Βάζουν προτεραιότητες και τις τηρούν
Οι μαμάδες που τα βγάζουν πέρα ολομόναχες, δεν χολοσκάνε με την παραμικρή λεπτομέρεια ούτε προσπαθούν να τα έχουν όλα στην εντέλεια. Αποφασίζουν ποια πράγματα είναι πιο σημαντικα και πιο ουσιώδη και τοποθετούν τα υπόλοιπα χαμηλά στη λίστα με τις προτεραιότητές τους. Έτσι, έχουν πάντα τον έλεγχο και δεν πελαγώνουν με το παραμικρό απρόπτο, αφού συνήθως, τα πιο σημαντικά έχουν γίνει και ο αντίκτυπος μιας κακοτοπιάς ή ακόμα και της κούρασης που κλιμακώνεται μέσα στη μέρα είναι πολύ μικρότερος.
Βλέπουν τα παιδιά ως συνοδοιπόρους
Δεν είναι δύσκολο για μια μαμά να πέσει στην παγίδα της κούρασης, να χάνει όλο και πιο εύκολα την υπομονή της με τα παιδιά και να τα βλέπει ως «αντιπάλους» στον καθημερινό αγώνα της. Οι μαμάδες που ξεπερνούν αυτόν τον σκόπελο, είναι γιατί βλέπουν τα παιδιά τους ως συνοδοιπόρους στη μακρά πορεία της φροντίδας και της ανατροφής τους και αντλούν δύναμη απ’ την ανυπολόγιστη αξία όλων των στιγμών – μεγάλων και μικρών – που μοιράζονται μαζί τους.
Βάζουν κανόνες και όρια
Ναι, τα παιδιά είναι συνοδοιπόροι μας, αλλά επειδή δεν παύουν να είναι παιδιά, ειμαστε υποχρεωμένες να θέτουμε κάποιες... κόκκινες γραμμές και να επιβάλλουμε τους απαραίτητους κανόνες για την εξασφάλιση ενός εύρυθμου οικογενειακού βίου. Οι μαμάδες που τα βγάζουν πέρα βάζουν υγιή όρια και τα τηρούν με συνέπεια, χωρίς να χάνουν την ψυχραιμία τους. Διατηρούν έτσι τον έλεγχο και κερδίζουν όχι μόνο τον σεβασμό των παιδιών, αλλά και τον θαυμασμό των μπαμπάδων.
Ζητούν τη βοήθεια των μπαμπάδων
Οι μπαμπάδες που εργάζονται πολύ σπανια έχουν χρόνο ή κουράγιο να βοηθήσουν με τα παιδιά – το παιχνιδι εξαιρείται – και το νοικοκυριό. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν μερες που οι μαμάδες έχουν πολλαπλάσια δουλειά και δύσκολα θα τα έβγαζαν πέρα, αν δεν ζητούσαν απ’ τους μπαμπάδες να κάνουν το κουράγιο και να γίνουν κάτι παραπάνω από κουβαλητές: να αναλάβουν απλές καθημερινές δουλειές, για παράδειγμα, που μοιάζουν ασήμαντες και γρήγορες, αλλά όλες μαζί μπορεί να γίνουν εξουθενωτικές.
Αντλούν δύναμη απ’ την αγάπη για την οικογένειά τους
Δεν το αντιλαμβανόμαστε πάντα, αλλά η αγάπη που νιώθουμε για την οικογένειά μας, τα παιδιά και τους συντρόφους μας, μπορεί να αποδειχθεί αστείρευτη πηγή δύναμης και κουράγιου. Οι μαμάδες που τρέχουν πάνω κάτω, αλλά στο τέλος της μέρας απολαμβάνουν έναν γαλήνιο ύπνο δίπλα στον άντρα τους ή το παιδί τους, δεν έχουν υπερδυνάμεις. Διατηρούν όμως, μια βαθιά πίστη στην οικογένειά τους και μια καρδιά που ξεχειλίζει από αγάπη, στοργή και αισιοδοξία. Και από εκεί αντλούν τη δύναμη να συνεχίσουν την θεάρεστη αποστολή τους, χωρίς να βαρυγκομούν και να γκρινιάζουν για όλ’ αυτά.
