«Μπαμπά,
Σε ευχαριστώ που έφυγες.
Σε ευχαριστώ που έφυγες όταν ήμουν μικρή και δεν χρειάστηκε να σε βλέπω να με εγκαταλείπεις.
Σε ευχαριστώ που με άφησες με την καλύτερη μητέρα στον κόσμο.
Πλέον δεν σε μισώ. Ούτε νιώθω θυμό απέναντί σου. Για πολλά χρόνια αναρωτιόμουν ποια είμαι- ένιωθα μισή, σαν να λείπει κάτι απ' τη ζωή μου. Πίστευα ότι η ύπαρξή σου στη ζωή μου καθορίζει τη δική μου. Πόσο λάθος είχα!
Είμαι ξεχωριστή, δυνατή και απόλυτα ικανή για να πετύχω ό,τι θέλω.
Στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου, πάλευα με τη σκέψη ότι δεν με ήθελες. Θα μπορούσες να είσαι δίπλα και να με καμαρώνεις να μεγαλώνω, αλλά δεν το έκανες. Είχες την επιλογή να είσαι κομμάτι μου, αλλά δεν έγινες ποτέ. Νόμιζα ότι δεν αξίζω εξαιτίας σου. Αλλά αξίζω μπαμπά, και μάλιστα πολύ, και συ δεν έχεις σχέση με αυτό.
Έχασες τόσα πολλά όσο μεγάλωνα. Την πρώτη μου σχολική παράσταση, τη χαρά μου όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο. Και θα συνεχίσεις να χάνεις... Δεν θα με δεις να αποφοιτώ, να παντρεύομαι, να κάνω παιδιά και να κυνηγάω τα όνειρά μου. Αλλά δεν με νοιάζει πια!
Όσα τράβηξα και οι δυσκολίες που αντιμετώπισα με έφεραν στο σημείο που είμαι σήμερα και, ειλικρινά, δεν έχω κανένα παράπονο. Έχω τη ζωή που θέλω, καλούς φίλους και μια καταπληκτική οικογένεια - όλα όσα χρειάζομαι δηλαδή.
Όπου κι αν είσαι, ότι κι αν κάνεις, θέλω να ξέρεις το εξής: Έχασες μια φανταστική κόρη. Μπορεί να με εγκατέλειψες αλλά εγώ κατάφερα να είμαι ευτυχισμένη. Χωρίς να το καταλαβαίνεις με έκανες πολύ δυνατή και η απουσία σου με βοήθησε να γίνω σωστός άνθρωπος - που ξέρει να εκτιμάει και να αγαπάει.
Σ' ευχαριστώ λοιπόν»
Πηγή: magzin.net
