Η απόφαση να μη βαδίσουμε στον δρόμο του γάμου δεν έρχεται εύκολα. Δεν είναι απόρριψη της αγάπης, ούτε αδιαφορία για τη συντροφικότητα. Είναι αποτέλεσμα βαθιάς σκέψης, εμπειριών και, συχνά, πληγών. Πολλές από εμάς μεγαλώσαμε βλέποντας μάνες να καταπιέζονται σε γάμους χωρίς χαμόγελο, να «κρατούν για τα παιδιά» σχέσεις που δεν άντεχαν άλλο. Κι αυτό μας σημάδεψε.
Σήμερα, είμαστε γυναίκες που δουλεύουμε, που μεγαλώνουμε μόνες μας τα παιδιά μας, που πραγματοποιούμε τα όνειρά μας και δεν περιμένουμε κανέναν να μας «σώσει». Δεν είναι πως δεν πιστεύουμε στην αγάπη. Το αντίθετο: την πιστεύουμε τόσο πολύ, που δεν θέλουμε να τη φυλακίσουμε σε έναν θεσμό που συχνά δεν την υπηρετεί.
Πόσες από εμάς δεν νιώσαμε πίεση να «τακτοποιηθούμε» επειδή «περνάνε τα χρόνια»; Πόσες δεν παντρεύτηκαν από φόβο μην μείνουν μόνες ή επειδή έτσι «έπρεπε»; Και πόσες δεν το μετάνιωσαν; Η αλήθεια είναι πως η σύγχρονη γυναίκα δεν ζητάει πλέον απλώς έναν σύζυγο. Θέλει έναν συνοδοιπόρο, έναν άνθρωπο που να τη βλέπει ισότιμα, που να την ενθαρρύνει να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού της — κι όχι να της ζητά να μικρύνει για να χωρέσει στα δικά του όρια.
Οι ανύπαντρες γυναίκες πιστεύουν ότι είναι πιο ευτυχισμένες
Πάνω από τις μισές ανύπαντρες γυναίκες δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι είναι πιο ευτυχισμένες από τις παντρεμένες συναδέλφους τους σε μια έρευνα του 2024 σε 5.837 ενήλικες, σύμφωνα με την Wall Street Journal. Λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο των ανύπαντρων ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν το ίδιο.
Μια έρευνα του 2022 σε ανύπαντρους ενήλικες έδειξε ότι μόνο το 34% των ανύπαντρων γυναικών αναζητούσε ρομαντισμό, σε σύγκριση με το 54% των ανύπαντρων ανδρών, από 38% και 61% το 2019. Οι άνδρες ήταν επίσης πιο πιθανό από τις γυναίκες να δηλώσουν ότι ανησυχούσαν ότι κανείς δεν θα ήθελε να βγει μαζί τους.
Η πτώση στα ποσοστά γάμου
Το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών που είναι ανύπαντρες -δηλαδή δεν είναι ούτε παντρεμένες ούτε συγκατοικούν με σύντροφο- είναι 51,4% το 2023, από 41,8% το 2000.
Αυτοί οι αριθμοί δεν διευκρινίζουν αν οι γυναίκες αναζητούν την αγάπη, αλλά οι πιο ενημερωμένες έρευνες δείχνουν ότι οι ανύπαντρες γυναίκες φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο να παντρευτούν τώρα απ’ ό,τι παλαιότερα. Φαίνεται επίσης ότι είναι λιγότερο πρόθυμες να παντρευτούν από ό,τι οι άνδρες συνάδελφοί τους.
Σε μια έρευνα του Pew Research Center του 2023 σε 5.073 ενήλικες στις ΗΠΑ, το 48% των γυναικών δήλωσε ότι ο γάμος δεν είναι πάρα πολύ ή καθόλου σημαντικός για μια ολοκληρωμένη ζωή, σε σύγκριση με το 39% των ανδρών -από 31% και 28% το 2019.
Σε δημοσκόπηση της Wall Street Journal/NORC το 2024, το 58% των γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών δήλωσε ότι ο γάμος ήταν τουλάχιστον λίγο σημαντικός για το όραμά τους για το αμερικανικό όνειρο, σε σύγκριση με το 66% των ανδρών.
Τα ποσοστά γάμου τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες βρίσκονται σε πτώση, εν μέρει λόγω της μικρότερης πίεσης για δημιουργία ζευγαριού και των υψηλότερων προσδοκιών για έναν επίδοξο σύντροφο.
Ας μην κρίνουμε τις επιλογές καμίας γυναίκας
Είναι αλήθεια πως η κοινωνία εξελίσσεται. Δεν κρίνουν πλέον όλες οι φωνές την άγαμη μητέρα ή τη γυναίκα που ζει μόνη και ευτυχισμένη. Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε για τις επιλογές μας. Και είναι λυτρωτικό όταν συνειδητοποιούμε ότι η αξία μας δεν καθορίζεται από μια βέρα.
Η απόφαση να μην παντρευτείς – ή να παντρευτείς αργότερα, ή ποτέ – δεν είναι εγωισμός. Είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου. Είναι το δικαίωμα να επιλέξεις τον τρόπο ζωής που σε κάνει να νιώθεις πλήρης. Για άλλες γυναίκες, αυτή η πληρότητα έρχεται μέσα από την οικογένεια, για άλλες μέσα από μια καριέρα, για άλλες μέσα από τη δημιουργικότητα ή την ελευθερία.
Ας μην κρίνουμε τις επιλογές καμίας γυναίκας. Κάθε ιστορία είναι μοναδική, κάθε καρδιά χτυπά διαφορετικά. Αλλά ας θυμόμαστε πως καμία δεν είναι «λίγη» ή «ανεπαρκής» επειδή δεν παντρεύτηκε. Το σημαντικό είναι να ζούμε αληθινά – κι όχι να υποδυόμαστε ρόλους για να ευχαριστήσουμε τους άλλους.
Σήμερα, οι γυναίκες επιλέγουν τον εαυτό τους. Κι αυτό δεν είναι αποτυχία, είναι νίκη.
