.jpg)
«Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα χωράς στην αγκαλιά μου, αλλά ξέρω ότι θα είναι πάντα δικιά σου.
Θα μεγαλώσεις κι εγώ θα γεράσω. Εσύ θα έχεις ευθύνες, εγώ θα έχω ρυτίδες. Θα μου λείψει η μυρωδιά όταν ήσουν μωρό, το γέλιο σου, ο ύπνος σου, τα πρώτα σου βήματα... ακόμα και το κλάμα σου!
Θα κρατήσω μερικά από τα ρούχα σου, αυτά που μου αρέσουν περισσότερο... Θα διατηρηθούν έτσι ώστε από καιρό σε καιρό να μπορώ να τα μυρίζω, αν και ξέρω ότι ο χρόνος θα αλλάξει αυτό το άρωμα.
Θα κοιτάω τις φωτογραφίες σου ως παιδί και θα κλαίω από νοσταλγία... Ξέρω ότι θα κλάψω. Θα θυμάμαι τα πάντα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή.
Επίτρεψέ μου, λοιπόν, να εκμεταλλευτώ κάθε λεπτό μαζί σου πριν μεγαλώσεις και βγείτε στον κόσμο αναζητώντας τη ζωή σου, στον φυσικό νόμο της ανθρωπότητας. Θα περάσει ο καιρός, τα πράγματα θα αλλάξουν. Αλλά η αγάπη μου για σένα και για όλα αυτά που είσαι θα μείνει στην καρδιά μου, στην καθημερινότητά μου, στη μνήμη μου... Αρκεί να σταθώ τυχερή να ζήσω να σε βλέπω να μεγαλώνεις!».
