«Η κόρη μου Charlotte γεννήθηκε στις 37 εβδομάδες το προηγούμενο έτος. Όταν γεννήθηκε, είχα ένα άσχημο προαίσθημα, σαν κάτι να μην πήγαινε καλά. Ανησυχούσα πάρα πολύ για τον ύπνο της και φαινόταν λίγο λαχανιασμένη τις πρώτες ημέρες μετά τον τοκετό. Οι γιατροί με καθησύχασαν, όμως, εγώ δεν μπορούσα να ηρεμήσω.
Ο σύζυγός μου, George, και εγώ φέραμε τη Charlotte στο σπίτι κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας και αμέσως άρχισα να τη θηλάζω. Ήμουν πολύ απασχολημένη, καθώς είμαι επίσης μητέρα δύο αγοριών - του 4χρονου Henry και του τρίχρονου Archer.
Από τις πρώτες φορές μπορούσα να δω ότι η κόρη μου δυσκολευόταν να θηλάσει. Πνιγόταν, ξεφυσούσε και ανέπνεε γρήγορα. Γύρω στη 12η ημέρα και ενώ την τάιζα, άρχισε να πνίγεται. Το στόμα της ήταν γεμάτο γάλα και έκανε εμετό πάνω μου καθώς την σήκωνα από το στήθος μου.
Δεν έβγαζε ήχους, αλλά το πρόσωπό της είχε αλλάξει εκατό χρώματα. Μέχρι που έγινε μπλε και έχασε τις αισθήσεις της. Μέσα σε λίγα λεπτά στο σπίτι μας είχαν έρθει τρία ασθενοφόρα.
Θυμάμαι αυτά τα λεπτά να περνούν και να αισθάνομαι ότι ήταν ώρες, απόλυτα πεπεισμένη ότι θα έχανα τη Charlotte. Ήταν πραγματικά φρικτό.
Μας μετέφεραν και τις δύο στο νοσοκομείο όπου μας παρακολούθησαν για τη νύχτα και μας επέτρεψαν να επιστρέψουμε στο σπίτι το πρωί. Ο παιδίατρος στο νοσοκομείο μου είπε ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ και ότι όλα ήταν καλά.
Αλλά δεν μπορούσα να ηρεμήσω και τηλεφώνησα στον οικογενειακό μας παιδίατρο και τον παρακάλεσα να έρθει να δει την κόρη μου με την πρώτη ευκαιρία. Αφού την παρακολούθησε να τρέφεται, είπε ότι η πιο πιθανή αιτία του πνιγμού της ήταν μια πάθηση που ονομάζεται λαρυγγομαλακία. Αυτό συμβαίνει όταν ο μαλακός, ανώριμος χόνδρος του ανώτερου λάρυγγα καταρρέει προς τα μέσα κατά την εισπνοή, προκαλώντας απόφραξη των αεραγωγών. Στη συνέχεια μου σύστησε να δούμε συγκεκριμένους γιατρούς.
Έκλεισα αμέσως ραντεβού και είδαμε πρώτα τον ΩΡΛ. Της έκανε σπινθηρογράφημα και επιβεβαίωσε ότι είχε λαρυγγομαλακία και μας συμβούλεψε να αρχίσουμε να πυκνώνουμε το γάλα της για τη δική της ασφάλεια, ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο πνιγμού. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο δεν είχα ακούσει ποτέ στο παρελθόν, οπότε ανακουφίστηκα που υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω για να τη βοηθήσω.
Ένας άλλος γιατρός διέγνωσε την κόρη μου με Κεντρική Άπνοια Ύπνου (CSA), η οποία σημαίνει ότι ο εγκέφαλός της δεν στέλνει σωστά σήματα στους μυς που ελέγχουν την αναπνοή της είτε κοιμάται, είτε είναι ξύπνια. Έχει επίσης αποφρακτική άπνοια ύπνου, αλλά η κατάσταση CSA είναι πιο σπάνια. Γύρω στις 10 εβδομάδες η Charlotte χρειαζόταν οξυγόνο 24 ώρες το 24ωρο.
Αυτή τη στιγμή κατά μέσο όρο το κοριτσάκι μου έχει τρία έως τέσσερα επεισόδια ανά ώρα, όπου σταματάει να αναπνέει. Είναι πάντα τρομακτικό. Τώρα την παρακολουθούν οι γιατροί και περιμένουν να δουν βελτίωση για να την αφήσουν να αναπνέει από μόνη της. Αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας... Ο σύζυγός μου και εγώ ανυπομονούμε για την ημέρα!»
Πηγή: kidspot.com.au
