«Όταν χώρισα και έφυγε ο άντρας μου απ’ το σπίτι μας, ανησυχούσα πολύ για τη νέα ζωή που με περίμενε: ήμουν χωρισμένη και μαμά. Μοιράστηκα αυτούς τους προβληματισμούς, με μια φίλη μου, η οποία προσπαθούσε να με καθησυχάσει.
''Άσε να περάσει ένας χρόνος. Πρέπει να καταλάβεις, τώρα που είναι νωρίς, ότι θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές. Αποδέξου το και θα δεις ότι όταν έρθει η ώρα, θα είσαι σε θέση να τις αντιμετωπίσεις.''
Πράγματι, τα λόγια της βγήκαν αληθινά. Αυτή η συζήτηση έγινε πριν περίπου ένα χρόνο και όντως πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές, όμως, τα λόγια της μου έδιναν κουράγιο.
Υπήρχαν δύσκολες μέρες που το άγχος με κυρίευε τόσο που δεν μπορούσα, ούτε να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. ''Το περίμενες. Θα περάσει.'' Ήταν τα λόγια που έλεγα στον εαυτό μου για να ηρεμήσω. Άλλες φορές πάλι που πήγαινα τα παιδιά στον πατέρα τους και τους έβλεπα έτσι μαζί, ένιωθα τόσο άσχημα που ήθελα να λιποθυμήσω. Ήταν μια εικόνα τόσο ξένη! Τότε έλεγα ''Σε ξενίζει γιατί δεν το έχεις συνηθίσει. Είναι δύσκολο αλλά θα περάσει.''
Τα λόγια της φίλης μου μου υπενθύμιζαν συνεχώς ότι είναι φυσιολογικό να νιώθω έτσι: στενοχωρημένη, μπερδεμένη… άδεια. Και ότι έπρεπε να αποδεχτώ αυτά τα συναισθήματα και όχι να παλέψω μαζί τους για να τα καλύψω.
Όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας, έτσι και με το διαζύγιο χρειάζεσαι χρόνο για να προσαρμοστείς. Να το ''χωνέψεις'' από τη μια, να το ξεπεράσεις απ’ την άλλη.
Όταν αποφασίζεις να βάλεις τέλος στον γάμο σου, πρέπει να ξέρεις ότι έχεις δρόμο μπροστά σου, μέχρι να είσαι πραγματικά καλά. Μπορεί να νιώσεις καλύτερα που είσαι ανεξάρτητη, χαρούμενη για το νέο σου ξεκίνημα ή ακόμα να αισθανθείς και ενθουσιασμό. Ωστόσο, αυτά τα συναισθήματα μπορούν να αλλάξουν στιγμιαία. Ξαφνικά το μόνο που νιώθεις είναι λύπη και μοναξιά. Θα υπάρξουν μέρες που δεν θα θέλεις να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Θα έχεις ανάγκη κάποιον να σε στηρίξει. Θα αποζητάς τους φίλους σου και την τρυφερότητα ενός ανθρώπου, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν δεσμεύσεις.
Θα υπάρξουν στιγμές που θα θέλεις να μιλήσεις με κάποιον για ώρες, όχι μόνο για την δική σου τη ζωή, αλλά και για τη δική του. Απλά και μόνο, για να ξεφύγεις απ’ τα προβλήματά σου και να επικεντρωθείς στη ζωή του άλλου.
Και θα υπάρξουν στιγμές, δύσκολες που θα κλειστείς στον εαυτό σου και δεν θα μπορείς να ζητήσεις βοήθεια, γιατί πραγματικά δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει και τι χρειάζεσαι. Ίσως, κάποιον να σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις. Αλλά αυτό μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις για τον εαυτό σου.
Όταν οι δικοί σου άνθρωποι θα προσπαθούν να σου φτιάξουν το κέφι, χωρίς όμως να το καταφέρνουν, είναι πολύ πιθανό να νιώσεις ενοχές. Ίσως μάλιστα, νιώσεις και ότι δεν αξίζεις. Το συναίσθημα της ματαιότητας θα σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχεις τίποτα να δώσεις στους άλλους. Γιατί αυτό κάνει ένα διαζύγιο: σε διαλύει και σε καταστρέφει ψυχικά. Όσο και να προσπαθείς, δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ αυτό.
Ωστόσο, υπάρχει τρόπος: πάρε μια βαθιά ανάσα και ζήσε κάθε δυσκολία. Με αυτόν τον τρόπο θα δεις με τον καιρό, ότι γίνεσαι η καλύτερη βερσιόν του εαυτού σου. Θα γίνεις δυνατή, αρκεί να δώσεις το περιθώριο να περάσει λίγος χρόνος. Νιώσε όλα τα συναισθήματα και σιγά-σιγά τακτοποίησε τη ζωή σου, όπως θες να την ζήσεις.»
Πηγή: babble.com
