Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένες κινήσεις, στα μικρά παιδιά, ασκούν πίεση στα κόκκαλα και τα αναγκάζουν να «αντιδρούν», με το να γίνονται πιο φαρδιά και παχιά, άρα και πιο ισχυρά, συγκριτικά με τα κόκκαλα των παιδιών που δεν είναι τόσο κινητικά.
Τα ευρήματα της εν λόγω μελέτης μπορεί να βοηθήσουν να αναγνωριστεί ποιος έχει μεγαλύτερο κίνδυνο για οστεοπόρωση ή κατάγματα αργότερα στη ζωή του.
Κίνηση = Δύναμη
Επιστήμονες της Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο Manchester Metropolitan University και το Πανεπιστήμιο του Bristol πιστεύουν ότι τα ευρήματα αυτά μπορούν, επίσης, εν μέρει να αποδοθούν σε παιδιά με καλή κινητικότητα στην αρχή της ζωής τους που παραμένουν δραστήρια μεγαλώνοντας. Τα παιδιά αυτά έχουν και μεγαλύτερους μύες, οι οποίοι κατά κανόνα συνδέονται και με τα ισχυρότερα οστά.
Ο επικεφαλής της έρευνας Dr Alex Ireland σημειώνει ότι «Τα ευρήματα της μελέτης έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού παρουσιάζουν μία σχέση που δεν είχε κατανοηθεί στο παρελθόν, δηλαδή ότι το πώς κινείται ένα πολύ μικρό παιδί μπορεί να έχει επίπτωση στο πόσο ισχυρά θα είναι τα οστά του, ακόμα και 16 χρόνια μετά. Πιστεύουμε δε ότι οι δυνατοί μύες μπορούν να αποτελέσουν έναν δείκτη γι’αυτό. Το να είσαι πιο δραστήριος σε κάνει να έχεις πιο γερούς μύες, το οποίο στη συνέχεια οδηγεί σε ισχυρότερες πιέσεις στα κόκκαλα, καθώς περπατάς, τρέχεις ή πηδάς, ενισχύοντας έτσι την δύναμη των οστών μεγαλώνοντας».
Πρόληψη
Πρόσθεσε ότι «Ακόμα πιο σημαντικά, όμως, είναι τα αποτελέσματα αυτά για την μετέπειτα ζωή, καθώς βοηθούν τους γιατρούς να προβλέψουν και να ανιχνεύσουν τα άτομα που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για οστεοπόρωση ή κατάγματα, βοηθώντας τα έτσι να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα. Εξάλλου, η επίτευξη αυτών των κινητικών δεξιοτήτων σε πολύ μικρή ηλικία μπορεί εύκολα να βελτιωθεί από τους γονείς στο σπίτι, οδηγώντας το μικρό παιδί σε ασφαλή εξάσκηση.»
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από 2.327 συμμετέχοντες που ήταν παιδιά κατά την δεκαετία του ’90 και κλήθηκαν 17 χρόνια μετά να υποβληθούν σε ακτινογραφίες και μαγνητικές τομογραφίες προκειμένου να μετρηθεί το μέγεθος των οστών τους και η οστική πυκνότητα. Η μελέτη έδειξε ότι η διαφορά ήταν πιο εμφανής στα αγόρια, παρά στα κορίτσια και έτσι προέκυψε το συμπέρασμα, ότι η έντονη σωματική δραστηριότητα πιθανότατα δεν επηρεάζει το μέγεθος των οστών των κοριτσιών.
Σε κάθε περίπτωση, τα συμπεράσματα έρχονται να στηρίξουν παλαιότερη μελέτη του Dr. Ireland, που έδειχνε ότι τα μωρά που αρχίζουν να περπατούν πολύ νωρίτερα, έχουν έως και 40% μεγαλύτερη οστική πυκνότητα στο οστό της κνήμης, συγκριτικά με τα μωρά που στην ηλικία των 15 μηνών ακόμα μπουσουλούν.
Πηγή: mmu.ac.uk
