζί του μια όμορφη σχέση, ώστε ο γιος μας να έχει κάποιον δίπλα του όταν δεν θα θέλει να μιλήσει στη μαμά και τον μπαμπά του. Έδωσα μεγάλη βάση σε αυτό, τονίζοντας πως στην εφηβεία, όταν θα κάνει την επανάστασή του και θα μας απομυθοποιήσει, θα χρειάζεται κάποιον ενήλικα που θα μπορεί να εμπιστευτεί.
Παρά τη δέσμευσή του πως θα είναι αυτός ο άνθρωπος, εξαφανίστηκε. Εννοείται πως τον αγαπάμε ακόμα και τον θεωρούμε οικογένειά μας, όπως μας αγαπάει κι εκείνος. Ωστόσο, δεν τήρησε τον λόγο του... Ο γιος μας τον έχει συνδυάσει μόνο με τα υλικά αγαθά και τον θυμάται μόνο κάθε Πάσχα, όταν ανυπομονεί για τη λαμπάδα του. Κι αυτό με θλίβει πολύ. Ο νονός δεν είναι μόνο για τη λαμπάδα και τα δώρα... Ο νονός είναι ο πνευματικός γονιός που στηρίζει και καθοδηγεί το παιδί».
