Ο μεγαλύτερος φόβος της μαμάς που εργαζόταν πριν γεννήσει είναι ότι επιστρέφοντας στη δουλειά, με τα απαιτητικά ωράρια και την κούραση που αυτά συνεπάγονται, θα χάσει σημαντικές στιγμές από την ανάπτυξη του μωρού της. Από την άλλη, με το να παραμένει στο σπίτι, μπορεί να χάνει άλλα, εξίσου σημαντικά πράγματα, όπως την πραγμάτωση των ονείρων της για προσωπική ανάπτυξη, για δημιουργία αλλά και για επαγγελματική εξέλιξη.
Στην πραγματικότητα, θα σας πουν όσες μαμάδες επέστρεψαν μετά τον τοκετό, βαθιά μέσα της μία μαμά μπορεί να αναγνωρίσει τα σημάδια ότι ίσως έχει έρθει η στιγμή να γυρίσει. Αρκεί να θέσει στον εαυτό της κάποια ερωτήματα-κλειδιά:
Έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης σας;
Η απόφαση επιστροφής στη δουλειά πηγάζει από διαφορετικές ανάγκες για την κάθε γυναίκα. Κοινός παρανομαστής, όμως, σε όλες τις περιπτώσεις είναι το γεγονός ότι ενώ τον πρώτο καιρό με το μωρό, η νέα μαμά δεν διανοούνταν να φύγει από το πλευρό του, καθώς έπρεπε όχι μόνο να το θηλάζει αλλά και να του δημιουργεί συναισθηματική ασφάλεια με την παρουσία της, σταδιακά η σκέψη της μεταβάλλεται. Η ζωή με το μωρό, όσο περνάει ο καιρός, έχει μπει σε μία "σειρά". Η γυναίκα έχει πλέον ένα πρόγραμμα που της αφήνει περιθώριο να σκεφτεί κι άλλα πράγματα, όπως π.χ. ότι έχει ένα πτυχίο να αξιοποιήσει ή ότι θα μπορούσε να περάσει και μερικές ώρες εκτός σπιτιού, για να νιώσει ακόμα πιο παραγωγική.
Κάποιες εργαζόμενες μαμάδες υποστηρίζουν, και δεν έχουμε κανένα λόγο να τις αμφισβητήσουμε, ότι επέστρεψαν στη δουλειά για τα παιδιά τους. Για να έχουν αυτά μία μαμά που «προσφέρει» όχι μόνο στα ίδια αλλά και στην κοινωνία και που έτσι νιώθει και εκείνη καλύτερα με τον εαυτό της, κάτι που αντανακλάται και στον τρόπο που τα μεγαλώνει.
Άλλες μαμάδες πραγματικά αγαπούσαν τη δουλειά που έκαναν πριν χρειαστεί να σταματήσουν και τους λείπει αυτή η τόσο αναζωογονητική ημερήσια ρουτίνα. Ενώ δεν λείπουν και εκείνες που πολύ απλά δεν διστάζουν να παραδεχτούν ότι η κούραση του να μεγαλώνεις ένα ή δύο παιδιά και να είσαι μαζί τους από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι πολύ μεγαλύτερη από το να εργάζεσαι και να είσαι μαμά ταυτόχρονα.
Σε όποια κατηγορία μαμάς κι αν ανήκετε, αν έχετε αρχίσει ήδη να κάνετε τέτοιες σκέψεις, δεν θα αργήσετε να επιστρέψετε στο γραφείο.
Έχετε περάσει αρκετό χρόνο με το παιδί;
Για πολλές μαμάδες η σωστή χρονική στιγμή για όσο το δυνατόν πιο φυσική και ομαλή μετάβαση από το σπίτι στην εργασία είναι όταν το παιδί ξεκινά σχολείο, είτε αυτό είναι ο παιδικός σταθμός είτε το Δημοτικό. Τότε, νιώθει η μαμά ότι και εκείνη έχει πλέον περισσότερο ελεύθερο χρόνο και το παιδί αποκτά περισσότερα ενδιαφέροντα, με αποτέλεσμα να μην την έχει διαρκώς ανάγκη. Για κάποιες άλλες μαμάδες, όμως, ο καιρός αυτός μπορεί να φαίνεται υπερβολικά μακρινός, ενώ ορισμένες μπορεί και να αγχώνονται ότι ίσως μέχρι τότε να κινδυνεύει να χαθεί και η ίδια η θέση τους στη δουλειά. Ο προβληματισμός, όμως, δεν παύει: Σε ποια ηλικία μπορεί να είναι, τελικά, ο αποχωρισμός όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνος για το μωρό; Διαφωτιστική εδώ είναι η άποψη των ειδικών.
