Πριν γίνω μαμά, έκρινα κι εγώ τις άλλες μαμάδες. Έκρινα την αδερφή μου που αγόρασε στον γιο της ένα τάμπλετ όταν έγινε τεσσάρων. Έκρινα τη φίλη μου που άργησε στο ραντεβού μας και έριξε το φταίξιμο στο μωρό της. Έκρινα μέχρι και μια συνάδελφό μου που πήρε 6 μήνες άδεια λοχείας και κάναμε μαύρα μάτια να τη δούμε στο γραφείο.
Έλα όμως που δεν ήξερα πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά. Τώρα, όμως, έγινα μαμά και ξέρω.
Τουλάχιστον εγώ, δεν είπα ποτέ μου αυτό που σκεφτόμουν στην αδερφή μου, τη φίλη μου και τη συνάδελφό μου. Κράτησα τη γνώμη μου για τον εαυτό μου.
Γιατί ήξερα, από τότε ακόμη, ότι είναι λάθος να κρίνεις μια μαμά που δεν ξέρεις πως τα βγάζει πέρα. Και πίστευα ότι το ξέρουν όλοι, αλλά δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Όχι μόνο δεν το ξέρουν, αλλά τρελαίνονται από τη χαρά τους να κατακρίνουν δημοσίως μια μαμά για κάποιο υποτιθέμενο λάθος της.
Το έμαθα από πρώτο χέρι πρόσφατα, που μοιράστηκα στο Instagram ένα στιγμιότυπο στο οποίο το μωρό μου βλέπει τηλεόραση και γελάει με την καρδιά του. Αυτοσαρκάστηκα κιόλας στη λεζάντα, όπου παραδέχτηκα πως έχω πει «εγώ δεν θα αφήσω ποτέ το παιδί μου να δει τηλεόραση».
Παρ’ όλ’ αυτά, οι οθόνες είναι καυτό ζήτημα για τις σημερινές μαμάδες κι έτσι δεν μπορούσαν να με αφήσουν να τη γλυτώσω έτσι εύκολα. Μου έκαναν παρατηρήσεις, υποδείξεις, μέχρι και εναλλακτικές προτάσεις για να διασκεδάσει το παιδί, αλλά χωρίς να εκτεθεί στον «σατανά».
Μία από όλες τις «τέλειες» μαμάδες, όμως, αφιέρωσε αρκετό από τον χρόνο της για να γράψει ένα κατεβατό όπου με καταδικάζει πως «υπονομεύω την εγκεφαλική ανάπτυξη του παιδιού μου εν γνώσει μου», «ενθαρρύνω τον εθισμό του στις οθόνες» και «το προετοιμάζω για τον εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά».
Είμαι αρκετά χοντρόπετση με τα σχόλια των άλλων, αλλά η συγκεκριμένη σχολιάστρια δεν με άφησε ανεπηρέαστη. Για λίγα δευτερόλεπτα, αμφισβήτησα τον εαυτό μου ως μαμά.
Μόλις συνήλθα απ’ το σοκ, ένιωσα την ανάγκη να τη βάλω στη θέση της. Δεν το έκανα όμως, για να μην της δώσω την ευχαρίστηση ότι με άγγιξε. Ήθελα να της πω να κοιτάζει τη δουλειά της, αντί να αναζητά ευκαιρίες να πετάξει χολή σε ανθρώπους που δεν γνωρίζει καν. Αλλά προτίμησα να σταθώ στις μαμάδες που γέλασαν με την ανάρτησή μου και ένιωσαν ότι κάποια άλλη εκεί έξω περνάει τα ίδια με αυτές.
Αρκετά σκληρά κρίνουμε τους εαυτούς μας, δεν χρειάζεται να κρίνουμε και η μία την άλλη μοιράζοντας καταδίκες δεξιά και αριστερά. Ας δεχτούμε επιτέλους πως η καθεμιά μας ξέρει τι είναι καλύτερο για το παιδί της.
Πηγή: honey.nine.com.au
