Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αναγκαία και σωτήρια για το μωρό ή την μαμά που ενδέχεται να κινδυνεύουν, αλλά όσες βίωσαν αυτή την εμπειρία, δύσκολα θα την ξεχάσουν. Ωστόσο, μια μαμά θέτει ακόμα έναν λόγο για να προχωρήσει κάποια σε καισαρική τομή.
«Ο τοκετός με καισαρική δεν σε κάνει λιγότερο γενναία ή λιγότερο μαμά, ούτε λιγότερο ικανή ή αξιόλογη.
Για κάποιες από εσάς, ο τοκετός με καισαρική είναι συνώνυμο της αποτυχίας, είναι ένα τραύμα, μία αλλαγή στα σχέδιά σας και δεν θέλω να αμφισβητήσω αυτό που νιώθετε και σκέφτεστε.
Για μένα όμως, το να έχω την επιλογή της καισαρικής, ήταν η αιτία να πω "ναι" σε ένα δεύτερο παιδί. Ήταν ο βασικός λόγος που σήμερα έχω την τιμή να με φωνάζουν "μαμά" δύο υπέροχα πλασματάκια. Χωρίς αυτήν την επιλογή, θα είχα μόνο ένα παιδί.
Η πρώτη μου γέννα δεν ήταν η ήρεμη γέννα στο νερό που είχα φανταστεί. Μου άφησε τραύματα που θα κουβαλάω για πάντα.
Για καιρό άκουγα ιστορίες μαμάδων που, ενώ ο πρώτος τοκετός τους άφησε τραύματα στη μήτρα, αποφάσιζαν να προχωρήσουν και σε δεύτερο παιδί - και πάντα αναρωτιόμουν αν η δεύτερη γέννα χειροτέρευε την πρόπτωση της μήτρας.
Λίγο μετά το πρώτο μου παιδί, ο πιο σημαντικός παράγοντας για να αποφασίσω εάν θα ξαναμείνω έγκυος ήταν το αν ένας δεύτερος τοκετός θα ήταν πιο επώδυνος από τον πρώτο.
Ήθελα πολύ ένα μικρό αδερφάκι για την κόρη μου, αλλά δεν ήθελα να ρισκάρω όλα αυτά για τα οποία είχα παλέψει σκληρά να ξεπεράσω, χωρίς την επιβεβαίωση ότι δεν θα ξαναπεράσω τα ίδια.
Η μέρα που επέτρεψα στον εαυτό μου να γεννήσει με καισαρική, ήταν η μέρα που αποφάσισα να χαρίσω ένα αδερφάκι στην κόρη μου. ΄Ήταν η ίδια μέρα που συνειδητοποίησα ότι μπορώ να διαχειριστώ μια ακόμη εγκυμοσύνη κι έναν ακόμα τοκετό.
Νόμιζα ότι ήθελα μία θεραπευτική γέννα και νόμιζα ότι αυτό σήμαινε να έχω ό,τι έχασα την πρώτη φορά. Αυτό όμως που ξέρω τώρα είναι ότι ήθελα αυτήν την άδεια. Να ακούω αυτό που ήδη ήξερα ότι χρειαζόμουν και να είμαι οκ με αυτό. Με το να κάνω τη σωστή επιλογή για μένα.
Καθώς περνούσε ο καιρός στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου, δίνοντας στον εαυτό μου αυτήν την επιλογή, τελικά συμφιλιώθηκα με την ιδέα του τοκετού, πριν έρθει η ώρα για την καισαρική τομή. Επέτρεψα στον εαυτό μου να εισακουστεί και στο τέλος αυτό με απελευθέρωσε από το χειρότερο υποθετικό σενάριο που είχα σκεφτεί.
Η εγκυμοσύνη, ο τοκετός, η μητρότητα είναι μία θάλασσα γεμάτη με καλοπροαίρετες, αλλά συχνά άστοχες συμβουλές. Μακάρι να μας έλεγαν πιο συχνά να ακούμε τον εαυτό μας. Γιατί όταν το κάνουμε, νομίζω ότι αυτή είναι η πιο γενναία, η πιο μαγική και η πιο μαμαδιστική επιλογή που μπορούμε να κάνουμε».
