Τεχνητή γονιμοποίηση ή υιοθεσία; Οι απόψεις διχάζονται

Τεχνητή γονιμοποίηση ή υιοθεσία; Οι απόψεις διχάζονται

Υπάρχει λόγος που η επιθυμία πολλών ανθρώπων να αποκτήσουν παιδιά είναι τόσο έντονη. Μακροπρόθεσμα έχει να κάνει με τη διαιώνιση του είδους, ενώ βραχυπρόθεσμα με το ατομικό μας DNA – τα ωραία μας μάτια και το φοβερό χιούμορ του συντρόφου μας, για παράδειγμα. Φυσικά, υπάρχει πάντα ένα μικρό αλλά απολύτως ικανοποιημένο τμήμα ανθρώπων που δεν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά – και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Τι γίνεται, όμως, με αυτούς που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά με φυσικό τρόπο;

Τα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, έχουν ηθικό χρέος απέναντι στην κοινωνία να πνίγουν τη λαχτάρα τους για βιολογικό παιδί και να στρέφονται στην υιοθεσία; Το ζήτημα αυτό απασχολεί κατά καιρούς τα blogs πολλών γονιών και το δίλημμα σηκώνει πολλή συζήτηση.

Η blogger Jane Roper, για παράδειγμα, γράφει πως όταν ανακάλυψε ότι είναι έγκυος με δίδυμα, έτρεμε στην ιδέα του μπαράζ ερωτήσεων ως προς το πώς απέκτησε δίδυμα. Δεν ήταν ότι ντρεπόταν, άλλωστε δεν είναι η μόνη που πάλεψε με την υπογονιμότητα μέχρι να καταφέρει να μείνει έγκυος. Ούτε ανησυχούσε ότι θα την κατακρίνουν όσοι πιστεύουν ότι οι θεραπείες υποβοηθούμενης γονιμότητας απαγορεύονται από την εκκλησία. Αυτό που την προβλημάτισε, ήταν τα μήπως κρύβονταν εγωιστικά κίνητρα πίσω από την απόφασή της:

«Συνειδητοποίησα ότι η απροθυμία μου να λέω στον κόσμο πώς κατάφερα να αποκτήσω δίδυμες κόρες, οφειλόταν σ' αυτήν τη σκέψη. Φοβόμουν πως θα σκέφτονταν ότι λειτούργησα εγωιστικά. Σε κάποιο βαθμό αναρωτιόμουν μήπως είχαν δίκιο.

Κάποια θα πουν ότι το να υπόκεισαι σε θεραπείες γονιμότητας είναι εγωιστικό, τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες παιδιά τα οποία έχουν ανάγκη από ένα σπίτι. Γιατί, λοιπόν, τα στείρα αυτά ζευγάρια (ή αυτές οι γυναίκες – η γυναίκα δέχεται συνήθως τα πυρά) δεν επιλέγουν να υιοθετήσουν;

Όταν ήμασταν 20 ετών, τόσο ο άνδρας μου όσο κι εγώ, λέγαμε ότι αν δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδί, θα υιοθετούσαμε. Αν δεν γινόταν, δεν θα γινόταν. Αλλά όταν έφτασα τα 30, η επιθυμία μου να κάνω παιδί κορυφώθηκε. Ήθελα να βιώσω την εγκυμοσύνη και θέλαμε και οι δύο να δημιουργήσουμε και να φροντίσουμε ένα άτομο που θα συνδέεται γενετικά με εμάς. Ήταν μία πρωτόγονη και εντυπωσιακά ισχυρή ορμή.»

Οι κόρες της Roper είναι σήμερα 5 ετών και η ίδια έχει ξεπεράσει πλήρως την αμηχανία της σχετικά με μία απόφαση που δεν θεωρεί πια «περισσότερο εγωιστική από την απόφαση οποιουδήποτε να αποκτήσει παιδί». Όταν, μάλιστα, την ρωτούν επίμονα γιατί δεν προτίμησε να υιοθετήσει, η απάντησή της είναι πλέον «εσύ σκέφτηκες να υιοθετήσεις πριν δοκιμάσεις να κάνεις μόνη σου παιδί;».

Εσείς τι πιστεύετε; Θα πρέπει να στρέφεται κατευθείαν στην υιοθεσία ένα ζευγάρι που δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδί με φυσικό τρόπο;

Πηγή: Healthland.time

v