«Όταν παντρευτήκαμε, 10 χρόνια, πριν, ήμουν τρελά ερωτευμένη με τα μάτια σου. Το αθώο και παιδικό σου βλέμμα έκρυβε έναν υπέροχο δυναμισμό που με έκανε να θέλω να είμαι μόνο και πάντα μαζί σου! Ήξερα πως θα είμαι πάντα ερωτευμένη με την ανεμελιά σου και τον παιδικό αυθορμητισμό που με έπαιρνε αγκαλιά και μου γνώριζε τον κόσμο.
Όταν είπα το ναι, σ’ εκείνο το ταξίδι μας στην Πράγα, νόμιζα πως θα είσαι πάντα ο άντρας που γνώριζα μέχρι τότε. Λάτρης της περιπέτειας και των ταξιδιών, φανατικός αναγνώστης, παθιασμένος με τη δουλειά σου και οπαδός των νυχτερινών εξόδων μέχρι να ξημερώσει.
Δέκα χρόνια μετά κι έπειτα από δυο υπέροχα παιδιά, τολμώ να πω πως δεν θυμίζεις τίποτα από εκείνον τον νεαρό που παντρεύτηκα. Δεν πάμε πια ταξίδια, προτιμάς να κοιμάσαι από το να ξεφυλλίζεις τα βιβλία σου, δεν τριγυρνάς στα μπαρ, ούτε τρέφεις τον ίδιον έρωτα για τη δουλειά σου.
Με λίγα λόγια, δεν είσαι ο άντρας που παντρεύτηκα. Από τότε που έγινες μπαμπάς άλλαξες και έγινες καλύτερος!
Ακόμα κουβαλάς αυτή την όμορφη «τρέλα», τον αυθορμητισμό που σε κάνει τόσο γοητευτικό. Μόνο που πλέον τον διοχετεύεις στις στιγμές με τα παιδιά. Η παιδικότητά σου γεμίζει ολόκληρο το σπίτι μας κάθε φορά που κυλιέσαι στο χαλί με τις κόρες μας να κρέμονται απ’ τα πόδια σου.
Το πάθος που είχες άλλοτε για τη δουλειά, τώρα το έχεις για την οικογένειά μας. Το βλέπω κάθε απόγευμα που επιστρέφεις σπίτι και τρέχεις να μας αγκαλιάσεις όλους με τη σειρά. Τις περιπέτειες που άλλοτε τις γύρευες στα μακρινά ταξίδια μας, πλέον τις ζεις μαζί μας κάθε μέρα. Μπορεί να μην περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου μες στα βιβλία σου, όμως αντλείς ικανοποίηση από την οικογένειά σου.
Μπορεί να μην είσαι ο άντρας που παντρεύτηκα, αλλά είσαι καλύτερος. Υπεύθυνος και τρυφερός. Αυθόρμητος και πάντα παρόν. Είσαι ο άντρας που μαζί του νιώθω ζεστασιά, τρυφερότητα, εμπιστοσύνη, αποδοχή και ασφάλεια. Είσαι ο άνθρωπος που μπορώ να βασιστώ πάνω του και να μεγαλώσουμε παρέα τα παιδιά μας.
Είμαστε μαζί στις αρρώστιες των παιδιών, στα άπλυτα πιάτα και στη διαχείριση των οικονομικών. Μαζί στα πολλά, μαζί και στα λίγα. Είσαι μαζί μου κάθε φορά που νιώθω κουρασμένη, δίπλα μου στις απογοητεύσεις μου, πλάι μου στις χαρές μου. Είσαι ο σύντροφος που ήθελα να έχω πάντα. Ο άντρας μου, ο εραστής μου, ο φίλος μου κι ο άνθρωπός μου.
Δεν είσαι ο άντρας που παντρεύτηκα. Είσαι μπαμπάς και είσαι καλύτερος! Είσαι ο άντρας των ονείρων μου και σ’ αγαπώ πολύ!».
