Η αλαξιέρα και τα πρώτα ρουχαλάκια τους

Η αλαξιέρα και τα πρώτα ρουχαλάκια τους

Με αφορμή την πολύ καλή παράσταση «Ένα σπίτι παραμύθια» που είδα με τις κόρες μου πριν από λίγες μέρες στο Θέατρο Αθηναΐς, σημειώνω το παρακάτω στιχάκι που επαναλάμβαναν οι ηθοποιοί της παράστασης και για πολύ καιρό μετά τραγουδούσαν κι οι κόρες μου.

Πούντη, πούντη  η Αλαξιέρα
ψάξε, ψάξε, δεν θα την βρεις
δεν θα την βρεις, δεν θα την βρεις,
το παραμύθι σου να ντυθείς!

Μου θύμισε βεβαίως το παραδοσιακό «πούντο, πούντο το δαχτυλίδι» και συνέχισα να το σιγοτραγουδώ για πολλή ώρα. Η αλαξιέρα όμως έκανε τη διαφορά και θυμήθηκα εκείνη την εποχή, την εποχή της περίφημης δικής μας αλαξιέρας, την εποχή που αγοράζαμε τα πάντα σε ζευγάρια. Βλέπετε δίδυμα παιδάκια σημαίνει διπλή χαρά, αλλά και διπλές αγορές. Για ένα καλό ξεκίνημα απαραίτητα αποδείχτηκαν τα παρακάτω:

  • 2 x 2 φορμάκια που να κλείνουν από κάτω 
  • 2 x 2 κορμάκια κοντομάνικα
  • 2 x 2 κορμάκια αμάνικα
  • 2 x 2 καπελάκια
  • 2  μπουφανάκια από βελούδο
  • 2 ζακετάκια
  • 2 ζευγάρια κάλτσες πάνω από τα φορμάκια
  • 2 ζευγάρια γαντάκια (για να μην γδέρνουν το πρόσωπό τους με τα νυχάκια τους)
  • 2 σουρωτά νυχτικά (σαν το μωρό της Όλιβ και του Ποπάι - έχουν πολλή πλάκα και είναι βολικά για τη νύχτα)

Προτείνω πάντα τις οικονομικές συσκευασίες και το μέγεθος newborn για τα δίδυμα παιδάκια μας και όνειρα γλυκά!

Μετά από κάποια χρόνια, όταν πια ένα αλογάκι πήρε τη θέση της αλαξιέρας, γέλασα πολύ όταν συνειδητοποίησα ότι ακόμα κι η τρομερή γαλλική μόδα έχει υποκύψει στον κανόνα του 2x2 -νόμος απαράβατος για τα δίδυμα όλου του κόσμου- αφού στα γαλλικά «deux pièces» σημαίνει «δύο κομμάτια».

Β.

v