Με αφετηρία τη στενή σύνδεση του θεάτρου με τη σχολική κοινότητα, παρουσιάζει φέτος τρεις παραστάσεις που ισορροπούν ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο: την «Οδύσσεια», την «Ελένη» και το «Teen Talk about Bullying». Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά για το σκεπτικό πίσω από αυτό το ρεπερτόριο, για το πώς το θέατρο μπορεί να μιλήσει στη γλώσσα των εφήβων, αλλά και για το όραμά του να αποτελέσει το Θέατρο ΝΟΥΣ μια νέα στέγη για το εφηβικό κοινό:
Κύριε Ράτζο, επιλέγετε να παρουσιάσετε τρεις παραστάσεις τόσο διαφορετικές μεταξύ τους: «Οδύσσεια», «Ελένη» και «Teen Talk about Bullying». Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από αυτή την εναλλαγή ρεπερτορίου;
Η γέννηση και η λειτουργία του Μικρού Βορρά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σχολική κοινότητα. Η ομάδα ουσιαστικά δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το έργο των εκπαιδευτικών και να προσφέρει στιγμές μαγείας στους έφηβους μαθητές. Η Οδύσσεια διδάσκεται στην Α΄ Γυμνασίου και η παράσταση μας θέλει, μέσα σε μιάμιση ώρα και παρουσιάζοντας με σύγχρονη γλώσσα όλο το Έπος να ενώσει όλο αυτό που συντελείται στην σχολική αίθουσα αποσπασματικά σαν μάθημα, και να το κάνει εικόνα. Η Ελένη διδάσκει στην Γ΄ Γυμνασίου και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί είναι ότι πρόκειται για μία ιλαροτραγωδία που δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς τις ισορροπίες της. Η παράσταση μας φιλοδοξεί να κάνει τους μαθητές να δουν με άλλο μάτι το σχολικό μάθημα. Και τέλος η παράσταση για το Bullying γεννήθηκε από την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ολόκληρη η σχολική κοινότητα. Βάζουμε στο τραπέζι το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και καλούμε τους εφήβους να πάρουν θέση βιωματικά. Κάνουμε μια πρόβα ζωής αναζητώντας τρόπους να σπάσουμε τον κύκλο της βίας.
Στην «Οδύσσεια» και την «Ελένη» συναντούμε διαχρονικούς ήρωες της αρχαιότητας, ενώ στο «Teen Talk about Bullying» την ωμή πραγματικότητα του σήμερα. Ποια γέφυρα ενώνει για εσάς αυτά τα έργα;
Αυτό που μας έχει απασχόλησε τα τελευταία χρόνια είναι η έννοια του «ήρωα». Τι είναι άραγε ένας «ήρωας»; Τι πρέπει να κάνει κάποιος δηλαδή για να λέμε ότι είναι «ήρωας»; Και τέλος υπάρχει σήμερα χώρος για «ήρωες»; Υπάρχουν «ήρωες» γύρω μας; Αυτά τα θέματα λοιπόν μπαίνουν και στα τρία έργα. Ο Οδυσσέας είναι ήρωας γιατί καταφέρνει να νικήσει όλα αυτά τα τέρατα που βρίσκει στο δρόμο του αλλά το πιο σημαντικό που κάνει είναι να μην χάνει ποτέ την στοχοπροσήλωσή του να γυρίσει πίσω στο σπίτι του στην οικογένειά του. Η Ελένη είναι ηρωίδα όχι μόνο γιατί είναι κόρη του Δία και η πιο όμορφη γυναίκα της αρχαιότητας αλλά και γιατί θέλει οπωσδήποτε να δικαιώσει την κακή της φήμη, γιατί θέλει να ξανά κερδίσει τον αγαπημένο της άντρα και να γυρίσει κι αυτή δίπλα στην κόρη της που ζει μόνη 17 ολόκληρα χρόνια! Και τέλος την πιο ηρωικό από το να καταφέρει κάποιος να σπάσει τον κύκλο της βίας να σταθεί απέναντι του με καθαρό μυαλό με απόλυτη ψυχραιμία και αποφασιστικότητα σαν ένας «γκρίζος βράχος» και να πει όχι σε ότι τον σπρώχνει να εμπλακεί κι αυτός στον κύκλο της βίας.
