Σε αυτό το πλαίσιο, ο παιδίατρος και ιατρός εφήβων Βαγγέλης Αργυρίου δίνει μια εικόνα που μιλά κατευθείαν στην καρδιά:
«Η θέσπιση ορίων με τους εφήβους μοιάζει με το να μαθαίνεις σε κάποιον να κολυμπά· ξεκινάς κρατώντας τον με ασφάλεια, χαλαρώνοντας σταδιακά τη λαβή σου καθώς δείχνει ότι τα καταφέρνει, ενώ παραμένεις πάντα αρκετά κοντά ώστε να αποτρέψεις πνιγμό.
Οι συγκρούσεις στην πορεία δεν είναι αποτυχίες· είναι απαραίτητα κύματα που χτίζουν ανθεκτικότητα. Ο απώτερος στόχος δεν είναι η συμμόρφωση σήμερα, αλλά η αυτορρύθμιση αύριο, εφοδιάζοντας τον έφηβο με μια εσωτερική πυξίδα που θα τον καθοδηγεί πολύ μετά την αποχώρησή του από το σπίτι.»
