Το ξεκίνημα στη δημόσια τηλεόραση
Σχετικά με την τηλεοπτική του σταδιοδρομία, ανέφερε: «Η τηλεόραση προέκυψε από τύχη. Είμαι ευλογημένος στη ζωή μου. ξεκίνησα μια εξωτερική συνεργασία με την ΕΡΤ, έκανα υπότιτλους, και μετά από εκεί έδωσα εξετάσεις στην ΕΡΤ και έγινα εκφωνητής, έλεγα ειδήσεις. Μια μέρα ήρθε ο Χρήστος Πιλάβιος, ο οποίος ξεκινούσε τότε το όραμά του να φτιάξει όλο το παιδικό πρόγραμμα κάτω από μία ενιαία ζώνη, με κοινή ταυτότητα, που είχε σκεφτεί να το ονομάσει "Ουράνιο τόξο". Μου ζήτησε να το παρουσιάσω μαζί με μία δημοσιογράφο. Εγώ φοβόμουν, αλλά είπα ναι... Έτσι ξεκίνησα!».
Η κόρη μας με έμαθε να μιλάω στα παιδιά
Σχετικά με τη μοναδική επικοινωνία που έχει ο κ. Δημόπουλος με τα μικρά παιδιά, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη που του δείχνουν, ο ίδιος σχολίασε: «Αυτό προέκυψε στην πορεία. Όταν ξεκίνησα, δεν είχα αυτή την εμπειρία με τα παιδιά. Εμπειρία απέκτησα με την κόρη μας (δηλαδή την κόρη της γυναίκας μου - δεν είναι βιολογικό μου παιδί, αλλά δεν έχει καμία σημασία). Εκείνη με έμαθε να μιλάω στα παιδιά. Από εκείνη άντηλησα αυτή την άνεση, την οποία μετέφερα στο στούντιο όταν επικοινωνούσα μ επαιδιά.
Και μια συγκινητική ιστορία
«Μου έφερε μία μαμά το παιδί της στην εκπομπή που ήταν άρρωστο στα τελευταία του κι ήθελε να το βγάλει στην τηλεόραση. Μου το είπε η Διευθύντρια Παραγωγής και της είπα να το φέρει.
Έρχεται ένα αποστεωμένο παιδάκι με την μπαντάνα του, έτσι μαζεμένο κι ήθελαν οι γονείς του να το δούνε στην τηλεόραση και να το έχουν σε βίντεο πριν «φύγει». Σεβαστό. Καθόμασταν στα καρεκλάκια, του μιλούσα και δεν έκανε τίποτα, κοιτούσε τον αέρα». Ο Χρήστος Δημόπουλος θυμήθηκε ότι το παιδί ήταν πολύ αδύνατο και καθόταν ακίνητο, κοιτάζοντας τον αέρα, κάτι που τον έκανε να νιώσει πολύ άβολα.
Ωστόσο, ξαφνικά σκέφτηκε να πέσει από την καρέκλα του και, όταν το έκανε, το παιδί γέλασε. Στη συνέχεια, συνομίλησαν λίγο, χωρίς κάτι ιδιαίτερο να συμβεί. Μετά την εκπομπή, οι γονείς ευχαρίστησαν τον Δημόπουλο και έφυγαν, αλλά εκείνος, συγκινημένος, πέρασε 20 λεπτά σε μία γωνία κλαίγοντας, αδυνατώντας να διαχειριστεί το συναισθηματικό βάρος της στιγμής.
«Ήμουν σε πολύ δύσκολη θέση και ξαφνικά σκαρφίστηκα να γλιστρήσω από την καρέκλα κι έπεσα κάτω φαρδύς πλατύς κι άρχισε να γελά το παιδάκι. Από εκεί κάναμε μία κουβεντούλα, όχι ιδιαίτερη. Τελείωσε η εκπομπή, με ευχαρίστησαν οι γονείς κι έφυγα επί 20 λεπτά πήγα στη γωνία κι έκλαιγα, δεν μπορούσα να αντέξω την πίεση» ανέφερε ο συγγραφέας και παρουσιαστής.
