Τα δύο αδερφάκια γεννήθηκαν πρόωρα στις 29 εβδομάδες εξαιτίας μιας σπάνιας πάθησης που ονομάζεται Σύνδρομο Εμβρυικής Αναιμίας – Πολυκυτταραιμίας (TAPS) και παρουσιάζεται σε 1 ανά 10.000 περιπτώσεις. Τα δίδυμα έπρεπε να βγουν πρόωρα επειδή το ένα από αυτά, ο Dumitru, δεν λάμβανε αρκετό οξυγόνο ούτε τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθεί ομαλά. Επιπλέον, ο άτυχος δίδυμος έπαθε ένα είδος εγκεφαλικού όσο ήταν στη μήτρα κι έτσι γεννήθηκε με παράλυση στη δεξιά πλευρά του.
Το αποτέλεσμα είναι, ο Dumitru να μην αναπτύσσεται όσο γρήγορα αναπτύσσεται ο αδερφός του κι έτσι να μην μπορεί καν να παίξει μαζί του.
«Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ποτέ έτοιμοι γι’ αυτό που συνέβη στα παιδιά μας», λέει ο πατέρας των αγοριών, «αλλά είμαστε ευγνώμονες που είναι ζωντανά και θα κάνουμε ότι μπορούμε για τον Dumitru. Οι γιατροί μας είπαν ότι με τον χρόνο μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημά του, αλλά δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν το εάν και το πότε».
Στο μεταξύ, το μεγάλωμα δύο δίδυμων με τόσο διαφορετικές ανάγκες είναι μια πρόκληση. «Δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη παιδική χαρά», λέει η μαμά τους, «αφού ο Filip και ο Dumitru θέλουν την αδιάκοπη προσοχή μας για διαφορετικούς λόγους. Και ο καημένος ο Dumitru βλέπει τον Filip να περπατά και δεν καταλαβαίνει γιατί εκείνος ακόμα πάει έρποντας. Την ίδια στιγμή ο Filip μας βλέπει να κουβαλάμε τον αδερφό του στην αγκαλιά μας συνέχεια και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν κουβαλάμε κι εκείνον».
Πάντως, σύμφωνα με τους γονείς, ο Dumitru κάνει μικρά αλλά σταθερά βήματα ανάπτυξης που τους γεμίζουν ελπίδα – έρπει, γυρίζει σελίδες στα βιβλία, ενώνει κομμάτια παζλ και λέει «ναι». Παράλληλα, οι δυο τους χαίρονται να βλέπουν τα αγόρια τους να συνδέονται κάθε μέρα και πιο πολύ, αφού ο Filip έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες του αδερφού του να επικοινωνήσει και ανταποκρίνεται με χαρά – μοιράζονται μπισκότα, κλαίνε ταυτόχρονα, μαλώνουν για κάποιο παιχνίδι κλπ.
«Δεν του φερόμαστε διαφορετικά από ότι στον αδερφό τους και τα άλλα παιδάκια», λέει η μαμά του Dumitru, «και αυτό του δίνει αυτοπεποίθηση, τον κάνει να προσπαθεί πιο πολύ. Για μας, κάθε βήμα εμπρός είναι και μια μικρή νίκη που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε».
Δυστυχώς, το πόσο θα αναπτυχθεί ο μικρός είναι κάτι που δεν μπορεί να τους το εγγυηθεί κανείς. Παρ’ όλ’ αυτά, οι γιατροί επιμένουν πως αν ανταποκριθεί στις θεραπείες των ειδικών και τις προσπάθειες των γονιών του, ο Dumitru έχει ελπίδες να είναι αυτόνομος κάποια μέρα.
Πηγή: metro.co.uk
.jpg)
