Η κόρη μου είναι 19 μηνών και η μικρότερη από τα 3 αδέρφια της. Κάνει μερικά βήματα κάπου κάπου, αλλά δεν δείχνει… ενδιαφέρον να περπατήσει. Μπουσουλάει και χρησιμοποιεί τα έπιπλα για να στηριχθεί, αντί να σταθεροποιηθεί μόνη της και να περπατήσει. Νομίζω ότι οφείλεται επειδή τα άλλα παιδιά ανταποκρίνονται κατευθείαν σε όλα όσα ζητάει, και δεν νιώθει την ανάγκη να περπατήσει. Αρχίζω να ανησυχώ.
Ο άνθρωπος είναι γενετικά προγραμματισμένος να περάσει στο στάδιο της βάδισης μέσα σε όρια που έχουν μεγάλη ευρύτητα. Ενώ ο μέσος όρος είναι γύρω στον χρόνο, τα όρια κυμαίνονται από 9-19 μήνες. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα θα πρέπει, με άλλη κάθε φορά ταχύτητα, να περάσει το παιδί από το στάδιο του καθίσματος στο μπουσούλημα, την όρθια στάση και τέλος την ελεύθερη βάδιση. Εάν παρέλθει ο καιρός χωρίς να υπάρχει έστω και κάποια πρόοδος όσον αφορά τα στάδια, βεβαίως και πρέπει να διερευνηθεί η αιτία.
Μετά τους 19 μήνες, παιδί που δεν δείχνει τάση να περπατήσει πρέπει να εξεταστεί ενδελεχώς από παιδορθοπαιδικό και παιδονευρολόγο προς διερεύνηση της αιτίας. Λαμβάνεται υπ' όψιν το ιστορικό (προωρότητα, άλλες ασθένειες, οικογενειακό ιστορικό) και γίνεται πλήρης κλινικοεργαστηριακός έλεγχος. Μπορεί να υποκρύπτεται κάποιος λόγος που το παιδί υστερεί και αυτός να αφορά στο μυοσκελετικό και νευρολογικό σύστημα του παιδιού. Αυτό δεν πρέπει να καθυστερεί διότι η έγκαιρη διάγνωση είναι προϋπόθεση για την σωστή θεραπεία.
*Η Αρετή Χουντή είναι Επιμελήτρια Ορθοπαιδικός Ευρωκλινικής Παίδων
