.jpg)
Ολόκληρη η ανάρτηση
«Καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά, όταν παρατηρούμε πώς μας συμπεριφέρονται τα παιδιά. Και όχι απαραίτητα τα δικά μας… αλλά κυρίως τα ξένα!
Όταν μας κοιτάζουν με φόβο, ίσως είναι αυτό που εκπέμπουμε γενικά.
Όταν κάνουν πως δεν μας βλέπουν, μάλλον δεν τα κοιτάξαμε κι εμείς αρκετά και ίσως κρατάμε αποστάσεις και από τους ανθρώπους γύρω μας.
Όταν μας αντιμιλούν, ίσως δεν τα προσεγγίσαμε ευγενικά και μπορεί να γινόμαστε συχνά απότομοι και στην καθημερινότητά μας.
Όταν μας χαιρετούν τυπικά, σημαίνει πως δεν αγγίξαμε αρκετά την ψυχή τους. Και ίσως αυτή η τυπικότητα να χαρακτηρίζει και τις σχέσεις μας με τους μεγάλους.
Όταν μας αντιπαθούν, κάποια στραβή πλευρά μας θα είναι πολύ δυνατή… και δεν θα είναι μόνο τα παιδιά που τη βλέπουν.
Όταν όμως ψάχνουν το χάδι μας, τότε τους έχουμε φερθεί τρυφερά και σίγουρα μέσα μας υπάρχουν πολλές ευαισθησίες.
Όταν αναζητούν τη συντροφιά μας, μάλλον κοντά μας περνούν όμορφα. Τα κάνουμε να νιώθουν σπουδαία… κι αυτό φανερώνει ότι είμαστε άνθρωποι με γλύκα.
Όταν γυρεύουν να παίξουν μαζί μας, βλέπουν το παιδί που ζει ακόμα μέσα μας. Και αυτό σημαίνει πως στην ψυχή μας δεν χωράει κακία.
Έτσι πρέπει να διαβάζουμε τους ανθρώπους.
Από το πώς τους βλέπουν τα παιδιά.
Γιατί τα μάτια τους δεν ξεγελιούνται ποτέ… και βλέπουν πάντα βαθύτερα».
