Αγαπητή αναγνώστρια,
Καταλαβαίνω ότι κάποιες φορές μοιάζει πολύ δύσκολο να εφαρμόσετε κάτι στην καθημερινότητα, πόσο μάλλον όταν υπάρχει αντίδραση από το παιδί. Μην απελπίζεστε. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο τα παιδιά σε διάφορες ηλικίες και με διάφορες αφορμές να ζητούν να κοιμούνται μαζί με τους γονείς. Μια ασθένεια, όπως αναφέρατε, θα μπορούσε να είναι μια τέτοια αφορμή, καθώς το παιδί νιώθει ευάλωτο και η συνεχής επαφή με το γονέα μπορεί να του προσφέρει ασφάλεια. Αν πρόκειται για την εξαίρεση του κανόνα, που και εσείς νιώσατε το χρειαζόταν να είστε συνεχώς δίπλα του για να φροντίζετε το θέμα της υγείας του, τότε καλώς πράξατε. Ωστόσο, εάν το παιδί σας νιώθει αδύναμος και πήρε με αυτόν τον τρόπο φροντίδα, τώρα που ανάρρωσε θα φροντίσει να «αδυναμώσει» κάποιο άλλο σημείο του, π.χ. να φοβάται, προκειμένου να πάρει την ίδια φροντίδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το κάνει επίτηδες ή ότι ψεύδεται. Μπορεί πράγματι να φοβάται. Χρειάζεται λοιπόν, για μην το θεωρήσει σαν κανόνα, να βρείτε ένα άλλο τρόπο τώρα να τον φροντίσετε, κι όχι να τον πάρετε στο κρεβάτι. Θα μπορούσατε να του αλλάξετε το φως, ή να κλείσετε τα πατζούρια, να μιλήσετε ή ακόμη να του διαβάζετε καθιστή στο κρεβάτι του ένα ευχάριστο παραμύθι πριν τον ύπνο. Η σταθερότητά σας και η βεβαιότητα που θα του δίνετε πως είστε δίπλα του για ότι χρειαστεί θα τον βοηθήσουν να βρει και πάλι τον τρόπο του και να μην παλινδρομεί. Είναι πολύ σημαντική η ματιά σας για την εικόνα του εαυτού που έχει ήδη ξεκινήσει να διαμορφώνει. Εκείνος μπορεί να φοβάται ότι είναι αδύναμος κι ότι δεν θα τα καταφέρει. Εσείς, στο επίπεδο που αυτό είναι αληθές, χρειάζεται σταθερά να υπερασπίζεστε το αντίθετο, παρέχοντάς του ασφάλεια για να προχωρήσει. Εφόσον προηγουμένως είχατε ήδη κατακτήσει το να κοιμάται μόνος του, αυτή τη φορά θα είναι σίγουρα πιο εύκολο.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
