Αγαπητή αναγνώστρια,
νιώθω την αγωνία και την ανησυχία σας για το μέλλον του γιου σας. Όπως περιγράφετε την κατάσταση, κατανοώ ότι ο γιος σας δεν έχει έναν στόχο ή ένα όνειρο που θα του δώσει το κίνητρο να κινητοποιηθεί περισσότερο. Σαν να μην έχει βρει κάτι που του προκαλεί ενδιαφέρον και που θα αξίζει για αυτό να κοπιάσει.
Βέβαια αυτό το φαινόμενο είναι πολύ συχνό ανάμεσα στους νέους της ηλικίας του, δηλαδή να δυσκολεύονται να βρουν μία κατεύθυνση ως προς τα επαγγελματικά τους βήματα και να λάβουν αποφάσεις. Καθώς, λοιπόν, δεν υπάρχει δανεική εμπειρία, είναι σημαντικό να αναλάβει την ευθύνη για τις επιλογές του και να βρει ο ίδιος το δικό του μονοπάτι, ώστε να παλέψει για να κατακτήσει το στόχο του.
Αν οι ίδιοι είστε δημιουργικοί και παλεύετε για τους δικούς σας στόχους, αν βιώνετε ικανοποίηση από την εργασία σας, τότε είναι πιο πιθανό με αυτό τον τρόπο να τον εμπνεύσετε, παρά εκφράζοντας διαρκώς την αγωνία και την απογοήτευσή σας από εκείνον.
*Η Αγγελική Κολοκυθά είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
.jpg)
