«O δικός μου μπαμπάς δεν φοράει κάπα αλλά είναι ο ήρωάς μου!»

«O δικός μου μπαμπάς δεν φοράει κάπα αλλά είναι ο ήρωάς μου!»

Ο μπαμπάς συνηθίζεται να είναι ο πρώτος ήρωας του παιδιού του. Στα μάτια του μοιάζει άτρωτος, δυναμικός και έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία προκειμένου να προστατεύσει την οικογένειά του. Ο ρόλος του είναι άκρως σημαντικός και πρέπει να αναγνωρίζεται (και να γιορτάζεται!) όχι μόνο σήμερα που είναι η Γιορτή του Πατέρα αλλά καθημερινά. 

Το παρακάτω άρθρο είναι αφιερωμένο σ' όλους τους μπαμπάδες που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν όλο τους το είναι για τα παιδιά τους. Να τους χαιρόμαστε!

 

 

«Ο δικός μου μπαμπάς δεν φοράει κάπα, ούτε έχει κάποια υπερδύναμη. Ίσα-ίσα που εκ πρώτης όψεως δεν θυμίζει σε τίποτα σούπερ-ήρωα! Κι όμως στα δικά μου μάτια, ακόμα και τώρα που μεγάλωσα, παραμένει ο πιο δυνατός και με άφθονο χιούμορ άνθρωπος του κόσμου!

Όταν ήμουν μικρή ήμουν η πριγκίπισσά του και εκείνος ο ήρωάς μου, έτοιμος να με προστατεύσει από κάθε κίνδυνο και με μια αστεία ατάκα στο στόμα για να με κάνει να γελάσω.

Φυσικά, μέσα στα χρόνια η σχέση μας είχε τα πάνω και τα κάτω της. Μαλώναμε, φωνάζαμε και καμιά φορά μπορεί να πέρναγε μια ολόκληρη μέρα χωρίς να ανταλάσσαμε κουβέντα. Όμως αυτό που μοιράζομαι μαζί του είναι τόσο βαθύ και ουσιαστικό!

Αγαπιόμαστε και εκτιμάμε ο ένας τον άλλον πολύ! Όταν ωρίμασα και αργότερα έγινα μητέρα συνειδητοποίησα όσα έκανε και για ποιο λόγο τα έκανε. Πραγματικά, μου έμαθε τόσα πολλά που όσα ευχαριστώ και να του πω είναι λίγα.

Χάρη στην απέραντη στήριξή του, αλλά και την κριτική του κατάφερα να κυνηγήσω τα όνειρά μου και να πετύχω όλα όσα ήθελα για μένα. Ήταν δίπλα μου να με συμβουλεύσει, να με καθοδηγήσει αλλά και να με συνεφέρει όταν χρειαζόταν.

Η ασφάλεια που ένιωθα μεγαλώνοντας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πατέρα μου. Αντιμετώπιζε τα προβλήματα με ψυχραιμία, χωρίς να χάνει ποτέ την αίσθηση του χιούμορ του. Μαζί του αισθανόμουν ατρόμητη! Αν και τώρα ξέρω ότι φοβόταν πολύ, απλώς δεν ήθελε να μεταδώσει τις ανασφάλειές του σε εμάς. Θέλει τεράστια μαγκιά αυτό...

Πάντα έβαζε πάνω απ' όλα το να είμαστε καλά εγώ και ο αδερφός μου. Γι'αυτό και ήταν αυστηρός μαζί μας σε αρκετά θέματα. Προσπαθούσε να μας μάθει από μικρά να είμαστε αυτόνομοι και να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια. Φρόντιζε βέβαια με τον τρόπο του να μας δείχνει ότι πάντα θα είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαστούμε. Το πέτυχε και με το παραπάνω.

Γενικά είναι λιγομίλητος σαν άνθρωπος και πολύ εκδηλωτικός στις πράξεις του. Μπορεί να μην μας έλεγε καθημερινά ''σ'αγαπώ'' όπως η μητέρα μας, αλλά δεν μας έλειψαν ποτέ οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα παιχνίδια μαζί του. Όσο κουρασμένος κι αν ήταν πάντα έβρισκε χρόνο για εμάς!

Και σήμερα που είναι πλέον παππούς είναι πιο κοντά μας από ποτέ!Για την ακρίβεια, είναι ο καλύτερος παππούς που θα μπορούσαν να έχουν τα εγγόνια του και αυτό φαίνεται από τις χαρές που κάνουν κάθε φορά που μας επισκέπτεται. Χαμογελαστός, έτοιμος να βοηθήσει και να παίξει σαν παιδί...με τα παιδιά.

Είμαι πολύ τυχερή που μεγάλωσα με έναν τέτοιον άνθρωπο! Μου έμαθε τι σημαίνει ν' αγαπάς χωρίς όρια και να είσαι υπεύθυνος για το παιδί σου, αλλά και για τον ίδιο σου τον εαυτό, 

Μπαμπά, αν το διαβάζεις αυτό να ξέρεις ότι σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μου έδωσες. Μακάρι να είσαι και εσύ περήφανος όσο είμαι εγώ για σένα! Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο ήρωάς μου!»

v