Πρώτη μέρα στο σχολείο: Δύσκολη αρχή για… μαμάδες

Πρώτη μέρα στο σχολείο: Δύσκολη αρχή για… μαμάδες

Με αφορμή ένα πολύ ιδιαίτερο παιδικό βιβλίο που διάβαζα χθες με τις κόρες μου, «Το μικρό καγκουρό» του Guido Van Genechten, θυμήθηκα την πρώτη μέρα που αποχωρίστηκα τα παιδιά μου, όταν αυτά ξεκίνησαν σχολείο στην ηλικία των 3 και κάτι! Μία περίοδος που κλήθηκα να αντιμετωπίσω με σοβαρότητα και συνέπεια για να είναι ομαλή η προσαρμογή τόσο για τα παιδιά όσο και για μας!

Είναι γεγονός ότι υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για το αν η ηλικία των 2 έως 5 ετών είναι κατάλληλη για να ξεκινήσουν τα παιδιά σχολείο. Κι όπως σε όλες τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής, η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντα ναι ή όχι. Οι απόψεις μάλιστα δεν συγκλίνουν καθόλου. Η πρώτη υποστηρίζει ότι η προσχολική αγωγή είναι εξαιρετικά σημαντική, ενώ η άλλη κρίνει ότι δεν είναι απαραίτητη αν το παιδί έχει την κατάλληλη φροντίδα στο σπίτι.

Τι πρέπει να κάνουμε;
1. Να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι ανάγκες της οικογένειας μας στη δεδομένη φάση της ζωής μας.
2. Να παρατηρήσουμε τα παιδιά μας για να καταλάβουμε αν είναι έτοιμα για τη μεγάλη αλλαγή.
Οι απαντήσεις στις δύο αυτές ερωτήσεις μπορούν να μας κατευθύνουν, ωστόσο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι εμείς οι γονείς διδύμων πρέπει να είμαστε ευέλικτοι στις αποφάσεις μας.

Πώς καταλαβαίνω αν τα παιδιά μου είναι έτοιμα για το σχολείο;

Θα τολμήσω να σας προτείνω τον κατάλογο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής, που υπήρξε για μένα χρήσιμος οδηγός στο να πάρω την απόφαση για τα δικά μου διδυμάκια, τα οποία και έστειλα δύο χρόνια στα προνήπια, όταν έκλεισαν τα τρία τους χρόνια. Από αυτόν τον οδηγό, σας παρουσιάζω κάποιες βασικές παραμέτρους που έλαβα υπ’ όψιν μου:

Την υγεία. Η προσχολική ηλικία είναι η χειρότερη στη συχνότητα των ιώσεων και τα δίδυμα παιδιά είναι δύσκολοι ασθενείς. Πρέπει να έχετε τη βοήθεια ενός ακόμη ενήλικα στο σπίτι και την ηρεμία να αντιμετωπίζετε ταυτόχρονες ιώσεις. Να θυμάστε πως η υγεία είναι πάνω από όλα.

Τη γλωσσική ικανότητα. Αφήστε τα παιδιά να εκφράζουν τις ανάγκες τους χωρίς να τα προλαβαίνετε. Δώστε τους ευκαιρίες να μιλάνε χωριστά το καθένα και να εκφράζουν αυτό που νιώθουν, ώστε η σχολική τους ζωή να είναι ανοιχτό βιβλίο για σας!

Την τουαλέτα. Οι μικροί υποψήφιοι μαθητές πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα μόνοι τους, που αποτελεί σημαντικό βήμα της εξέλιξής τους.

Το ενδιαφέρον για μάθηση. Τα παιδιά πρέπει να είναι ικανά να ακούνε με προσοχή και να δείχνουν ενδιαφέρον για μάθηση. Γι’ αυτό καλό είναι να τους διαβάζετε βιβλία από μικρή ηλικία.

Την κοινωνικότητα. Πόσο θέλουν να βρεθούν σε παρέες και να παίζουν μαζί με άλλα παιδιά; Τα δίδυμα συναναστρέφονται πιο εύκολα με άλλα παιδιά, γιατί είναι κάτι που έχουν μάθει από πολύ μικρή ηλικία.

Εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, οι γονείς των διδύμων πρέπει να παίρνουν υπ’ όψιν τους το φύλο, καθώς τα κορίτσια ωριμάζουν νωρίτερα, αλλά και τις πιθανές συνέπειες του πρόωρου τοκετού, ο οποίος μπορεί να καθυστερήσει τις κινητικές δεξιότητες τους και τότε να χρειαστεί να στείλουν τα παιδιά τους πιο αργά στο σχολείο.

Μετά τη μεγάλη απόφαση...

Κι έτσι, έπειτα από πολλές ώρες σκέψης και δισταγμών, πήρατε τη μεγάλη απόφαση και ήρθε η πρώτη μέρα στο σχολείο. Ορίστε μερικές συμβουλές για την ομαλή προσαρμογή των παιδιών στη νέα καθημερινότητά τους.

Οι αποχαιρετισμοί πρέπει να είναι σύντομοι. Στα δίδυμα η διαδικασία αποχωρισμού είναι πιο εύκολη, γιατί ξέρουν ότι θα είναι κοντά με το αδελφάκι τους, ωστόσο πρέπει να πείτε στα παιδιά πότε θα επιστρέψουν σπίτι και πότε θα γυρίσετε κι εσείς.

Δείξτε τους ενδιαφέρον καθημερινά. Ρωτήστε τους πώς πέρασαν στο σχολείο τους και χρησιμοποιήστε τη μαγική λέξη μπράβο, για τα κατορθώματά τους, μικρά ή μεγάλα.

Δείξτε σταθερότητα και συνέπεια στην απόφαση σας για το συγκεκριμένο σχολείο, γιατί τότε τα παιδιά σας θα νιώσουν την ασφάλεια και τη σιγουριά αυτής της επιλογής.

Απολαύστε αυτά τα δύο ή τρία πρώτα χρόνια προσχολικής ηλικίας, όσο είναι καιρός, γιατί φεύγουν γρήγορα σαν καπνός!

Με αφορμή ένα... μικρό καγκουρό

Κλείνοντας, παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο που αποτέλεσε την αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις:

«Ο κόσμος είναι μεγάλος, πολύ πιο μεγάλος από την τσέπη της μαμάς καγκουρό. Το μικρό καγκουρό δεν θέλει να αποχωριστεί τη μαμά του. Στην τσεπούλα της νιώθει ασφάλεια και ζεστασιά. Η μαμά καγκουρό προσπαθεί να του δείξει τον κόσμο και να το πείσει πως η ζωή έχει να του προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Στην αρχή δε φαίνεται τόσο εύκολο, όμως μετά… το καγκουρό βρέθηκε στον αληθινό κόσμο, χωρίς να το σκεφτεί καθόλου… και η μαμά περήφανη το παρακολουθούσε καθώς έφευγε.»

Είμαι σίγουρη ότι θα με θυμηθείτε όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού. Καλή σχολική χρονιά, όποτε αυτή ξεκινήσει. Και μία τελευταία συμβουλή: Αν και πολλοί παιδικοί σταθμοί προτείνουν ένα μήνα καλοκαιρινής προσαρμογής, σε καμία περίπτωση δεν την συνιστώ. Το καλοκαίρι είναι η εποχή του χρόνου που τα παιδιά πρέπει να νιώθουν χαλαρά με τα θαλασσινά τους μπάνια και τα παιχνίδια!

B...............................................................................................................

v