Μεγαλώνοντας και αφού δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τους γονείς μας. Κάνοντας παιδιά, μπαίνουμε στην θέση τους και δικαιολογούμε πολλές απ' τις άλλοτε «απαράδεκτες» συμπεριφορές τους.
Το να είσαι γονιός δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κάνουμε πολλά λάθη, σχεδόν καθημερινά, και άθελά μας πληγώνουμε τα παιδιάς μας χωρίς να το θέλουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν τα αγαπάμε. Απλά μαθαίνουμε κι εμείς μαζί τους! Υπάρχει ωστόσο, μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη δική μας γενιά και αυτή των γονιών μας: είμαστε πιο ενημερωμένοι με διαφορετικές εμπειρίες και πιο ανοιχτόμυαλοι! Συμβουλεύουμε αλλιώς τα παιδιά μας και μέσω του διαλόγου καταφέρνουμε να είμαστε κοντά τους.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναγνωρίσαμε τα λάθη των γονιών μας και προσπαθήσαμε να τα αποφύγουμε. Σ' αυτή την προσωπική ανασκόπηση, όμως, αναγνωρίσαμε και τις δικές μας ευθύνες. Δεν φταίνε σε όλα οι γονείς μας... Έχουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τα αρνητικά του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς μας.
Γι' αυτό και είναι πολύ σημαντικό πριν συγχωρέσουμε τον οποιονδήποτε, να συγχωρέσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να είμαστε ειλικρινής μαζί του - ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πούμε σκληρές αλήθειες.
Χρειάζεται όμως να καταλάβουμε ότι μας αξίζει το καλύτερο, σ' όλους μας. Συχνά τα παιδικά τραύματα αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια ενοχής. Απαιτείται σκλήρη δουλειά με τον εαυτό μας για να συνειδητοποιήσουμε πώς ό,τι κι αν συνέβη στη ζωή μας, όσο κι αν πληγωθήκαμε, αξίζει να κάνουμε ειρήνη με τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν, έτσι ώστε να γαληνέψει και η δική μας ψυχή.
Αφήστε πίσω σας τις κακές στιγμές, τον θυμό ή τον εκνευρισμό που μπορεί ακόμα να νιώθετε και πείτε ένα «σας συγχωρώ» για να μπορέσετε επιτέλους να προχωρήσετε και να ευτυχήσετε.
