Η οικογένεια στον καιρό της πανδημίας: εστία προστασίας ή εστία μετάδοσης;

Η οικογένεια στον καιρό της πανδημίας: εστία προστασίας ή εστία μετάδοσης;

Κατά τη (μακρά) διάρκειας αυτής της, πρωτόγνωρης για όλους μας, πανδημίας, δοκιμάζονται καθημερινά οι αντοχές μας, αλλά και οι κοινωνικοί θεσμοί. Ανάμεσα σ’ αυτούς, δοκιμάζεται και ο θεσμός της οικογένειας που δίχασε τους ειδικούς όσον αφορά τον ρόλο της στην εξέλιξη της πανδημίας, ειδικά κατά τη συζήτηση για το άνοιγμα ή όχι των σχολείων: αποτελεί, τελικά, εστία προστασίας (όπως π.χ. έδειξε η πρώτη καραντίνα) ή εστία μετάδοσης (όπως έδειξε το δεύτερο κύμα);

Φυσικά, η οικογένεια δεν είναι κάτι συμπαγές. Ο χαρακτήρας και η λειτουργικότητά της διαμορφώνονται από τα μέλη της, τα οποία έχουν την ατομική ευθύνη να περιφρουρήσουν την οικογενειακή «φούσκα» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, προστατεύοντας τους υπόλοιπους (ειδικά τους πιο ευάλωτους). Με λίγα λόγια η οικογένεια μπορεί να αποτελεί:

Εστία προστασίας, εάν…

Συμφωνούμε όλοι ότι ο κίνδυνος ειναι υπαρκτός

Είναι γεγονός ότι από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν έχουν πειστεί πως ο κίνδυνος απ’ τον κορονοϊό είναι υπαρκτός ή έστω, όσο μεγάλος θεωρείται επισήμως. Δυστυχώς, αν και είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι θέλει, ένα μέλος της οικογένειας που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πιο «χαλαρά» αποτελεί εν δυνάμει ρήγμα στη γενικότερη ασφάλειά της απέναντι στον ιό.

Τηρούμε τα μέτρα ακόμα και αν διαφωνούμε με κάποια

Ακόμα κι αν όλα τα μέλη αποδέχονται τον κίνδυνο, ενδέχεται κάποιοι να μη συμφωνούν με την αυστηρότητα των μέτρων που λαμβάνονται για να προστατευούμε απ’ αυτόν. Το να διαφωνούν, φυσικά, είναι απολύτως θεμιτό, όπως και να εκφράζουν τη διαφωνία τους με κάποια μορφή συλλογικής διαμαρτυρίας. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι μπορούν να τα αγνοούν όσο αυτά είναι σε ισχύ θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό τους και τους άλλους.



Βάζουμε την υγεία του ενός πάνω απ’ τη βολή όλων

Τι άλλο χαρακτηρίζει μια οικογένεια από την δυνατή αγάπη μεταξύ των μελών της και το διαρκές και άσβεστο πνεύμα αλληλεγγύης και αυτοθυσίας. Στην περίπτωση της πανδημίας, τα πιο ευάλωτα μέλη – οι παππούδες – πρέπει να προστατευτούν γιατί ο ιός δεν τους χαρίζεται. Με λίγα λόγια, όσο κι αν οι υπόλοιποι ξεβολευόμαστε, είναι απαραίτητο να συμβιβαστούμε με τους (προσωρινούς) περιορισμούς για να μην έχουμε απώλειες.

Εστία μετάδοσης εάν:

Έστω και ένα μέλος αρνείται να πάρει την κατάσταση στα σοβαρά

Ο κορονοϊός υπάρχει, είναι εξαιρετικά μεταδοτικός και έχει δείξει ότι, σε περιπτώσεις ανθρώπων μεγάλης ηλικίας με βεβαρυμένη υγεία, είναι και θανατηφόρος σε υψηλό ποσοστό. Πόσοι είναι αυτοί, θα μου πείτε; Σε έναν πληθυσμό με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και πάρα πολλές παθήσεις που έχουν να κάνουν με την «καλή ζωή». Άρα, ένας φορέας εξ αμελείας στην οικογένεια αρκεί για να θέσει τα πιο ευάλωτα μέλη σε κίνδυνο.

Όσοι βγαίνουν εκτός σπιτιού δεν προσέχουν όπως πρέπει

Όσο αυστηρά και αν γίνουν τα μέτρα προστασίας και οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, κάποιο μέλος της οικογένειας θα δουλεύει εκτός σπιτιού ή θα έχει επιφορτισετεί με τα ψώνια που δεν μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά. Τα μέλη αυτά οφείλουν να προσέχουν διπλά γιατί έρχονται καθημερινά σε επαφή με κόσμο που δεν γνωρίζουν κατά πόσο τηρεί τα μέτρα προστασίας και αν κολλήσουν θα φέρουν σίγουρα τον ιό μέσα στο σπίτι.

Δεν αντιμετωπίζουμε την οικογένεια σαν την ελάχιστη κοινωνική φούσκα

Η κοινωνικοποίηση είναι ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας και την έχουμε στερηθεί όλοι μας. Ο καλύτερος τρόπος να αποκατάστήσουμε μέρος της, είναι οι κοινωνικές φούσκες, οι επαφές με ανθρώπους που δεν έχουν επαφές με άλλο κόσμο. Η οικογένεια είναι η ελάχιστη κοινωνική φούσκα και όλα τα μέλη θα πρέπει να σέβονται αυτή τη συνθήκη για να διατηρούν έναν ικανοποιητικό έλεγχο στην πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος στο σπίτι.

v