Η εφηβική ηλικία είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική περίοδος. Πώς προσεγγίζετε θεατρικά το κοινό αυτό, ώστε να νιώσει ότι το θέατρο “μιλάει” πραγματικά στη γλώσσα του;
Μετά από 14 χρόνια αφοσίωσης στο θέατρο για εφήβους και τις άπειρες ώρες που έχουμε ζήσει μαζί τους σε καθημερινή βάση, είτε ως περφόρμερ στο σχολείο, είτε ως ηθοποιοί σε θέατρα που τους υποδεχόμαστε, αλλά ακόμα και με τον ρόλο του γονιού, θεωρώ ότι έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε πολύ καλά την γλώσσα των εφήβων. Αυτό που τώρα παλεύουμε είναι να καταφέρουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία στο μυαλό κυρίως των γονιών που για κάποιον ανεξήγητο λόγο και θα έλεγα μάλλον ασυνείδητα δεν αναζητούν θεατρικές παραστάσεις για τα έφηβα παιδιά τους. Κάπως αυτό τελειώνει όταν τα παιδιά γίνονται 10 χρονών ώς εκείνη τη στιγμή οι γονείς θέλουν να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο θέατρο μετά κάπως αυτό ατονεί. Οπότε πραγματικά θέλουμε αυτό που θα συμβεί στο θέατρο Νους να είναι μια γέφυρα ανάμεσα στο παιδικό θέατρο και στο θέατρο για ενήλικες
Το Θέατρο ΝΟΥΣ γίνεται η νέα “στέγη” αυτών των παραστάσεων. Τι σημαίνει για εσάς αυτός ο χώρος και πώς συμβάλλει στην ατμόσφαιρα που θέλετε να δημιουργήσετε;
Η αρχιτεκτονική δομή του θεάτρου έχει κάτι μυστηριακό που θυμίζει το Globe του Λονδίνου. Έχει μια εξαιρετική αμεσότητα με τους θεατές χωρίς να έχει πλαϊνές κουΐντες. Αυτή η αρχιτεκτονική του χώρου έρχεται να ενώσει την αρχιτεκτονική – σκηνογραφική λειτουργία των παραστάσεων που είναι χτισμένες με μία αμεσότητα. Επίσης τα νέα παιδιά που διευθύνουν το θέατρο Νούς αγαπούν πολύ το θέατρο για εφήβους και ήταν από την πρώτη στιγμή ιδιαίτερα υποστηρικτικοί. Στόχος μας είναι να φτιάξουμε ένα θεατρικό στέκι για εφήβους όπου όχι μόνο οι παραστάσεις του Μικρού Βορρά αλλά κι άλλες παραστάσεις για έφηβους θα παρουσιάζονται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο.
Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μικρού Βορρά, ποιο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για εσάς φέτος; Να φέρετε τα παιδιά πιο κοντά στην αρχαία ελληνική γραμματεία ή να τα κάνετε να ανοιχτούν στα μεγάλα ζητήματα της εποχής τους;
Το πρώτο στοίχημα για μένα είναι να πείσω τους γονείς ότι το θέατρο δεν τελειώνει όταν τα παιδιά τους γίνονται 10 χρονών! Επίσης θέλω πολύ να μοιραστώ με τους ανθρώπους που θα έρθουν στο θέατρο εφήβους και ενήλικες την ανείπωτη χαρά και την τέρψη που έχω νιώσει μελετώντας αυτά τα κείμενα και μαζί με τους αγαπημένους μου ηθοποιούς να κάνουμε κοινό κτήμα τον λόγο των ποιητών. Παράλληλα να κοιτάξουμε χωρίς φόβο ίσα στα μάτια αυτό το φαινόμενο που λέγεται σχολικός εκφοβισμός. Γιατί αυτό που έχουμε καταλάβει είναι πως μόνο μέσα από την γνώση και το άπλετο φως μπορεί να μαλακώσει η σχολική βία. Ποτέ δεν σταματάει κανείς με τιμωρητικές μεθόδους τέτοια φαινόμενα.
