Πώς γλύτωσε ο 8χρονος γιος μου την απαγωγή χάρη σε 5 απλές γνώσεις αυτοάμυνας

Πώς γλύτωσε ο 8χρονος γιος μου την απαγωγή χάρη σε 5 απλές γνώσεις αυτοάμυνας

Πολλά συμβαίνουν τελευταία που μας δίνουν την εντύπωση ότι οι δρόμοι δεν είναι πια και τόσο ασφαλείς για τα παιδιά μας. Πώς όμως να προστατευτούν όταν δεν είναι πια νήπια να τα παίρνουμε παντού απ’ το χεράκι, αλλά κυκλοφορούν και μόνα τους – από και προς το σχολείο π.χ. Κι όμως, ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του απέναντι σε έναν ενήλικα, αρκεί να γνωρίζει μερικές έξυπνες τακτικές αυτοάμυνας.

Αν με ρωτούσατε πριν συμβεί, πότε δεν θα περίμενα να είναι το δικό μου παιδί παρολίγον θύμα απαγωγής. Κι όμως, ήταν μόλις 8 όταν σε μια τυπική βόλτα απ’ το σπίτι ως το ψιλικατζίδικο – διαμέσου του πάρκου της γειτονιάς – κάποιος επιτήδειος προσπάθησε να αρπάξει το παιδί μου… Να ΑΡΠΑΞΕΙ! Το παιδί ΜΟΥ!

Ευτυχώς, δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, αλλά όταν το έμαθα χλώμιασα λες και είχε συμβεί. Ποια μάνα δεν θα χλώμιαζε, άλλωστε. 

Και ναι, η ουσία είναι ότι το παιδί μου τη γλύτωσε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε παιδί. Και ίσως να μην τη γλύτωνε, αφού ο γιος μου είχε την τύχη να έχει διδαχθεί μερικές πολύ απλές τεχνικές αυτοπροστασίας απ’ τον πατέρα του, ο οποίος έχει την τάση να ψάχνει διάφορα περίεργα tips στο ίντερνετ. Ένα από αυτά ήταν και αυτές οι 5 κινήσεις για μικρά παιδιά, για να προστατεύονται από επιθέσεις μεγάλων.

Ως «σπασικλάκι» που είναι ο άντρας μου, φρόντισε να τις μάθει στον μικρό από νωρίς και να τον βάζει κάπου κάπου να τις εξασκεί, σαν παιχνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν να του έρθουν μηχανικά μόλις κινδύνεψε κι έτσι διέφυγε τον κίνδυνο από μόνος του, στην αρχή τουλάχιστον.

Ορίστε, λοιπόν, οι 5 βασικές αρχές αυτοάμυνας για κάθε μικρό παιδί που τριγυρνάει μόνο του μακριά απ’ τους γονείς του:

Ψιλά στην τσέπη

Γιατί ψιλά, θα μου πείτε... Γιατί τι άλλο μικροαντικείμενο θα μπορούσε να κουβαλάει ένα παιδί σε μεγάλη ποσότητα; Τα ψιλά είναι και μικρά και σχετικά βαριά και μπορεί να τα πετάξει στα μάτια του επιτιθέμενου για να κερδίσει χρόνο για τη διαφυγή του. Εναλλακτικά, μπορεί να πάρει χώμα ή πέτρες απ’ το έδαφος, αλλά αυτές οι επιλογές υπάρχουν μόνο σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Οπότε, πάντα ψιλά στην τσέπη και ας τα φάει σε παγωτά.

Χτυπάμε το τύμπανο

Όταν λέμε τύμπανο εννούμε εκείνο το μεγάλο που το χτυπάνε με τις γροθιές τους. Ένα μικρό παιδί μπορεί να μην είναι δυνατό όσο ένας μεγάλος, έχει όμως αρκετή δύναμη ώστε να αποκρούσει τις επιθέσεις χτυπώντας τα σφιγμένα χέρια του πάνω κάτω και εναλλάξ, σα να χτυπάει ένα μεγάλο τύμπανο. Έτσι κερδίζει χρόνο που μπορεί να φανεί πολύτιμος, ιδίως αν φωνάζει ταυτόχρονα ώστε να τραβήξει την προσοχή κάποιου περαστικού ή περίοικου.

Περνάμε απ’ τη χαραμάδα

Δεν είναι και τόσα πολλά έναντι ενός ενήλικου άντρα, αλλά ένα μικρό παιδί έχει κάποια πλεονεκτήματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει υπέρ του. Ένα από αυτά είναι το μέγεθός του. Εάν κάποιος το κυνηγήσει, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να τρέξει ανάμεσα από τα πιο στενά σημεία που μπορεί ώστε να δυσκολέψει τον επίδοξο απαγωγέα ώσπου να βρεθεί σε ασφαλές μέρος – κάπου που έχει κόσμο.

Ξυπνάμε τη γειτονιά

Το άλλο όπλο ενός μικρού παιδιού είναι η φωνή, αφού κανείς δε μένει ασυγκίνητος στις τσιρίδες ενός παιδιού που κινδυνεύει. Είναι , λοιπόν, σημαντικό να χρησιμοποιήσει τις προηγούμενες τεχνικές για να αποφύγει μια λαβή φίμωσης απ’ τον επιτιθέμενο και κατόπιν να ξελαρυγγιαστεί για να σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι και ολόκληρη την πόλη αν χρειαστεί. Ο δράστης πιθανότατα θα φύγει από μόνος του πριν έρθουν οι περίοικοι να δουν τι γίνεται.

Ψάχνουμε για τη στολή

Έχοντας ξεφύγει προσωρινά, το παιδί δεν πρέπει να επαναπαυτεί, αλλά να ψάξει στο πλήθος για κάποιον που μπορεί να εμπιστευτεί. Αυτός είναι συνήθως κάποιος που φοράει στολή. Ακόμη και αν πρόκειται για έναν υπάλληλο ζαχαροπλαστείου, είναι σημαντικό το παιδί να τον σταματήσει, να του μιλήσει και να ζητήσει την προστασία του και τη βοήθειά του για να επικοινωνήσει με τους γονείς του και την αστυνομία.

Ίσως μοιάζουν κάπως αυτονόητα όλα αυτά, αλλά για ένα παιδί σε πανικό δεν είναι. Στην περίπτωση του γιου μου, δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν ο πατέρας του δεν είχε επιμείνει να τον εξασκήσει ώσπου οι κινήσεις αυτές να του βγαίνουν αυτόματα. 

Το καλό είναι ότι δε χρειάστηκε να απεγκλωβιστεί απ’ τη λαβή του διώκτη του, αφού το κόλπο με τα ψιλά του έδωσε χρόνο να ελιχθεί και να ξεφύγει. Βγαίνοντας απ’ το πάρκο, έτρεξε σε ένα κατάστημα και είπε στον υπάλληλο τι του συνέβη. Εκείνος βγήκε αμέσως έξω αλλά ο δράστης είχε έξαφανιστεί. Κάλεσε την αστυνομία και εμάς κι όταν φτάσαμε ο μικρός είχε ηρεμήσει. Αργότερα έδωσε και μια περιγραφή στους αστυνομικούς, αλλά μέσα στον πανικό του δεν θυμόταν και πολλά κι έτσι ο επίδοξος απαγωγέας του κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος...

v