Το ένστικτο της προστασίας είναι τόσο δυνατό που συχνά μας οδηγεί να γινόμαστε «ασπίδες» για τα παιδιά μας. Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι τελικά πάντα προς όφελός τους!
Ψυχολογία
Αυτό το σχόλιο, όσο καλοπροαίρετο κι αν ακούγεται, κρύβει μέσα του μια μεγάλη παγίδα...
«Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταμάτησα να είμαι παιδί. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη μέρα, μια ημερομηνία που να γράφτηκε στο ημερολόγιο. Αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την αίσθηση...»
Ο δράστης πείθει τον έφηβο να στείλει γυμνές φωτογραφίες και μετά ξεκινούν οι απειλές: «Αν δεν πληρώσεις ή δεν κάνεις αυτό που σου ζητώ, θα τις δημοσιοποιήσω».
Για να συνεχίσουν τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια και σταθερότητα, ακόμα κι όταν οι γονείς τραβούν πια διαφορετικούς δρόμους...
Αυτές οι φράσεις, όσο αθώες κι αν φαίνονται, έχουν τη δύναμη να διαμορφώσουν την αυτοεικόνα, τις σχέσεις και τις επιλογές των παιδιών μας!
Δεν είναι κακό αν ο γιος σου συγκινείται εύκολα, βάζει τα κλάματα μπροστά σε μια αδικία ή αν απομακρύνεται όταν κάποιος φωνάζει
Αντί να «μαζέψουν» τα παιδιά τους, της έλεγαν «μην ασχολείσαι, θα τα βρουν»... H μία μαμά, μάλιστα, ήταν και εκπαιδευτικός
Τον χτυπούσαν στα γεννητικά όργανα, τον έβριζαν και του έστελναν μηνύματα που έγραφαν «Ελπίζω να πεθάνεις»
Υπάρχουν παιδιά που συνεργάζονται άμεσα όχι γιατί είναι «καλύτερα» ή πιο «υπάκουα»
