Καβγάς για τα ρούχα!

Καβγάς για τα ρούχα!

«Σήμερα είναι το πάρτι της φίλης μου και δεν έχω τι να φορέσω...» αναρωτιέται το μικρό μου κοριτσάκι. Έτσι, βάζει πρώτα το μπλε φόρεμα με τη φαρδιά τη ζώνη. Κρεμάει τα σκουλαρίκια στα αυτιά της και γύρω από το λαιμό τυλίγει το μακρύ κολιέ της. Κοιτιέται στον καθρέφτη: το φουστάνι είναι κοντό, τα καπέλο είναι στραβό, τα σκουλαρίκια δεν ταιριάζουν με τον κολιέ. Τα παπούτσια είναι φρίκη...(*)

Κι αρχίζει το μπλέξιμο. Δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι μανούλες δεν συμφωνούμε με τις ενδυματολογικές προτιμήσεις των παιδιών μας. Ούτε λίγες είναι οι φορές που έχουμε σκεφτεί ότι το παιδάκι μας μοιάζει με... Καραγκιόζη! Η προσπάθει;a μας να πείσουμε τα παιδιά μας να ντυθούν όπως εμείς νομίζουμε είναι πράγματι ένα άχαρο έργο. Πόσες είναι ακόμη οι φορές που έχουμε μαλώσει με το παιδί μας, επειδή δεν φορούσε το μπουφάν του, όταν τελείωσε το μάθημα της πισίνας; Και πόσες φορές ακόμη δεν ξέσπασε πόλεμος τα χειμωνιάτικα πρωινά, την στιγμή που έχουμε αργήσει για το σχολείο ή την δουλειά μας κι αυτό αρνείται να φορέσει ζεστά ρούχα;

Οι ειδικοί λένε:

«Τι θα φορέσει το παιδί είναι δικό του θέμα. Αν το ρούχο είναι ακατάλληλο, αφήστε το να υποστεί τις συνέπειες!» Λόγια αυστηρά που πέφτουν σαν κεραμίδα στο κεφάλι μας, γιατί ποια ελληνίδα μαμά θα αφήσει το παιδί της με κοντομάνικο, όταν η θερμοκρασία δείχνει οχτώ βαθμούς Κελσίου; Και γιατί να μην φορέσουν «τα καλά τους», τις Κυριακές όταν πάνε στην εκκλησία;

Πώς αντιδρούν τα παιδιά μας και γιατί;

Η πιο δραστήρια κόρη μου νιώθει ότι τα ρούχα την περιορίζουν. «Αυτό το παντελόνι με γρατζουνάει κι αυτή η μπλούζα στριμώχνει τα χέρια μου, και προς Θεού τις κάλτσες δεν τις ανεβάζω μέχρι το γόνατο!» έτσι κι εγώ γέμισα το συρτάρι της με κολάν, ελαφριά μπλουζάκια, ένα φούτερ και μια ζακέτα. Για λίγο ξεχάσαμε τα τζιν και τις φούστες κι η κόρη μου φεύγει χαρούμενη και σίγουρη για τον εαυτό της. Η άλλη μου κόρη είναι περισσότερο προσκολλημένη στα φορέματα και στις φούστες, προβάλλοντας έτσι την θηλυκή της φύση, ακόμα κι όταν πρόκειται να πάει να παίξει στις κούνιες. Δεν την αποθάρρυνα, γιατί σίγουρα θα είχα το αντίθετο αποτέλεσμα. Όμως προσπάθησα να την πάρω μαζί μου στα ψώνια κι εκείνη υπομονετικά θέλησε να δοκιμάσει διάφορα ρούχα, ασκώντας έτσι μια μικρή επιρροή πάνω της.

Πρακτικές συμβουλές...

Αν και στις μέρες μας οι ενδυματολογικοί κανόνες είναι πιο χαλαροί, δική μας δουλειά είναι να μάθουμε στο παιδί μας πώς θα κάνει τις σωστές επιλογές. Έτσι, λοιπόν, σας γράφω κάποια έξυπνα tips, για να αποτρέψετε τις μάχες του ντυσίματος:

• Η γιαγιά μου έλεγε «ποτέ μην πεις όμορφη την κόρη σου». Μην αφήνετε λοιπόν τους άλλους να θαυμάζουν την κόρη σας και να την λένε «κουκλίτσα», αν δεν θέλετε να φοράει συνέχεια φρουφρού!

• Το κάθε παιδί έχει το δικό του στυλ ντυσίματος, το οποίο πολλές φορές επηρεάζεται από την παρέα του. Σεβαστείτε αυτό το λόγο, γιατί για κάθε παιδί είναι πολύ σημαντική η κοινωνική αποδοχή.

• Τονίζουμε ότι ένα ρούχο μπορούμε να το φορέσουμε αρκετές φορές. Δεν το πετάμε επειδή το βαρέθηκε, γατί τότε το παιδί μας θα γίνει θύμα κατανάλωσης. Ο μόνος λόγος για να μην φορεθεί ένα ρούχο είναι να είναι βρώμικο.

• Μια έξυπνη λύση για τον χειμώνα είναι τα buff στο λαιμό ή τα κασκόλ που έχουμε ράψει τις άκρες μεταξύ τους, για να μην σέρνονται σε όλα τα πατώματα.

• Απελευθερώστε τα παιδιά σας μέσα στο σπίτι και αφήστε τα να φορούν ό,τι αυτά θέλουν. Ένα κόλπο είναι να αραδιάσετε τα αποκριάτικα τους κουστούμια κι αν τους αρέσει ας τριγυρίζουν μ' αυτά όλη την ώρα. Η φαντασία τους θα οργιάσει κι η εκτόνωση τους είναι σίγουρη. Να θυμάστε ότι οι προτιμήσεις των παιδιών στο ντύσιμο είναι μόνο θέατρο. Αν δεν μεγαλοποιήσετε το γεγονός, θα διαρκέσει λίγο!

(*) Απόσπασμα από τη συλλογή μυθιστορημάτων της Ζωρζ Σαρή «Η κυρία κλοκλό».

v