Οι ψυχολόγοι, λοιπόν, υποστηρίζουν πως στους 6-7 μήνες το μωρό εκδηλώνει την έντονη επιθυμία να βρίσκεται κοντά σε ένα και μόνο πρόσωπο –συνήθως τη μητέρα. Και όταν αποχωρίζεται το πρόσωπο αυτό μπορεί να βιώσει και να εκφράσει έντονη δυσφορία, αλλά και άγχος εξαιτίας των άγνωστων προσώπων που βρίσκονται εκείνες τις στιγμές μαζί του. Στους 10 μήνες, όμως, αρχίζει σταδιακά το μωρό να αυτονομείται, π.χ. να μπορεί να παίξει μόνο του με κάποια παιχνιδάκια, και έτσι ένας σύντομος αποχωρισμός τότε του είναι πιο υποφερτός.
Οι ειδικοί συμπληρώνουν, βέβαια, ότι μεγαλύτερη αυτονομία έρχεται μετά τα 2,5 χρόνια, ενώ στα 3,5 χρόνια το παιδί μπορεί να μείνει αρκετές ώρες μακριά από τη μητέρα του χωρίς να αισθάνεται ανασφάλεια.
Σε κάθε περίπτωση, όποτε κι αν αποφασίσετε να επιστρέψτε στη δουλειά σας, αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία είναι να διατηρήσετε για το μωρό σας τις συνθήκες ασφάλειας που ένιωθε όσο ήσασταν εσείς εκεί, π.χ. αφήνοντάς το στους παππούδες του ή σε πρόσωπα με τα οποία έχει εξοικειωθεί.
Χρειάζεστε τα χρήματα;
Κακά τα ψέματα, στις μέρες μας, το βασικότερο κίνητρο για να επιστρέψει μία νέα μαμά στη δουλειά της είναι η ανάγκη για αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος. Ειδικά καθώς το παιδί μεγαλώνει και χρειάζεται πλέον να πάει στον παιδικό σταθμό ή σε εξωσχολικές δραστηριότητες, ο μισθός της μαμάς μπορεί να καλύψει τις ανάγκες αυτές, χωρίς να χρειαστεί να «ζοριστεί» περισσότερο ο μπαμπάς, ενδεχομένως με μία δεύτερη δουλειά.
Αν υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη για περισσότερα χρήματα, το να επιστρέψετε στη δουλειά μάλλον αποτελεί μονόδρομο.
Πιστεύετε ότι το να εργάζεστε σας κάνει θετικό πρότυπο για το παιδί;
Παραδεχτείτε το: Το γεγονός ότι εργάζεστε -ή εργαζόσασταν- αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς σας. Μεγαλώσατε με την ιδέα ότι θα είστε μια εργαζόμενη γυναίκα, σπουδάσατε για να το καταφέρετε, νιώθετε υπερήφανη για το γεγονός ότι κερδίζετε μόνη σας τα προς το ζην σας, ότι μπορείτε να είστε ανεξάρτητη και αυτάρκης. Και το να δηλώνετε πλέον «μαμά στο σπίτι» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική σας ταυτότητα. Άλλωστε, κάπως έτσι δεν διαγράφεται και η ζωή των περισσότερων παιδιών σήμερα; Δεν θα χρειαστεί κάποτε και τα δικά σας παιδιά να εργαστούν;
Σκεφτείτε αν η δουλειά μπορεί να σας κάνει χαρούμενη μαμά κι αν με το να περνάτε κάποιες ώρες μακριά από τα παιδιά σας μπορεί να διατηρηθεί ή και να έρθει η ισορροπία στη ζωή της οικογένειά σας. Όποια κι αν είναι η απάντηση μέσα σας, μην ξεχνάτε πως σημασία πάνω από όλα έχει να είστε μία χαρούμενη μαμά, άρα η απόφαση που θα πάρετε θα πρέπει να είναι η πιο λειτουργική για εσάς και την οικογένειά σας.
