Τα παιδιά που δεν έχουν σκαρφαλώσει ποτέ σε ένα δέντρο, δεν έχουν ανοίξει ποτέ τα γόνατά τους πάνω στο παιχνίδι και που συνεχώς ακούν απαγορεύσεις και «μη» από ανήσυχους κηδεμόνες, ενδέχεται να γίνουν περισσότερο αγχωτικά» μας λένε οι επιστήμονες και συμπληρώνουν: «Τα παιδιά που ζουν συνεχώς κάτω από καθεστώς απαγορεύσεων και κινδυνολογίας, μπορεί να αναπτύξουν διάφορους φόβους όπως για τα ύψη, το νερό, το διαφορετικό ή τις αρρώστιες».
Το ελεύθερο παιχνίδι, ακόμα κι αν ενέχει κάποιους (ελεγχόμενους φυσικά) κινδύνους, δίνει στα παιδιά τα κατάλληλα ερεθίσματα ώστε να ξεπεράσουν τους φόβους τους ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι ικανότητές του να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις.
Το σχολείο πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από εκμάθηση γραφής και ανάγνωσης. Τα παιδιά πρέπει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και αυτοπεποίθηση. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αν το παιδί κόψει το δάχτυλό του ή γρατζουνιστεί – τα τραύματα αυτά αντιμετωπίζεται εύκολα ενώ το παιδί γίνεται πιο δυνατό μέσα από αυτή την εμπειρία.
Ο ψυχολόγος Δρ Leonard Sax, ο οποίος έχει συνεργαστεί με περισσότερα από 400 σχολεία, νηπιαγωγεία και οργανώσεις οικογένειας ή παιδιού, λέει ότι τα τελευταία χρόνια, τα παιδιά παρουσιάζουν αυξανόμενα ποσοστά άγχους λόγω των περιορισμών που δέχονται.
Χαρακτηριστικά, δήλωσε:
«Είμαι πάνω από 30 χρόνια οικογενειακός γιατρός. Μέχρι πριν από περίπου 10 χρόνια, οι περισσότεροι γονείς ήταν εντάξει αν το παιδί τους επέστρεφε στο σπίτι με μία γρατζουνιά ή έναν γυρισμένο αστράγαλο. Σήμερα όμως, αν ένα παιδί υποστεί έναν μικρό τραυματισμό στο σχολείο ή στην παιδική χαρά, οι γονείς ανησυχούν πολύ.»
Την επόμενη φορά που το 4χρονο σας θα προσπαθήσει να σκαρφαλώσει σ' ένα δέντρο μην το εμποδίσετε. Απλά σταθείτε δίπλα του και αν πάει να πέσει, απλά πιάστε το!
Πηγή: Neurochild Community
