Μια 29χρονη μαμά από την Αυστραλία, όμως, αποφάσισε να σκίσει το εγχειρίδιο και ξεκίνησε να εκπαιδεύει τα διδυμάκια της να πηγαίνουν τουαλέτα από τις 3 κιόλας εβδομάδες.
Ο τρόπος που το έκανε είναι μια μέθοδος επικοινωνίας που προϋποθέτει να αφουγκράζεσαι τις αντιδράσεις και τους ήχους του παιδιού και να μαθαίνεις τι έρχεται μετά από κάθε σήμα. Είναι κάτι που συναντάμε σε μη-Δυτικές χώρες κυρίως και απαιτεί αρκετή υπομονή, παρατηρητικότητα, αλλά και… ταχύτητα.
«Είχαμε αποφασίσει να σεβόμαστε τα θέλω των παιδιών μας από νωρίς και αυτός είναι ένας τρόπος να δείξουμε ακριβώς αυτό: ότι ακούμε τι έχουν να πουν κι ας μην μπορούν ακόμη να το πουν με λόγια», δηλώνει η Κέιτλιν Κουίλ γι’ αυτήν την επιλογή της.
Τα δίδυμα, ο Άτικους και ο Όουκλι, είναι πλέον 9 μηνών και η εκπαίδευση έχει πιάσει τόπο. «Η καραντίνα μας έδωσε τον χρόνο που χρειαζόμασταν για να πετύχει όλο αυτό», λέει η τολμηρή μαμά, «είχαμε φυσικά πάνες για κάθε ενδεχόμενο, αλλά με την προσήλωση που δείξαμε εξαρχής καταφέραμε να προλαβαίνουμε την ούρηση, τουλάχιστον, στις 3 εβδομάδες κιόλας, ενώ στις 6 προλαβαίναμε πλέον και την αφόδευση.»
Σύμφωνα με την Κέιτλιν, εκτός από την αφοσίωση εκείνης και του άντρα της στον στόχο τους, βοήθησε πολύ και ο θηλασμός που της επέτρεψε να έχει τα μωρά της επάνω στο σώμα της για πολύ ώρα. Η επαφή skin-to-skin τη βοήθησε να αντιληφθεί τους ήχους και τις κινήσεις που έκαναν πριν πάνε τουαλέτα – στην πάνα τους αρχικά και στο νεροχύτη μετά.
Τα αποτελέσματα φάνηκαν μετά τη μετάβαση στις στέρες τροφές, όταν γύρω στους 8 μήνες, τα μικρά έκαναν ήδη τα κακά τους στο γιο-γιο!
«Πρέπει να έχει γρήγορα αντανακλαστικά», τονίζει η Κέιτλιν, «η αδερφή μου π.χ. ήρθε κάποτε με τρομερή διάθεση να βοηθήσει, αλλά όταν πήγε να ακολουθήσει τη διαδικασία μας, το μωρό απλώς ούρησε επάνω στα ρούχα της δουλειάς της.»
Τώρα που τα μωρά είναι λίγο πριν χρονίσουν, οι γονείς «πιάνουν» την ούρηση υπολογίζοντας τον χρόνο που συμβαίνει συνήθως και την αφόδευση με τα σήματα που δίνουν τα ίδια τα παιδιά: «ξαφνικά μένουν ακίνητα, σιωπούν για λίγο και μετά γρυλλίζουν.»
Παρ’ όλη την επιτυχία τους, οι δύο πρωτοπόροι γονείς παραδέχονται πως αυτή η προσέγγιση δεν είναι για όλους αφού χρειάζεται πολύ χρόνο και να δίνεις όλη την προσοχή σου στα μωρά. Για εκείνους ήταν εφικτό και λόγω καραντίνας, ενώ οι περισσότεροι δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι συνεχώς πάνω απ’ τα παιδιά τους.
Πηγή: kidspot.com.au
