«Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έχανα τις καλύτερές μου φίλες μετά την γέννηση του μωρού μου. Ούτε ότι τα παιδιά μου δεν θα γνώριζαν ποτέ τα πεθερικά μου... Η ζωή έχει περίεργους και κάποιες φορές επίπονους τρόπους για να μας διδάξει σπουδαία μαθήματα, για τα οποία τώρα πια νιώθω ευγνώμων.
Ανέκαθεν ήξερα ότι η ζωή μου θα άλλαζε ολοκληρωτικά με το που γινόμουν μαμά. Τα πάντα θα ήθελαν προγραμματισμό και οι δυσκολίες θα ήταν πολλές. Αυτό που δεν φανταζόμουν με τίποτα ωστόσο, ήταν ότι θα ένιωθα τόσο μόνη.
Όταν γέννησα την κόρη μου έχασα τις κολλητές μου. Εξαφανίστηκαν σαν να μην υπήρξαμε ποτέ φίλες μεταξύ μας.
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να είσαι γονιός μέχρι να αποκτήσει δικά του παιδιά. Η μητρότητα είναι υπέροχη και ταυτόχρονα σκληρή και κουραστική. Σε κάνει να θυμάσαι ποια ήσουν, αλλά και να αναρωτιέσαι ποια είσαι στο τώρα. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο να έχεις την στήριξη των φίλων σου. Τους χρειάζεσαι για να σε ενθαρρύνουν και να σε αγαπούν γι' αυτό που είσαι στο τώρα.
Μετά τα παιδιά, είναι σαν οι φίλοι σου να χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: σε αυτούς που δεν έχουν παιδιά, σε αυτούς που έχουν παιδιά και σε αυτούς με τους οποίους είσαι φίλος εξαιτίας των παιδιών σας.
Και ενώ δεν μου αρέσει να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους, η ζωή αυτό μου δίδαξε. Δεν θα έπρεπε, όμως, να είναι έτσι.
Οι κόρες μου είναι ό,τι καλύτερο μου συνέβη ποτέ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νιώθω μόνη.
Moυ λείπουν οι κολλητές μου. Είναι μεγάλη απώλεια. Πολλές φορές εύχομαι να μπορούσαν να καμαρώσουν τα κορίτσια μου. Είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Μακάρι, όταν κάνουν δικά τους παιδιά, να μη βιώσουν ποτέ αυτό που περνάω εγώ τώρα. Απόρριψη και μοναξιά.»
Πηγή: herviewfromhome.com
