Δεν τον είχες δει εδώ και καιρό. Δεν σου είχε τηλεφωνήσει, ούτε εσύ είχες πάρει την πρωτοβουλία. Η ζωές σας έχει οδηγήσει σε διαφορετικούς δρόμους, σε άλλες πόλεις, άλλες συνήθειες. Κι όμως, εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα.
Έτρεξες προς το μέρος του χωρίς να το σκεφτείς. Το χαμόγελό του απάντησε στο δικό σου πριν καν μιλήσετε.
«Πού χάθηκες, ρε;» είπε, αλλά δεν υπήρχε παράπονο στη φωνή του.
«Εδώ είμαι…» απάντησες, κι ας ήξερες ότι οι απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις δεν χωρούν σε λέξεις.
Ο χρόνος δεν είχε φθείρει την ουσία. Ήταν ακόμη εκεί, σαν ένα βιβλίο ξεχασμένο στη βιβλιοθήκη, που όμως, μόλις το ανοίξεις ξανά, η ιστορία του ξεδιπλώνεται σαν να τη διάβασες μόλις χθες. Γιατί η αληθινή φιλία δεν μετριέται σε τηλεφωνήματα, μηνύματα ή συχνότητα συναντήσεων. Μετριέται στη σιγουριά ότι, όταν οι δρόμοι σας διασταυρωθούν ξανά, θα βρείτε τον ίδιο ρυθμό, χωρίς προσπάθεια, χωρίς ερωτήσεις.
Οι φίλοι που δεν χρειάζεται να σε χρειάζονται
Υπάρχουν φίλοι που σε θυμούνται μόνο όταν έχουν ανάγκη. Όταν χρειάζονται έναν ώμο για να κλάψουν, μια χάρη, μια εξυπηρέτηση. Και υπάρχουν εκείνοι οι άλλοι, οι σπάνιοι, οι ανεκτίμητοι. Εκείνοι που σε θυμούνται απλώς γιατί σε θυμούνται.
Δεν θα σου τηλεφωνήσουν για να σου ζητήσουν κάτι, αλλά για να σου πουν ένα «Τι κάνεις;» που κουβαλάει μέσα του όλο το νοιάξιμο του κόσμου. Δεν θα σε βρουν μόνο στις δύσκολες στιγμές, αλλά και στις πιο απλές, στις πιο καθημερινές. Θα στείλουν μια φωτογραφία από ένα μέρος που κάποτε επισκεφτήκατε μαζί. Θα σου θυμίσουν ένα αστείο που μόνο εσείς καταλαβαίνετε. Θα σε σκέφτονται όχι επειδή τους λείπει κάτι, αλλά επειδή τους λείπεις εσύ.
Κι αυτοί οι φίλοι, ΑΥΤΟΙ, είναι οι αληθινοί.
Η σιωπηλή αγάπη της φιλίας
Η φιλία δεν είναι θορυβώδης. Δεν απαιτεί, δεν πιέζει, δεν εκβιάζει. Είναι σαν το κύμα που έρχεται και φεύγει, μα ξέρεις πως πάντα θα επιστρέψει.
Κάποτε πίστευες πως η φιλία μετριέται στις ώρες που περνάτε μαζί, στις εξόδους, στα ξενύχτια. Τώρα ξέρεις πως μετριέται αλλιώς:
- Στο να ανοίγεις το τηλέφωνο και να βρίσκεις ένα μήνυμα από το πουθενά.
- Στο να συναντιέσαι μετά από χρόνια και να συνεχίζεις ακριβώς από εκεί που είχες μείνει.
- Στο να νιώθεις ότι, όσα κι αν έχουν αλλάξει, η αγάπη είναι η ίδια.
Οι αληθινοί φίλοι δεν ρωτούν γιατί χάθηκες. Καταλαβαίνουν. Και, όταν επιστρέψεις, δεν ζητούν εξηγήσεις. Μόνο ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά και την αίσθηση πως, παρά τις αποστάσεις, ποτέ δεν έπαψες να είσαι κομμάτι τους.
Ο ήσυχος δεσμός που δεν σπάει
Μερικές φιλίες δεν χρειάζονται υπενθύμιση. Δεν χρειάζονται συνεχή παρουσία για να υπάρξουν. Είναι εκεί, σταθερές, σαν τη θάλασσα που πάντα θα βρίσκεται στην ίδια θέση, όσα κύματα κι αν τη χτυπήσουν.
Και, τελικά, οι πιο αληθινές σχέσεις είναι αυτές που δεν εξαρτώνται από την ανάγκη. Είναι αυτές που βασίζονται στην καθαρή, ανεπιτήδευτη αγάπη.
Γιατί αληθινός φίλος είναι εκείνος που σε θυμάται χωρίς να σε χρειάζεται. Και, αν έχεις έστω και έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου, είσαι από τους τυχερούς.