Ο χειμώνας πλησιάζει και ο ερχομός του φαντάζει για πολλούς απειλητικός. Όχι επειδή τους δυσαρεστεί το να κατεβάσουν τα χειμωνιάτικα ή το να στρώσουν χαλιά, αλλά επειδή όταν έχεις ένα μικρό παιδί στο σπίτι πρέπει να το θερμάνεις. Και για να το θερμάνεις, χρειάζεσαι λεφτά. Και για να βρεις λεφτά για πετρέλαιο, αέριο ή ρεύμα πρέπει να έχεις δουλειά ή καλό μισθό. Και για να έχεις λεφτά ή «καλό» μισθό πρέπει ή να είσαι προνομιούχος ή να μην μένεις στην ηλιόλουστη χώρα μας. Αν είσαι μόνος, κουκουλώνεσαι. Αν έχεις ένα πιτσιρίκι, όμως, θα κόψεις απ' όπου μπορείς για να βγει κι αυτός ο χειμώνας.
Τα λεφτά φτάνουν ίσα-ίσα για να βγει ο μήνας (έχετε λεχθεί το πετυχημένο «Γιατί πάντα στο τέλος των λεφτών περισσεύει μήνας;»). Τι σημαίνει όμως «να βγει ο μήνας» για τους γονείς;
Στα μηνιαία έξοδα πολλών γονιών περιλαμβάνονται απαράβατα οι δραστηριότητες του παιδιού. Μπορεί να κυκλοφορείς με το ίδιο ζευγάρι παπούτσια (ένα καθημερινό-ένα καλό) επί τρία συναπτά χρόνια, αλλά η κόρη σου θα πάει μπαλέτο κι ο γιος σου δεν θα στερηθεί το ωδείο που τόσο απολαμβάνει. Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα βγεις έξω για φαγητό και μάλλον ούτε το επόμενο. Αλλά, δεν πειράζει γιατί τα 30 ευρώ που θα γλιτώσεις θα «πάνε» στο κολυμβητήριο (που μπορεί να χρωστάς ακόμα τον Αύγουστο).
Κάποιες μαμάδες -οι περισσότερες μαμάδες- έχουν κόψει όλα τα έξοδα περιποίησης ή ομορφιάς. Θα βάψουν μόνες τα μαλλιά τους, θα ζητήσουν από μια φίλη τους να τους κάνει μανικιούρ, δεν θα αγοράσουν καινούριο παλτό ούτε και φέτος. Κι αυτό, γιατί τα πόδια του μικρού μεγαλώνουν εκατό νούμερα το χρόνο, οπότε πρέπει να αγοραστούν καινούρια μποτάκια. Ή γιατί χρωστάνε στην κοπέλα που κάνει αγγλικά στο παιδί τον προηγούμενο μήνα. Ή γιατί έρχονται τα γενέθλια της κόρης τους και πρέπει κάπως να μαζευτούν χρήματα για ένα υποτυπώδες πάρτι.
Οι μαμάδες στις μέρες μας αγωνιούν πάνω από ένα βουνό λογαριασμών, κρύβονται από τις τράπεζες, μπαλώνουν φθαρμένα ρούχα, μαγειρεύουν πιο συχνά μακαρόνια απ' ότι κρέας, έχουν ξεχάσει τι σημαίνει έξοδος ή διακοπές ή ταξίδι στο εξωτερικό, μετράνε τα κουκιά και δεν τους βγαίνουν...
Οι μαμάδες στις μέρες μας όλη μέρα νυστάζουν και το βράδυ -κάπως γίνεται- και ξαγρυπνούν λογαριάζοντας, μετρώντας, υπολογίζοντας. Κυνηγούν τις προσφορές στο super market, δηλώνουν συμμετοχή σε διαγωνισμούς για να κερδίσουν μια πρόσκληση για κάποιο παιδικό θέατρο, μετράνε τα ψιλά τους, σκέφτονται για λίγο και τελικά απαντάνε στο παιδί «ναι, εντάξει. ας το πάρουμε.».
Μαμάδες που κόβετε απ' τη διασκέδαση, την περιποίηση, τις διακοπές σας, τα καλά νέα είναι ότι δεν είστε μόνες. Πίσω από κάθε μισό-γεμάτο ψυγείο, πίσω από κάθε χαμόγελο για ένα καινούριο παιχνίδι, πίσω από κάθε χειροκρότημα σε ένα παιδικό ρεσιτάλ πιάνου, κρύβεται μια μαμά που φοράει κορδέλα για να μη φαίνονται οι άσπρες ρίζες των μαλλιών της, που ο αριστερός, κάτω τραπεζίτης την πεθαίνει στον πόνο αλλά δεν έχει λεφτά ακόμη για οδοντίατρο, που θυσίασε κάποιο απ' τα «θέλω» ή τις ανάγκες της για χάρη του μικρού της.
Υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός, που έλεγε (κάπως μελό) κι ο Μπιθικώτσης. Κι αν δεν γίνει, δεν πειράζει. Όλα περνάνε με φιλιά και αγκαλιές.
