Ακολουθούν επτά συμβουλές απλές, μεστές και σοφές, που άνθρωποι έχουν δεχτεί απ’ τον θεραπευτή ή τη θεραπεύτριά τους.
«Η πλειοψηφία των προβλημάτων σου πηγάζει απ’ την παιδική σου ηλικία. Κοίτα τους γονείς σου»
Πώς φέρονταν οι γονείς σου σε ‘σένα και μεταξύ τους; Ποια ήταν τα κίνητρά τους; Ποιο το υπόβαθρό τους; Αν αντιληφθείς λίγο περισσότερο τους γονείς σου σαν ανθρώπους, θα μπορέσεις να συγχωρέσεις εκείνους και να αποδεχτείς τον εαυτό σου.
«Κάποια προβλήματα είναι μόνο στο κεφάλι σου»
Ο εσωτερικός μονόλογος μπορεί να πηγαίνει κάπως έτσι: «Έπρεπε να έχω απαντήσει αλλιώς» ή «Αν είχα κάνει το τάδε, τότε θα…». Δεν μπορούμε ούτε να αλλάξουμε όσα έχουμε ήδη κάνει ούτε να προβλέψουμε τις αντιδράσεις των άλλων –μεγάλωσαν και διαμορφώθηκαν σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από ‘μας. Έτσι, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που κάποιος άλλος αντέδρασε έτσι ή αλλιώς, στην ουσία θέτουμε προβλήματα που εμείς δημιουργούμε.
«Μίλα για όσα νιώθεις, μη “χρεώνεις” τους άλλους»
-Υποφέρω εξαιτίας σου.
-Γιατί; Τι έκανα;
Πώς μπορούμε να αποφύγουμε να «χρεώσουμε» σε κάποιον κάτι για το οποίο είμαστε θυμωμένοι ή απογοητευμένοι; Όταν κατηγορούμε κάποιον για οτιδήποτε, εκείνος προσπαθεί -εύλογα- να προστατεύσει τον εαυτό του. Αν, αντιθέτως, αντί να κατηγορήσουμε και να χαρακτηρίσουμε το συνομιλητή μας, προσπαθήσουμε να εκφράσουμε όσα νιώθουμε, τότε του δίνουμε τη δυνατότητα να διορθώσει το λάθος του, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του και έχοντας την ευκαιρία να εξηγήσει γιατί φέρθηκε έτσι.
«Σταμάτα να συγκρίνεσαι»
Το να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους είναι εντελώς ανώφελο και ανεδαφικό. Ο καθένας έχει διαφορετικές σπουδές ή γνώσεις, δεξιότητες κι ελαττώματα, διαφορετική οικονομική και οικογενειακή κατάσταση, διαφορετικές επιθυμίες, ανάγκες και επιτεύγματα. Είναι κάτι παραπάνω από θεμιτό να γνωρίζουμε ανθρώπους που μας εμπνέουν με τις ιδέες και τις ζωές τους, αλλά αυτό πρέπει να μας οδηγεί στην προσπάθεια να αναδιατάξουμε τη ζωή μας και να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας (εφόσον κρίνουμε ότι πρέπει).
«Βάλε όρια τα οποία κανείς δεν επιτρέπεται να περάσει»
Οι ψυχολόγοι αντιμετωπίζουν συχνά ανθρώπους οι οποίοι δυσκολεύονται στη συναναστροφή τους με την πεθερά, το αφεντικό, το έφηβο παιδί τους κ.λπ. Μια τυπική συμβουλή που δίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το να μπουν σαφή κι απαράβατα όρια. Όταν ανέχεσαι την κακή συμπεριφορά κάποιου, τίποτα δεν αλλάζει. Προστατεύοντας, όμως, τον εαυτό σου και τα όριά σου, κάνεις τον «αντίπαλό» σου -αν μη τι άλλο- να σε σεβαστεί.
«Κάθε κατάσταση σου προσφέρει μια εμπειρία και, κατά συνέπεια, ένα μάθημα»
Κάθε κατάσταση που σου προκαλεί στρες ή άγχος, σε βγάζει απ’ τη «βολή» σου, ταράζει την ευκολία σου. Ταυτόχρονα, κερδίζεις μια νέα εμπειρία που μπορεί να σε βοηθήσει να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη. Καμία εμπειρία δεν είναι χαμένος κόπος κι απ’ όλα έχουμε κάτι να κερδίσουμε.
«Να είσαι ο φίλος του εαυτού σου, όχι ο βασανιστής του»
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε τις εκάστοτε ήττες μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να επηρεάσουμε και να αλλάξουμε τα πάντα. Μην σκέφτεστε ξανά και ξανά τα ίδια ζητήματα και μην θεωρείτε τον χρόνο που δαπανήσατε για να βρείτε λύσεις χρόνο χαμένο. Καμιά φορά, χρειαζόμαστε παύσεις για να ξανασκεφτούμε καθαρότερα τα πράγματα και να αναζητήσουμε την καινούρια μας κατεύθυνση.
