«Θα γεννήσω λίγο μετά το Πάσχα και αυτό είναι που με γεμίζει με δύναμη και ελπίδα»

«Θα γεννήσω λίγο μετά το Πάσχα και αυτό είναι που με γεμίζει με δύναμη και ελπίδα»

Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι για μια ετοιμόγεννη γυναίκα, το να γεννήσει εν μέσω πανδημίας αποτελεί τρομακτικό σενάριο. Το συνηθισμένο και φυσιολογικό άγχος που έχει κάθε μέλλουσα μαμά, επισκιάζεται απ' τον φόβο και την αβεβαιότητα. Κι όμως, όπως λέει και η συγκεκριμένη αναγνώστρια στο παρακάτω άρθρο «δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω!»

Απ' ότι φαίνεται, οι άγιες μέρες του Πάσχα αντιστάθμισαν τη σκοτεινιά της πανδημίας και της χάρισαν τη δύναμη που χρειάζεται για να φέρει εις πέρας τη θεόσταλτη αποστολή της.

 

«Τα συναισθήματα που ένιωσα, πριν μήνες, όταν έμαθα πως είμαι έγκυος δεν περιγράφονται με απλές λέξεις. Για μένα ήταν θείο δώρο. Με τον σύζυγό μου προσπαθούσαμε τρία χρόνια να αποκτήσουμε  παιδάκι και μέσα σ' αυτά δυστυχώς, είχα δυο αποβολές. Στο πρώτο υπερηχογράφημα όμως κατάλαβα ότι το όνειρό μου θα γινόταν πραγματικά.

Σχεδόν 8 μήνες αργότερα τ' όνειρό μου άρχισε να μοιάζει με εφιάλτη. Η εξάπλωση του κορονοϊού, τα εκατοντάδες κρούσματα και τα θύματα της πανδημίας με στοίχειωσαν. Στην αρχή, δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κατάστασης και μέσα στη χαρά και την ανυπομονησία μου να γίνω μαμά δεν φοβόμουν.

Από τον 7ο μήνα όμως και μετά, κάτι μέσα μου άλλαξε. Άρχισα να βλέπω εφιάλτες και ν΄ανησυχώ με το παραμικρό. Ο γιατρός και ο σύζυγός μου προσπαθούσαν να με καθησυχάσουν - μάταια όμως.

Φοβόμουν πολύ για το μωρό μου και μένα... Διάβαζα για μητέρες που είχαν νοσήσει λίγο πριν γεννήσουν, για νεογέννητα θετικά στον ιό και έτρεμε η ψυχή μου.

Λίγο πριν αρχίσει η Μεγάλη εβδομάδα, ο γιατρός μου με ενημέρωσε ότι λίγο μετά το Πάσχα θα φέρω στον κόσμο το κοριτσάκι μου. Το δωμάτιό της είναι έτοιμο, τα ζιπουνάκια και τ' αρκουδάκια της τοποθετημένα με αγάπη στην αλλαξιέρα και την κούνια της. Όλα έτοιμα...

Το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης παρακολουθούσα τη λειτουργία στην τηλεόραση και τότε ένιωσα ήρεμη για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Μπορεί να μην επιτρέπεται να πηγαίνουμε στις εκκλησίες όμως οι άγιες μέρες εισχωρούν στο σπίτι και την ψυχή μας με έναν μοναδικό τρόπο.

Αυτό το Πάσχα με γέμισε με μια δύναμη, που δεν πίστευα ότι διέθετα. Έγινα πάλι η γυναίκα που ήμουν πριν. Τέρμα ο φόβος! Μόνο ελπίδα και αισιοδοξία!

Θα γίνω μαμά και καμιά πανδημία δεν μπορεί να μου στερήσει αυτή την ευτυχία. Καμία μας δεν πρέπει να το βάζει κάτω! Θα έρθουν καλύτερες και ασφαλέστερες ημέρες - αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το σημαντικό που προέχει για κάθε μέλλουσα μαμά είναι να έχει θάρρος, εσωτερική ηρεμία και τσαγανό!

Το μόνο που σκέφτομαι πλέον είναι ότι μόλις κρατήσω την μικρή μου στην αγκαλιά μου, όλα τ' άσχημα θα εξαφανιστούν και τη θέση τους θα πάρουν μόνο τα όνειρα...»

v